Χρήστος Ζαβός
Προσεγγίζοντας ένα τέτοιο πολύπλοκο θέμα όπως είναι η ποδοσφαιρική οντότητα που ακούει στο όνομα Αμρ Ουάρντα, ξεκινάς από τα εύκολα με την εξής ερώτηση:
Η μεταγραφή του Αιγύπτιου στον Απόλλωνα τον περασμένο Ιανουάριο συνοδεύεται με θετικό ή αρνητικό πρόσημο; Πιο εύκολη απάντηση δεν μπορεί να υπάρξει. Μεταγραφάρα!!!
Αν ο οποιοσδήποτε με βάση το τι έχει προσφέρει ο Ουάρντα μέχρι στιγμής , λαμβάνοντας κιόλας υπόψη τα εξτρέμ του Απόλλωνα μέχρι τον Ιανουάριο ή κάτι μεταγραφές χειμώνα του τύπου Νογιόκ και Αυλωνίτη, απαντήσει αρνητικά ,τότε είναι μαλάκας. Τελεία και παύλα!!!
Ο Ουάρντα μοιάζει με απεσταλμένο του «θεού» κάτω στη γη για να σώσει οτιδήποτε και αν σώζεται. Και ως ένας τέτοιος άγγελος έπραξε αυτό ακριβώς.
Η θέση του αριστερού εξτρέμ στον Απόλλωνα από την ανυπαρξία μετατράπηκε σε «υπέρ- όπλο», ο όποιος αριστερός μπακ, είτε λέγεται Χαμάς, είτε Φιλιώτης βρήκε ένα στιβαρό αποκούμπι, ο Πίττας έναν παικταρά να συνεργάζεται και γενικώς η επίθεση των πρωταθλητών απέκτησε μια πλουραλιστική μονάδα που κάνει ότι λαχταρά η ψυχή σου από έναν μεσοεπιθετικό παίκτη.
Θες κάποιον που κάνει παπάδες στη γραμμή ή που μπορεί να κλίνει στον άξονα δημιουργώντας χώρους και να επιτίθεται κατά μέτωπο; Έναν παίκτη που θα μεταφερθεί στην άλλη μεριά για να εκμεταλλευτεί την όποια αδυναμία του αντίπαλου δεξιού μπακ; Μια μονάδα που έχει την ικανότητα να κόψει στη μέση την αντίπαλη άμυνα με μια κάθετη ή να την σχίσει με διαγώνια μπαλιά; Κάποιον τέλος πάντων που σκοράρει, από στημένα, από τον αέρα, στην κόντρα, με σουτ ή με πλασέ;
Τα κάνει όλα ο αθεόφοβος και ο Αντόνε θα έκανε ή μάλλον κάνει όλες τις θυσίες για να μονιμοποιήσει τον άγγελο στο Κολόσσι.
Η ωφελιμότητα δε του συνόλου, δεν περιορίζεται στο αγωνιστικό ή στο τακτικό κομμάτι. Όσο και αν κάποιοι κοροϊδεύουν ή ειρωνεύονται η παρουσία του Ουάρντα στον Απόλλωνα προσέθεσε στην ομάδα μια ακόμη προσωπικότητα. Αλλοπρόσαλλη όντως, μα ποιος είπε ότι την υποτιμούν οι αντίπαλοι;
Αλήθεια, ποιος αντίπαλος προπονητής, θα παίξει κόντρα στον Απόλλωνα και δεν θα σπαταλήσει ενέργεια δημιουργώντας πλάνο προστασίας από το νούμερο «74» ; Ποιοι αντίπαλοι οπαδοί δεν θα ασκήσουν πίεση στον «Χαπίπι», ενώ ταυτόχρονα οι συμπαίκτες του θα αποσυμπιέζονται; Ποιος διαιτητής δεν θα ασχοληθεί με τη συμπεριφορά του, την ίδια ώρα που τα μέλη της ομάδας του του θα παίρνουν ανάσες, ανασυντάσσοντας τις δυνάμεις τους;
Και μην νομίζεις ότι πάνω στο Κολόσσι δεν αναγνωρίζουν την προσφορά του εντός και εκτός γηπέδου. Σου πέφτει λίγο να πηγαίνεις στην δουλειά και να βλέπεις ένα παιδί που προκαλεί γέλιο, δημιουργεί ευχάριστο κλίμα και υποσυνείδητα δένει το ομαδικό πνεύμα;
Δεν ει΄ναι καθόλου τυχαίο που ο «πατριάρχης» του ρόστερ Ρομπέρζ ή οι πριμαντόνες τύπου Πίττας, Χάμπος, Γιοβάνοβιτς και Κολ έχουν ευθύς εξ αρχής αναγνωρίσει την συνεισφορά του χαρισματικού συνάδελφου τους, μπάζοντας τον στα της ομάδας.
Και όμως όλη αυτή η αγιογραφία που διαβάσατε όσοι είχατε το κουράγιο να φτάσετε σ’ αυτό το σημείο μπορεί να αποδειχθεί παντελώς ανούσια, αν ξεπροβάλλει η σκοτεινή όψη του φαινομένου Ουάρντα.
Αν η απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο είναι καλή ή όχι η μεταγραφή του Ουάρντα μοιάζει ευκολάκι, στο δίλημμα κατά πόσο πρέπει να τον κρατήσεις ή όχι και του χρόνου, η απάντηση μοιάζει βασανιστική.
Ακριβώς γιατί το γελαστό παιδί με τις κυματιστές μπούκλες, μπορεί μετά ευκολίας να μεταμορφωθεί από άγγελο σε δαίμονα.
Και από υποστηρικτικός στους συμπαίκτες του, μπορεί με την συμπεριφορά του να τους κρεμάσει. Και από πιστός στρατιώτης του προπονητή, μπορεί να καταστεί μια απείθαρχη μονάδα που αντιδρά με τις οδηγίες του. Και ως θήραμα των αντίπαλων οπαδών να πέσει στην παγίδα τους ζημιώνοντας την ομάδα του . Και αντί να παίζει μπάλα, να τσακώνεται ή να βρίζεται με την κερκίδα καθιστώντας τον εαυτό του έρμαιο στις αποφάσεις ενός διαιτητή ή ενός παρατηρητή ή ακόμη και του όποιου τον περιμένει στη γωνία.
Το φως γενικότερα που πηγάζει μέσα από την παρουσία του, μπορεί να μετατραπεί σε σκοτάδι. Και το χαμόγελο, σε οργή. Ή η αποθέωση, αμφισβήτηση. Και η αγάπη, θυμός.
Η ποδοσφαιρική οντότητα που ακούει στο όνομα Αμρ Ουάρντα έχει ξεκάθαρα δύο όψεις και εναπόκειται στον καθένα αν τις αποδέχεται ή όχι…
