Ουδείς περίμενε να είχε τέτοια πικρή γεύση το απομεσήμερο της Τρίτης. Γιατί, πολύ απλά, η Ελλάδα σε πλήρη σύνθεση, δεν μπορούσε να χάσει ποτέ από τη Βοσνία. Οι ενοχλήσεις στο γόνατο του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ωστόσο, μετέτρεψαν ένα εύκολο ματς σε χρυσή ευκαιρία για τους αντιπάλους να μπουν στο κόλπο της πρόκρισης στους «16» του Ευρωμπάσκετ και η στραβή έγινε. Η ήττα δεν αποδίδεται στην απουσία του Greek Freak, αφού η ποιότητα της διαθέσιμης δεκάδας θεωρητικά έφτανε και περίσσευε για να έρθει η νίκη, ωστόσο όταν συνδυάζονται μια κακή δική σου μέρα στη δουλειά με την καλύτερη του αντιπάλου, η έκπληξη μπορεί να γίνει. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει λόγος να κρίνουμε με συνθήκες απουσίας Γιάννη Αντετοκούνμπο τι μπορεί να κάνει η ελληνική ομάδα με εκείνον στη διάθεσή της. Η Εθνική θα είναι διαφορετική, αυτή που πρέπει και μπορεί, την Πέμπτη.
Θέμα… μεγέθους
Η διαφορά υπέρ της Βοσνίας δεν ήταν, δα, σε επίπεδο ποιότητας, αλλά σε θέμα μεγέθους. Οι αντίπαλοι τελείωσαν το παιχνίδι με δέκα παραπάνω κατοχές, χάρη στα 19 επιθετικά τους ριμπάουντ (η Εθνική έχασε το 43,2% των διαθέσιμων αμυντικών ριμπάουντ) και τα 17 ελληνικά λάθη, από τα οποία κέρδισαν 15 και 15 πόντους αντίστοιχα. Σε ματς που κρίνεται στους τρεις πόντους, μια τέτοια διαφορά στις κατοχές είναι καταδικαστική. Κι ένα πρόβλημα που ήταν υπαρκτό και Greek Freak παρόντος, γιγαντώθηκε εν τη απουσία του. Ο Αζίζ Μπεκίρ ορθά επένδυσε σε αυτό το κομμάτι. Με εξαίρεση τον κοντορεβιθούλη Ρόμπερσον, που έκανε το ματς της ζωής του, πήγε σε ψηλά σχήματα, με δίμετρα γκαρντ και συχνά δίδυμους πύργους, αφού Νούρκιτς και Καμένιας συχνά συνυπήρχαν στην ίδια πεντάδα και δεν εναλλάσσονταν όπως συνέβαινε ως τώρα στο τουρνουά.
Οι τρεις χειριστές και με προσωπική φάση γκαρντ της Εθνικής, Σλούκας, Τολιόπουλος και Ντόρσεϊ, υπέφεραν από την πίεση των πιο μεγαλόσωμων αντιπάλων, η ελληνική front line αδυνατούσε να συγκρατήσει την κτηνώδη δύναμη των Βόσνιων ψηλών, η διαιτησία (χωρίς να ευθύνεται για την ήττα) των διαφορετικών κριτηρίων προκάλεσε εκνευρισμό και φθορά στο ήδη περιορισμένο ροτέισον και-με αυτά και με αυτά-η πρώτη ήττα της ελληνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ ήταν γεγονός.
Από τον δύσκολο δρόμο, κόντρα στα «δαιμόνια»
Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν δικαιολογημένα σκασμένος, αφού ακόμη και χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μια… κανονική, ούτε καν καλή, εμφάνιση της Εθνικής ομάδας θα αρκούσε για να νικήσει τη Βοσνία. Η προσδοκία «δώρου» από μια νίκη της Ιταλίας επί της Ισπανίας για να είναι από το βράδυ της Τρίτης ρεζερβέ η πρωτιά του ομίλου… πήγε από νωρίς περίπατο. Και η Εθνική ομάδα όχι μόνο δεν κατάφερε να κόψει δρόμο, αλλά θα υποχρεωθεί να πάει από τον πιο κακοτράχαλο που θα μπορούσε, για να κάνει δικό της το ρετιρέ του τρίτου ομίλου και να αποφύγει ανεπιθύμητα συναπαντήματα πριν την ώρα τους με Γάλλους, Σέρβους, Τούρκους και Γερμανούς.
Ίσως, πάντως, η καρπαζιά των Βόσνιων να αποδειχτεί μεγαλύτερο «δώρο» από αυτό που περιμέναμε από την Ιταλία. Κάτι σαν κρυμμένη ευλογία, δηλαδή. Γιατί, κακά τα ψέματα, όλους μας… συνεπήρε λίγο το 3/3 και δεν είχαμε τέτοιο δικαίωμα. Όχι, δεν γίναμε υπερ-ομάδα του «φέρτε μας το μετάλλιο» επειδή απλώς κερδίσαμε την Ιταλία χωρίς να εντυπωσιάσουμε στην πρεμιέρα, σαρώσαμε τη Γεωργία αλλά όχι με τους αντιπάλους σε πλήρη σύνθεση και κάναμε το αυτονόητο απέναντι στην Κύπρο. Μια άνετη νίκη επί της Βοσνίας, Γιάννη παρόντος, σε συνδυασμό με ένα «ρουσφέτι» της Ιταλίας κόντρα στην Ισπανία, θα μπορούσε να «χαλάσει» ακόμη περισσότερο το μυαλό μας. Θα έστελνε την Ελλάδα πρώτη στα νοκ άουτ, χωρίς όμως να δοκιμαστεί ο χαρακτήρας της, χωρίς καν να έχει ιδρώσει για αυτό το πρώτο παράσημο, χωρίς να έχει χρειαστεί να βγάλει ποτέ αντίδραση, με σαφή κίνδυνο την ανώμαλη προσγείωση αν όχι στο πρώτο, στο δεύτερο νοκ άουτ. Όπως έχει γίνει αναρίθμητες φορές μετά το τελευταίο μετάλλιο του 2009.
Απεναντίας, η Εθνική ομάδα έχει μπροστά της μια μεγάλη πρόκληση πλέον: να διαχειριστεί την πίεση που θα έχει ο αγώνας της Πέμπτης και να πάρει μια νίκη, που εφόσον έρθει, θα της χαρίσει δικαιωματικά και πέραν πάσης σύμπτωσης ή έξωθεν βοήθειας την πρώτη θέση του ομίλου και ένα πιο βατό μονοπάτι προς τη ζώνη των μεταλλίων. Το γεγονός ότι το… νοκ άουτ πριν τα νοκ άουτ είναι απέναντι στην Ισπανία, είναι ένα επιπλέον κίνητρο: να κερδίσεις την ομάδα που έχει στοιχειώσει τα όνειρά σου, που έχει γκρεμίσει αναρίθμητες φορές τα όνειρά σου για μετάλλιο και να πάρεις-όχι εκδίκηση-αλλά… τόνους αυτοπεποίθησης εν όψει των αγώνων της Ρίγας. Έχοντας όμως πλέον στην άκρη του μυαλού σου το μάθημα που σου έδωσαν ένα απόγευμα Τρίτης στη Λεμεσό. Αν αυτή η καρπαζιά επαναφέρει την Εθνική ομάδα στις εργοστασιακές ρυθμίσεις, μόνο οι φωνακλάδες Βόσνιοι θα έχουν να θυμούνται ό,τι έγινε στις 2 Σεπτεμβρίου. Η πρωτιά θα έχει έρθει με ψυχολογικά κέρδη, με γνώση και συμμόρφωση που ήρθε από ένα αναίμακτο μάθημα. Αν όχι, ε, τότε δεν θα αξίζουμε την πρωτιά. Και θα πρέπει να κάνουμε υπερβάσεις στη Ρίγα.
ΥΓ: Η Εθνική ομάδα έχει τις προσωπικότητες, εντός κι εκτός παρκέ, να διαχειριστούν την πίεση που θα έχει το παιχνίδι της Πέμπτης. Και για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια δείχνει ξεκάθαρα ανώτερη από την Ισπανία. Ώρα να το δείξουμε στο παρκέ και να ξορκίσουμε μια για πάντα τα φαντάσματα. Τα μετάλλια που στερηθήκαμε από τους Ίβηρες τα τελευταία 20 χρόνια δεν θα έρθουν πίσω, αλλά θα ανοίξει ο δρόμος για να διεκδικήσουμε το φετινό με καλύτερες πιθανότητες.
Πηγή: sport-fm.gr
