Γεγονός είναι πως το κεφάλαιο Γκάγιας Ζαχίντ απασχολεί ΑΠΟΕΛ, Παναθηναϊκό, τις ομάδες που ενδιαφέρονται και όποιον άλλο τέλος πάντων. Ο λόγος είναι πως η δική του περίπτωση, όπως και αυτή του Βράνιες ανάμεσα σε ΑΕΚ και Άντερλεχτ, έχουν προκαλέσει ένα άνευ προηγουμένου μπέρδεμα πως δυστυχώς η FIFA ήθελε αλλά απέτυχε να ξεκαθαρίσει.
Γιατί απέτυχε; Γιατί ναι μεν διαβουλεύτηκε με όλες τις πλευρές, λίγκες, ομάδες, ποδοσφαιριστές, όμως η κατάληξη δεν ήταν δεσμευτική αλλά μια δέσμη οδηγιών που επαφίεται στους εμπλεκόμενους να την εφαρμόσουν.
Εξηγούμαστε: μέχρι τις 30/6 ο Ζαχίντ ανήκει στον Παναθηναϊκό και ο Βράνιες στην ΑΕΚ. Από 1/7 οι ίδιοι παίκτες σε ΑΠΟΕΛ και Άντερλεχτ. Η λογική της FIFA είναι όπως έχουν προβάδισμα οι ομάδες που τους έχουν τώρα μέχρι την ολοκλήρωση της περιόδου 2019-20. Όμως αυτό είναι οδηγία και όχι υποχρέωση για τις ομάδες που έχουν τα δικαιώματά τους να το δεχθούν.
Ο ΑΠΟΕΛ 1/7 ξεκινά προετοιμασία, ενώ η Άντερλεχτ 6 Αυγούστου ξεκινά πρωτάθλημα. Καθίστε τώρα. Ο Βράνιες μπορεί να παίξει τελικό κυπέλλου με την ΑΕΛ 24 Ιουλίου και 6 Αυγούστου να ξεκινά την επόμενη σεζόν με την Άντερλεχτ! Αδικεί κανείς τους Βέλγους που δεν θέλουν να τον αφήσουν εκεί; Το πρόβλημα ασφαλώς προκύπτει γιατί η Ελλάδα παίζει μπάλα ενώ σε Κύπρο και Βέλγιο το διακόψαμε. Αν παίζαμε κι εμείς, δε θα είχαμε το θέμα αφού θα κρατάγαμε εδώ και τους δανεικούς και ο ΑΠΟΕΛ π.χ. είχε κάμποσους.
Από την άλλη, όπου υπάρχουν ρήτρες είναι και ένας μοχλός πίεσης προς τις ομάδες ώστε να τις πληρώσουν. Μέσα στο παζάρι όλα οι μοχλοί πίεσης επιτρέπονται. Ο τρόπος να λυθεί το θέμα είναι να έπαιρνε την απόφαση πάνω της η FIFA, κάτι που απέφυγε να κάνει.
Έτσι μας προέκυψαν θέματα να συζητάμε και να μας μπερδεύουν. Σε αυτούς τους απίθανους καιρούς που ζούμε, μόνο τέτοια πράγματα υπάρχουν εδώ θα κολλούσαμε;
