Εφραίμ Γεωργίου
Για ακόμη μια αγωνιστική η Πάφος είναι η ομάδα που έκλεψε τις εντυπώσεις, επικρατώντας επί της Ομόνοια με 3-0. Ένα αποτέλεσμα που μοιάζει πλέον με «ταρίφα» καθώς αυτό ήταν το τέταρτο σερί παιχνίδι (σε όλες τις διοργανώσεις) που η ομάδα του Χένινγκ Μπεργκ επικρατεί με το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Η «ταρίφα» όμως μόνο τυχαία δεν έρχεται στα τελευταία παιχνίδια, αλλά αντίθετα έχει εξήγηση. Η Πάφος είναι η πιο καλοδουλεμένη ομάδα του πρωταθλήματος και δικαίως πλέον οι πάντες μιλούν για τίτλο.
Άμυνα... γρανίτης
Πίσω απ’ όλα βρίσκεται ο Χένινγκ Μπεργκ ο οποίος έχει αφήσει το στίγμα του στην ομάδα. Το πρώτο που έπραξε (όπως κάνει σε κάθε ομάδα που εργάζεται) ήταν να ασχοληθεί με την αμυντική λειτουργία. Κάθε παίκτης έχει το ρόλο του, μαρκάρει, πρεσάρει, κινείται σε συγκεκριμένο χώρο με αποτέλεσμα η Πάφος να έχει δεχθεί μόλις 2 τέρματα σε 8 αγώνες. Επίδοση πραγματικά εντυπωσιακή, η οποία προκαλεί μεγάλη αισιοδοξία ενόψει της συνέχειας.
Επί αυτού οφείλουμε να σημειώσουμε πως η τέχνη της άμυνας δεν αφορά μόνο τα πρόσωπα. Ασφαλώς το να υπάρχουν μονάδες που κάνουν τη διάφορα είναι αναγκαίο, όμως η αμυντική λειτουργία μιας ομάδας είναι θέμα όλων των ποδοσφαιριστών. Άμυνα σημαίνει να καλύπτεις σωστά τον χώρο, να πρεσάρεις και να δίνεις στον αντίπαλο επιθετικό ελάχιστο χρόνο για να κινηθεί όπως θέλει. Παράλληλα όμως δεν αρκεί να καλύψεις μόνο εσύ σωστά τον χώρο, αλλά πρέπει οι συμπαίκτες του να προσφέρουν τις αντίστοιχες καλύψεις για να μην μείνεις εκτεθειμένος. Όσο πιο καλές είναι οι αλληλοκαλύψεις, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες να κερδίσεις τη μπάλα. Επί της ουσίας δεν είναι οι μονάδες της Πάφου που κάνουν τη διαφορά, αλλά η συνολική λειτουργία είναι κάτι που εκ των πραγμάτων πιστώνεται στον Μπεργκ.
Επίθεση... φωτιά
Εν συνεχεία ο Νορβηγός έβαλε εργατοώρες στο επιθετικό κομμάτι. Τα τριγωνάκια είναι χαρακτηριστικό που υπήρχε σε όλες τις ομάδες που εργάστηκε. Οι παίκτες ανταλλάζουν τη μπάλα σε μικρό χώρο με στόχο να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις και τους κενούς χώρους ώστε με μια πάσα να οδηγήσουν την ομάδα σε μια εξαιρετική ευκαιρία για τέρμα. Το έργο το είδαμε ξανά και ξανά, με τους παίκτες της Πάφου να μπορούν να υποστηρίξουν άριστα αυτό το παιχνίδι. Πέραν όμως αυτού η γρήγορη μετάβαση από άμυνα σε επίθεση είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της φετινής Πάφου.
Η διαρκής κίνηση, με τη ταχύτητα του Σεμέδο, του Ζάιρο (πλέον τραυματίας) και του Τάνκοβιτς σε συνδυασμό με το γεγονός πως η ομάδα έχει μάλλον τον καλύτερο επιθετικό χαφ του πρωταθλήματος, τον Βαλακάρι, κάνουν την Πάφο ασταμάτητη. Με 20 τέρματα σε 8 παιχνίδια και τις τριάρες να μοιάζουν με ταρίφα (τρεις σερί στο πρωτάθλημα, τέσσερις σερί σε όλες τις διοργανώσεις), δείχνουν πως όσοι μιλούν για τίτλους, δεν το πράττουν ούτε τυχαία, ούτε γιατί έχουν κάποια συμπάθεια προς την Πάφο ή τον Χένινγκ Μπεργκ.
Στο παιχνίδι κόντρα στην Ομόνοια (κι όχι μόνο) όλα τα πιο πάνω λειτούργησαν στην εντέλεια. Η σωστή πίεση έφερε σειρά λαθών στην άμυνα της Ομόνοια, με τον Ζάιρο να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να πηγαίνει στα άκρα και μια πάσα στην καρδιά της περιοχής να βρίσκει τον Σεμέδο ο οποίος ξεκίνησε από πολύ πίσω την κούρσα του και σκόραρε για το 1-0. Το δεύτερο τέρμα ήρθε με τη 18η εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Βαλακάρι από τότε που ήρθε στην Κύπρο, ενώ το 3-0 ήρθε και πάλι απ’ την καλή αμυντική λειτουργία, το κλέψιμο της μπάλας και τη γρήγορη μετάβαση στην επίθεση. Μέσα σε 8 δευτερόλεπτα απ’ το κλέψιμο, τέσσερις παίκτες της Πάφου βρέθηκαν στην περιοχή της Ομόνοιας, με τον Σεμέδο στην τελική να χρίζεται σκόρερ για δεύτερη φορά στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Γενικότερα οι τριάρες που μοιράζει η Πάφος δεν ήρθαν ουρανοκατέβατες. Αντίθετα έχουν εξήγηση και όλα ξεκινούν απ’ τον Χένινγκ Μπεργκ και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει να αγωνίζεται η ομάδα του αλλά και με τον τρόπο τον οποίο πείθει τους ποδοσφαιριστές πως έτσι θα κατακτήσουν το πρωτάθλημα, παίρνοντας το 100% απ’ τον καθένα.
