Χρήστος Ζαβός
Όπως και να το δεις, όπως και να το προσεγγίσεις, ότι και να υιοθετήσεις από τα πολλά που ακούγονται στην πιάτσα τούτο το καλοκαίρι , το δεδομένο είναι ένα και σχετίζεται με την πλήρη διαφοροποίηση της επικοινωνιακής πολιτικής της ΑΠΟΕΛ Ποδόσφαιρο ΛΤΔ, έτσι όπως την ζήσαμε τους τελευταίους μήνες.
Ίσως το πιο δραστήριο επικοινωνιακό επιτελείο ανάμεσα στις υπόλοιπες ομάδες, με καθημερινές σχεδόν ενημερώσεις παντός τύπου, ραδιοφωνικές, ιντερνετικές ή και τηλεοπτικές, μετατράπηκε σ’ ένα πλήρη «λακωνικό μηχανισμό» επικοινωνίας που σου δίνει την εντύπωση ότι απλά διεκπεραιώνει τα απολύτως αναγκαία.
Επί τούτου, τολμώ να γράψω ότι η επικοινωνία της εταιρείας, όπως βγήκε προς τα έξω τούτο το καλοκαίρι, μάλλον έβγαλε μια αποστασιοποιημένη στάση παρά βοήθησε στη δημιουργία υψηλού ηθικού ανάμεσα στον κόσμο.
Άμα δε, λάβεις υπόψη ότι το φετινό καλοκαίρι για τον ΑΠΟΕΛ περιλαμβάνει μπόλικη μεμψιμοιρία, με διάφορες φήμες να αιωρούνται επί καθημερινής βάσης, που αφορούν κυρίως την οικονομική κατάσταση της ομάδας, η «επικοινωνιακή εσωστρέφεια» μάλλον ενίσχυσε στην διατήρηση της κατάστασης, παρά την ανέτρεψε.
Ακόμη και στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου που έγινε με σκοπό την προώθηση των εισιτηρίων διαρκείας, διαφάνηκε η υποτονικότητα του φετινού καλοκαιριού, αφού σ’ αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, όπου ανάλογες διασκέψεις έβγαζαν δυναμισμό, ευφορία, αισιοδοξία και γενικώς τη δυναμική του ΑΠΟΕΛ, η φετινή ήταν λιτή, έως και υποτονική.
Δεν είναι τυχαίο ότι το σημαντικότερο που προέκυψε μέσα από τη συνέντευξη ήταν η ατάκα ενός μη προβεβλημένου μέλους της διοίκησης, του αντιπροέδρου Σταμάτη, ο οποίος αναφέρθηκε στα «κέντρα» που κτυπούν την ομάδα και «όλων» που τα βάζουν με τον ΑΠΟΕΛ
Ομολογουμένως η εν λόγω τακτική, ότι δηλαδή η ομάδα βάλλεται από διάφορα κέντρα δεχόμενη πόλεμο, έχει υπέρ- χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της σεζόν που μας τελείωσε ,φέρνοντας άμεσα αποτελέσματα καθότι η συσπείρωση των Αποελιστών ήταν μοναδική.
Από την άλλη όμως είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι τέτοιου είδους πολιτικές δεν μπορεί να υιοθετούνται σε μακρά διάρκεια, καθότι το όφελος είναι μάλλον βραχυπρόθεσμο, αφού τα ίδια τα γεγονότα σε ξεπερνούν. Δες για παράδειγμα την Ομόνοια. Ξόδεψαν χρόνια και χρόνια για να καταλάβουν ότι στην τελική ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του και ότι η όποια ευθύνη του όποιου εχθρού, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Κάπως έτσι, μοιάζει και η κατάσταση στον ΑΠΟΕΛ. Πώς να κρυφτείς πίσω από το κλασσικό «ΑΠΟΕΛ εναντίον όλων», όταν την τελευταία αγωνιστική πας στην Πάφο και χάνεις το Τσάμπιονς Λίγκ μετά από μια τραγική εμφάνιση; Ποιος εχθρός και ποια ξένα κέντρα ευθύνονται αν εσύ πια δεν μπορείς πια να πραγματοποιήσεις το τρελό καλοκαιρινό πάρτυ που διαχρονικά έστηνε ο Μάκης, αναγκάζοντας φίλους και εχθρούς να παρακολουθούν αποσβολωμένοι;
Επανερχόμενοι στην επικοινωνία, είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό δείχνει σημάδια κόπωσης και στέρηση έμπνευσης. Από κάθε άποψη, κρίνονται ιστορικά λανθασμένες και επικοινωνιακά "εγκληματικές", οι ανακοινώσεις με το «κόρνερ» του Σόουζα, το ποιον του Πάντσεον ή τα καραγκιοζιλίκια του Ουάρντα που εξισώθηκαν με την ενέδρα στο λεωφορείο της Ανόρθωσης . Αφήνω στην άκρη κάτι τιτιβίσματα ή ποσταρίσματα όπου προσωπικά συναισθήματα και μικρότητες κρυβόντουσαν πίσω από το έμβλημα του ιστορικού ΑΠΟΕΛ βγάζοντας μια όχι και τόσο καλή εικόνα προς τα έξω.
Μόλις χθες ειπώθηκε από τον υπεύθυνο επικοινωνίας, ότι η «περίοδος σιωπής και απουσίας από τα ΜΜΕ, έχει τελειώσει», χωρίς απαραίτητα να διασαφηνιστεί πως θα πορευτεί.
Αναρωτιέται κανείς κατά πόσο θα συνεχίσει από κει που έμεινε, δηλαδή στην φουλ επιθετική πολιτική όπου όποιος «δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός», ποντάροντας στον Αποελισμό ή θα μεταβληθεί σε κάτι πιο σύγχρονο, ειλικρινές και άμεσο προς τον Αποελίστα και τους φιλάθλους γενικότερα.
Η τελευταία ανακοίνωση πάντως που περιλαμβάνεται στην εποχή της «σιωπής και απουσίας από τα ΜΜΕ», είχε έντονα τα στοιχεία της επιθετικότητας αφού άφηνε σαφείς αιχμές για την λειτουργία κάποιων Μέσων, προφανώς μη φιλικών για τη διοίκηση, ανεξαρτήτως αν στη συνέχεια τα δημοσιεύματα επιβεβαιώθηκαν καθότι όντως «οι υποτιθέμενες ειδήσεις» για τα συμβόλαια παικτών που διακόπηκαν (βλέπε Οκριασβίλι και Ντανίλο)αποδείχθηκαν αληθινές.
Όπως και να έχει, η επικοινωνία ενός οργανισμού του μεγέθους του ΑΠΟΕΛ είναι μια ακατάπαυστη διαδικασία και μοιάζει πολύ πιο χρήσιμη στις δύσκολες στιγμές ή στις «γκρίζες» περιόδους που ο κόσμος έχει μια μεγαλύτερη έγνοια για τις εξελίξεις στην ομάδα. Στην παρούσα φάση μοιάζει να αναζητείται το κατάλληλο μοντέλο και ευχόμαστε να βρεθεί αφού μια ομάδα όπως ο ΑΠΟΕΛ δεν μπορεί να πορεύεται με παλιομοδίτικες τακτικές, αντιθέτως οφείλει λόγω του μεγέθους του να είναι πρωτοπόρος σε όλα, εννοείται και στην επικοινωνία.
Κακά τα ψέματα, ιδιαίτερα στην Κύπρο, πρώτιστη σημασία έχει η εμφάνιση και τα αποτελέσματα της ομάδας. Εάν ο «κάττος» το σώσει, τότε σώζονται όλοι και μπορεί να συνεχίσουν αμέριμνοι το έργο τους. «Επιθετικό», «παλιομοδίτικο», ή σε «περίοδο σιωπής», ανάλογα τι θα προκύψει, Εάν η ομάδα όμως δεν… τότε δεν βλέπω κανένα επικοινωνιακό τρικ ή πολιτική να προφυλάσσει την κατάσταση.
