Χρήστος Ζαβός
Πότε ήταν που ο Ελλαδικός τύπος και δη αυτός που πρόσκειται στον Ολυμπιακό, σχολίαζε ειρωνικά το παιγνίδι της Πάφου και τα δήθεν λεωφορεία που έστησε μπροστά από την εστία, μετά την αποβολή του Μπρούνο στο 26ο λεπτό;
Το έφερε η μοίρα έτσι, που ένα μήνα μετά οι δύο ομάδες τέθηκαν υπό την ίδια διαδικασία.
Οι δε του Ολυμπιακού έχοντας, μακράν υψηλότερο βαθμό κινδύνου, μέσα στην Βαρκελώνη, έμειναν με δέκα από το 57’… και για το υπόλοιπο του ματς, σώρεψαν άλλα τέσσερα γκολ, επιδεικνύοντας εικόνα διάλυσης.
Οι δε Πάφιοι, ωσάν και γνωρίζουν πια τη μεθοδολογία, αγωνίστηκαν 90 και κάτι λεπτά με αριθμητικό μειονέκτημα … και άμα δεν έβρισκαν απέναντι τους τον εξαιρετικό Καζάκο πορτιέρο, θα είχαν φύγει με μια διπλάρα, τσεπώνοντας και 2 εκατομμυριάκια!!!
Το έχουμε εμπεδώσει πια.
Μπορεί ο αντίπαλος να είναι κορυφαίος σε επίπεδο, μπορεί να μην σου βγει το ματς, άμα όμως έχεις τη σωστή νοοτροπία και καθοδήγηση, τότε δεν καταρρέεις.
Όπως δεν κατέρρευσε μες στον Πειραιά, έτσι και μες στο Άλμα Άτι, οι του Καρσέδο, με την αριστοτεχνική του καθοδήγηση, επιβεβαίωσαν αυτό που όλοι διαπιστώσαμε από τον Ιούλη οπότε και ξεκίνησαν την ευρωπαϊκή τους πορεία.
Ότι είναι δηλαδή μια σοβαρή, ποιοτική ομάδα, με βάθος στο ρόστερ, ακομπλεξάριστη και ότι μπορεί να προσαρμοστεί στον αγώνα ανεξαρτήτως των συνθηκών.
Είτε παίζοντας μες στο Βελιγράδι κόντρα στον Αστέρα, υιοθετώντας ένα πιο ορθόδοξο σχήμα, με τον Άντερσον κορυφή και τρεις μεσοεπιθετικούς από πίσω του… είτε πάει στο Καραϊσκάκη με τους Ζάζα- Ντιματά ως προωθημένους, σ’ ένα σχήμα με τρεις στόπερ… είτε μπει μες στο Καζακστάν με τον Ντράγκομιρ ψευδό-εννιάρι και φορτωμένη με χαφ από πίσω του… δεν χαμπαριάζει.
Δεν αποπροσανατολίζεται, δεν χάνει την αυτοκυριαρχία της και δεν πανικοβάλλεται, ακόμη και αν της πάει στραβά το παιγνίδι.
Η γκάμα που εφαρμόζει ο Καρσέδο, στα παιγνίδια σε Κύπρο και Ευρώπη, τείνει να γίνει ανεξάντλητη. Χάσαμε το λογαριασμό.
Από την εναλλαγή στους τερματοφύλακες, τις διαφοροποιήσεις στα στόπερ, στους εξτρέμ αλλά και στα φορ, ο Ισπανός φέτος κάνει ρεσιτάλ τακτικής.
Είτε με 10 μες στον Πειραιά, είτε την δει ο άλλος karate kid σε αγώνα του Τσάμπιονς Λίγκ, είτε παίζει με τον Εθνικό στο Κυριακίδης, είτε έτσι, είτε γιουβέτσι οι «προεδρικοί» δεν τσαλακώνονται.
Ακόμη όμως και σ’ όλα τα εναλλασσόμενα μοτίβα του σενιόρ Καρσέδο, υπάρχουν δύο σταθερές.
Δεν διαφοροποιούνται όπως το Π στα μαθηματικά, όπως η βαρύτητα στη φυσική.
Σούνιτς και Λουκάσεν είναι φαινόμενα υπό εξέταση.
Αμφότεροι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του ονείρου της φετινής Πάφου. Μες στα χωράφια, μες στ' αλώνια ή τα σαλόνια.
Ο δε Βόσνιος που έχει τη σφραγίδα ενός κορυφαίου χαφ έπαιξε και στα 16 (!!) ματς , ο δε Λουκάσεν που είναι ένα υπερσύγχρονο μοντέλο στόπερ έπαιξε στα 15!!
Όσοι αγαπάμε την μπάλα, υποκλινόμαστε.
Όσοι τη μελετάμε, έχουμε υποχρέωση να βάλουμε τα ονόματα τους στην κουβέντα για τους κορυφαίους, που έπαιξαν στα κυπριακά γήπεδα.
Κατά τ’ άλλα, άμα θες σιγουράκι… Πάφος εκτός έδρας με δέκα παίκτες, Χ.
Ωχ!! Το επόμενο είναι στο Τορίνο με Γιούβε!!! Ξανά σκέψου το.
