Χρήστος Ζαβός
Ρε πως τα φέρνει έτσι η ζωή; Σ’ ένα μικρό νησί που η εθνική του κοπιάζει και στο τέλος ηττάται από το Λουξεμβούργο στην Γ’ κατηγορία του Nations League, μελέτησαν, αποφάσισαν και ακολούθως εξολόθρευσαν την ποδοσφαιρική οντότητα Μίχαλ Ντουρίς και στη Σλοβακία τη χώρα που για δεύτερη συνεχόμενη φορά δίνει το παρόν της στα τελικά του Euro τον χαρακτηρίζουν εθνικό ήρωα.
Άντε τώρα να βρεις άκρη. Γιατί όντως πρόκειται περί δύο άκρων. Από τη μια μεριά «παλτό» από την άλλη εθνικός ήρωας. Άντε τώρα να πείσεις τον καθένα ότι πρέπει να κάνει ένα βηματάκι πίσω από την άποψη του και να καταλάβει ότι κατά τη διάρκεια της καριέρας ενός ποδοσφαιριστή μπορεί χιλιάδες λόγοι να μην του επιτρέπουν να αγωνιστεί στο επίπεδο που μπορεί και επιθυμεί.
Από προσωπικούς λόγους, μέχρι αγωνιστικούς, το πλάνο του προπονητή, το εργασιακό περιβάλλον και πάει λέγοντας. Με λίγα λόγια ότι στη ζωή του καθενός μπορεί να θεωρηθεί πρόβλημα έτσι και σε αυτή των ποδοσφαιριστών. Γιατί ναι μεν αμείβονται πλουσιοπάροχα, αλλά ποιος είπε ότι τα λεφτά λύνουν τα προβλήματα;
Μιλώντας για την φετινή παρουσία του στην Ομόνοια, όντως δεν έχει βοηθήσει όσο θα έπρεπε και κυρίως δεν σκοράρει. Κανείς δεν μπορείνα αμφισβητήσει επί τούτου.
Υπάρχουν όμως αρκετοί λόγοι επ’ αυτού και όπως να έχει, δεν είναι «άχρηστος», «παλτό», «αχάπαρος», «άμπαλος» και ότι κατεβεί στο μυαλό του καθενός.
Είναι ένας παίκτης που με το που μπήκε στην ομάδα κλήθηκε ν’ αναλάβει καθήκοντα βασικού φορ, που επωμίζεται κατευθείαν το βαρύ φορτίο να διαδεχθεί έναν παίκτη που άφησε την δική του ιστορία όπως είναι ο Ματ, είναι ένα φορ που στα 7 παιγνίδια που κλήθηκε να παίξει στην Ευρώπη, δεν τον βοήθησε το σύστημα της ομάδας, κόντραρε ποιοτικά στόπερ και υψηλού επιπέδου αμυντικούς μηχανισμούς και κυρίως, κυρίως είναι ένας παίκτης με κακή ψυχολογία , αφού δεν του βγαίνουν οι φάσεις ακόμη και στα δύο μέτρα. Άμα προσθέσεις και την κακή ενέργεια (τα πιστεύω εγώ αυτά) που λαμβάνει από μια μεγάλη μερίδα συνανθρώπων του, μαύρη πίσσα τον ρούφηξε και δεν θέλει πολύ να χαθεί και ως παίκτης και στο τέλος να το ρίξει στον τζόγο, το ποτό και τα ναρκωτικά.
Έλα όμως που καμιά φορά η μοίρα και η τύχη σε βοηθά. Και άμα επιστρέψεις στο σπίτι εκεί που πραγματικά σε αγαπούν, μεταμορφώνεσαι και γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Από το άγχος, τη λύπη, την αγανάκτηση και την απαισιοδοξία μεταφέρεσαι στην ασφάλεια, χαρά και θετικότητα που σου δίνει ένα ευχάριστο περιβάλλον. Όπως είναι μάλλον του Ντούρις στην εθνική που υπηρετεί τόσα χρόνια.
Και μπαίνει αλλαγή σ’ ένα από τα πιο κρίσιμα παιγνίδια της πατρίδας του. Υπολόγισε κιόλας ότι παίζει εκεί για οκτώ χρόνια άμα προσθέσεις και τα προηγούμενα στις μικρές εθνικές μιλάμε για μια ολόκληρη ποδοσφαιρική ζωή.
Μπαίνει μέσα που λες, στο 65’ αντί του Μακ, τον οποίο ήθελε η Ομόνοια φέτος το καλοκαίρι, αλλά τελικά για λόγους που δεν γνωρίζω δεν τους έκατσε.
Όπως και να έχει παίρνει την μπάλα από κάθετη πάσα, αφού κινείται στον ανοιχτό χώρο ανάμεσα στα δύο στόπερ, παίρνει κατεύθυνση αντίθετη απ’ ότι ο αμυνόμενος, στρίβει το κορμί του κάθετα προς το τέρμα, σουτάρει στην κλειστή γωνία του Βόρειο Ιρλανδού και η μπάλα πάει εκεί που δεν πήγε με τη Δόξα, με τον Ολυμπιακό με τη σάρα και τη μάρα.
Και το «παλτό» έγινε εθνικός ήρωας. Οι Βορειό- Ιρλανδοί τάβλα, οι Σλοβάκοι στα ουράνια και εμείς εδώ ξύνουμε τα κεφάλια μας. Αχάπαρος ή κρύο αίμα…;
