Χρήστος Ζαβός
Και σε πιο βαθύ επίπεδο άμα το προσεγγίσεις, η προπονητική οντότητα που λέγεται Σωφρόνης Αυγουστή, αποτελεί από μόνη της σοβαρό κεφάλαιο στο κυπριακό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Άμα είναι να μιλήσουμε για το κυπριακό ποδόσφαιρο, ως άθλημα, κάτι που κανείς δεν κάνει ποτέ, το κεφάλαιο «γάτος» δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Γιατί έχει μια δική του φιλοσοφία, τις δικές του εφαρμογές και την δική του προσέγγιση που σε καμία περίπτωση δεν πολύ συσχετίζονται με την σχεδόν ανύπαρκτη κυπριακή ποδοσφαιρική σχολή σκέψης.
Τώρα αν έχει λάθη, είτε στη φιλοσοφία του, είτε στη διαχείριση θεμάτων ή και στη συμπεριφορά του; Εκατό μπορώ να σου γράψω και να μην σταματήσω. Χθες για παράδειγμα τι το ήθελε με τον Σαλγκάδο;
Ας υποθέσουμε ότι ο Ισπανός είναι αλαζόνας, υπερόπτης και μαλάκας. Τι χρειαζόταν να το δημοσιεύσει ο Σωφρόνης; Τέτοιου είδους γεγονότα τα κρατάμε μέσα μας για να μας κάνουν σοφότερους. Δεν είναι και λίγο ν’ απομυθοποιείς πρόσωπα και καταστάσεις. Τι πιο ωραίο από το να διαπιστώσεις βιωματικά, ότι ακόμη και αν έχει κάποιος παίξει στη Ρεάλ, ακόμη και αν το βιογραφικό του ζυγίζει ένα τόνο ποδόσφαιρο, δεν τον κάνει απαραίτητα άνθρωπο. Τούτα τα πράγματα είναι που σε κάνουν σοφότερο, άμα τα επεξεργάζεσαι μέσα σου και όχι μπροστά στις κάμερες.
Όπως και να έχει. Με συγχωρείς που σε έπιασα στα φιλοσοφικά και στα βαθυστόχαστα, μα άμα είναι να μιλήσουμε για τους λόγους που η Ομόνοια βρίσκεται στον τελικό, θα ξεκινήσεις από τον «γάτο» και μάλλον θα καταλήξεις στον Σωφρόνη. Άντε να σταθείς και στον κόσμο που χθες θύμισε σε όλους τι εστί Ομόνοια και δη στους Παφίτες και τη λεγεώνα ξένων τους, που χαμπάρι δεν είχαν τι εστί «Λαός».
Ακόμη και τούτο ο Σωφρόνης το επικαλέστηκε ευθύς εξ αρχής. Πότε τελείωσε το ματς στην Πάφο και με το που έπιασε το μικρόφωνο, αμέσως ζήτησε βοήθεια από τον κόσμο ωσάν και είναι μικρό παιδί που φωνάζει τον μεγαλύτερο αδελφό του για να τον σώσει. Από μόνο του αυτό δείχνει και την ορθή αντίληψη της πραγματικότητας που έχει και την αναγνώριση των δυνατοτήτων του.
Όπως κάνει δηλαδή και με την τακτική του. Δεν πήγε χθες σώνει και καλά να πνίξει τον αντίπαλο, κατανοώντας προφανώς ότι δεν μπορεί να το κάνει. Έδωσε τον χώρο του, διάβασε το ματς και σιγά, σιγά εκτελούσε τις αποφάσεις με μεθοδικότητα. Πέντε αλλαγές έκανε ολόσωστες, οι δύο του έβαλαν και γκολ, ο Παπουλής του ανανέωσε την ομάδα, ο Ουκρανός φρέσκαρε την επίθεση και ο Μίλετιτς τσιμέντωσε την άμυνα!! Με λίγα λόγια, ο «γάτος» έραψε προπονητικό κομψοτέχνημα και το φόρεσε στους αντιπάλους.
Σε μια χρονιά που ξεκίνησε με σούπερ προοπτικές ακόμη και για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, και καταλήξαμε να έχουμε δύο αποτυχημένους γάμους με Ιρλανδό και Βέλγο, αμφισβητήθηκαν οι πάντες εντός της ομάδας, που ίσα και που μπήκε η ομάδα στην εξάδα, που η διοίκηση «εξόρισε» εφτά οπαδούς προκαλώντας όχι και τόσο καλή εντύπωση, που ο Παπασταύρου αποδομήθηκε όσο ποτέ από τη μέρα που ήρθε, που ανακοίνωσαν συμφωνία με τεχνικό διευθυντή και ακολούθως κρύφτηκαν ή τον έκρυψαν, που οι διαπραγματεύσεις μεταξύ σωματείου και εταιρείας διαρκούν περισσότερο απ’ ότι αυτές μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης… ο Σωφρόνης υπενθύμισε σε όλους τι εστί Ομόνοια ποια είναι η φανέλα της ποιος είναι ο «Λαός» της...
Κατέθεσε συναίσθημα στην ομάδα, διέσωσε και ακολούθως προσέφερε στην Ομόνοια τον κατά την αποψη μου κατάλληλότερο μελλοντικό της αρχηγό (βλέπε Νικόλα Παναγιώτου), έδωσε κίνητρο στον Ασναριφάρντ για να δείξει την τεράστια ποιότητα του, σοβάρεψε κατά κάποιο τρόπο το Λοίζου, σταθεροποίησε την άμυνα του με τον Γιούστε, διαχειρίστηκε με άψογο τρόπο τον Παπουλή, αξιοποίησε τον Ουκρανό, παρουσίασε στην Κύπρο αν όχι τον καλύτερο έναν από τους καλύτερους χαφ (βλέπε Μπασιρού) και σουλούπωσε ότι μπορούσε να σουλουπώσει από μια ομάδα που προσπαθούσε να παίξει όπως και με τον Μπεργκ χωρίς όμως τον Μπεργκ.
Επί τούτου, ο Σοφρώνης αποδεικνύεται ως ο άνθρωπος που κατάφερε να κλείσει το κεφάλαιο Μπεργκ, ποδοσφαιρικά και μόνο μιλώντας καθώς υπό τον «γάτο» και όχι υπό το Λένον ή τον άλλο, η Ομόνοια διαφοροποίησε τη ποδοσφαιρική της φιλοσοφία που ανέπτυξε και καθιέρωσε με το Νορβηγό.
Άμα σ' όλα τα πιο πάνω προσθέσεις και τη συναισθηματική επένδυση του στην ομάδα που μεταφέρθηκε και στους οπαδούς, ανασταίνοντας έναν απονευρωμένο οργανισμό όπως ήταν η Ομόνοια, τότε άπαντες οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε την προσπάθεια.
Γιατί ερχόμενος ως ξένος υπενθύμισε στους Ομονοιάτες, τι εστί Ομόνοια και ποιο είναι το μεγαλείο της!!! Επικαλέστηκε το συναίσθημα και την αφοσίωση τους στην ομάδα και εξ όσων φάνηκε καθαρά χθες τα κέρδισε!! Άμα κιόλας το πάρει στον τελικό, οι Ομονοιάτες θα παρτάρουν και ο «γάτος» θα μπει για πάντα στις καρδιές τους. Και άμα οι Ομονοιάτες σ’ αγκαλιάσουν, τότε αιώνια θα ζεις το σεβασμό και την αγάπη τους. Μάλλον αυτό θα ένιωσε υποσυνείδητα χθες και δάκρυσε.
Γιατί και οι «γάτοι» κλαίνε. Νιάου!!!
