Πέτρος Παπαγιώργης
Οι «πράσινοι» από την αρχή της σεζόν μέχρι σήμερα διανύουν περίοδο παρατεταμένης κρίσης με μόλις τέσσερις νίκες σε 16 επίσημα παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις.
Όσες ήττες δέχθηκε πέρυσι σε 36 αγώνες πρωταθλήματος η Ομόνοια τις έχει δεχθεί ήδη φέτος σε μόλις έξι παιχνίδια.
Τα πράγματα μόνο καλά δεν είναι αλλά η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη που ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι θα φέρει.
Η ομάδα που βλέπουμε φέτος δεν ξέρουμε αν έχει τη στόφα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Γιατί δεν μας έχει δείξει κάτι τέτοιο. Δεν βγάζει ποιότητα, ούτε η αγωνιστική αλλά και η γενικότερη φιλοσοφία της ομάδας ταιριάζουν σε ομάδα πρωταγωνίστρια.
Γιατί όμως η φετινή ομάδα δεν μοιάζει με την περσινή;
Η προβληματική προετοιμασία
Αρκετοί παίκτες της ομάδας είναι εν ενεργεία διεθνείς και καλούνται πολύ συχνά στις εθνικές τους ομάδες. Το έχουμε ξαναπεί, είναι το τίμημα του να είναι πετυχημένη μια ομάδα και να έχει πετυχημένους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ της.
Φέτος το πράγμα παράγινε. Με την έναρξη της προετοιμασίας ( άρχισε στις 15 Ιουνίου ) αρκετοί διεθνείς δεν ήταν παρόντες λόγω …φιλικών αγώνων των Εθνικών. Κάτι που δεν ξανάγινε.
Επίσης για αρκετές μέρες σε διάφορα χρονικά διαστήματα ηταν πάλι απόντες. Κατά την προετοιμασία στη Πολωνία αριθμός παικτών προσβλήθηκε με covid 19. Επίσης ο Αμπντουλαχί Σέχου για παράδειγμα άργησε να μπει στην προετοιμασία λόγω …γάμου. Οι μέρες που οι παίκτες προετοιμάστηκαν μαζί ήταν περιορισμένες.
Επίσης έγινε και η αλλαγή του προπονητή φυσικής κατάστασης. Προπονητή, που κάθισε πολύ λίγο χρονικό διάστημα γιατί είχε διαδεχθεί τον περυσινό. Αυτό, ως γεγονός, δείχνει ότι δεν πήγαν όλα ομαλά στη συγκεκριμένη περίοδο.
Όλα αυτά ενδεχομένως να μην ερμηνεύουν στην ολότητα του το αρνητικό φαινόμενο της έλλειψης ενέργειας, (έλλειψης) κατάλληλων εντάσεων, ή ακόμη και απουσία ποσοστού δυνάμεων από τους ποδοσφαιριστές, ή αδυναμία επιβολής σε μονομαχίες, αλλά το κάνουν μέχρι ενός σημείου. Υπήρχαν πάντως ματς που παίκτες έμοιαζαν με βετεράνους!
Είναι και το φαινόμενο των τραυματιών –μυϊκών και μη- ποδοσφαιριστών που λογικά συνδέεται με το θέμα της προετοιμασίας. Η συχνότητα είναι μεγάλη (Μάρκο Τσέποβιτς, Εκτορ Γιούστε, Ιγιάγι Αντιεμγούέν, Γιάννης Κούσουλος, Τόμας Χούμποτσαν, Ερικ Μποτεάκ Φώτης Παπουλής, Μιξ Ντίσκερουντ, Φουάντ Μπασιρού, Κίκο). Πέρυσι οι τραυματισμοί ήταν ελάχιστοι. Σε όλην τη χρονιά.
Το φετινό ρόστερ είναι καλύτερο από το περσινό; Δεν θα μπω σε αυτήν τη διαδικασία, αλλά θα πω, πως θεωρητικά…ναι, είναι καλύτερο. Όμως στην πράξη αυτό δεν το έχουμε δει μέχρι τώρα.
Λούφτνερ, Κούσουλος, Τιάγκο
Εκείνο που μπορεί να λεχθεί είναι ότι πέρυσι υπήρχαν τρεις παίκτες που – ανεξαρτήτως ποιότητας ή σύγκρισης με αυτούς που ήλθαν αντ΄ αυτών - είχαν χαρακτηριστικά που δεν υπάρχουν στην ομάδα φέτος.
Ο Μίκαλ Λούφτνερ δέσποζε στην άμυνα και ήταν δύσκολο να τον νικήσεις είτε στον αέρα, είτε στο έδαφος, Ο Τσέχος κεντρικός αμυντικός, με στυλ, άνετος στην κατοχή μπάλας είχε καλές πάσες ήταν πάντα ψύχραιμος όταν είχε την μπάλα. και είχε καλή χημεία με τον Ανταμ Λανγκ και τον Τόμας Χούμποτσαν
Ο Γιάννης Κούσουλος -τι καλά θα ήταν αν ήταν παρών - έχει δύναμη, ταχύτητα, είναι δυνατός στο ψηλό παιχνίδι, έχει ηγετική παρουσία και ικανότητα με την μπάλα. Επιφορτισμένος τόσο με αμυντικά καθήκοντα, όσο και με την ανάπτυξη της ομάδας τα βγάζει πέρα περίφημα. Η θέση του αμυντικού μέσου θεωρείται μία από τις νευραλγικές θέσεις της ενδεκάδας στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ο διεθνής μέσος έφερνε σε πέρας την αποστολή του σε άριστο βαθμό.
Ο Τιάγκο Φερέιρα κάλπαζε στο αριστερό πλευρό, αλλά συνέκλινε συνεχώς και μπορούσε υπό προϋποθέσεις να γίνει και 10άρι. Συγκλίνοντας παράσερνε τον αμυντικό και έβρισκε πεδίο ελεύθερο ο Γιαν Λέτζιακς Είχε αντοχή, τεχνική, επιθετικές αρετές ερχόταν από το πουθενά και έκανε τη ζημια΄ και ταυτόχρονα συνέβαλλε στην προσπάθεια της ομάδας και ανασταλτικά. Έφτιαχνε με τον Γιαν Λέτζιακς -για όσο καιρό βρέθηκαν μαζί- την κορυφαία αριστερή πλευρά αυτής της περιόδου, παγκυπρίως.
Η αποχώρηση των δυο αγγίζει όλη την ομάδα προγραμματισμού. Εκτός βέβαια αν τους έδιωξε η… τσιγγουνιά του Σταύρου Παπασταύρου που όπως ξέρετε λανσάρεται πολύ τελευταία. Όχι μόνο στους καφενέδες. Δυστυχώς…
Η δουλειά του Χένινγκ Μπεργκ
Πάμε στον προπονητή. Εξ’ αντικειμένου αυτός είναι που έχει την ευθύνη της ομάδας. Άρα έχει ευθύνη για την κακή εικόνα. Όπως είχε ευθύνη για τις μεγάλες επιτυχίες των δυο τελευταίων σεζόν.
Μια εκ των οποίων είναι η πρόκριση σε Ευρωπαϊκό όμιλο, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία της Ομόνοιας. Ο Χένινγκ Μπεργκ δεν έχει ανάγκη να αποδείξει σε κανένα από μας αν είναι καλός προπονητής ή όχι. Κάθε προπονητής κρίνεται από ένα και μόνο πράγμα. Από το έργο του ως σύνολο.
Ο Χένινγκ Μπεργκ είναι ο αναμορφωτής της Ομόνοιας. Είναι ο άνθρωπος που τη σήκωσε από τα βάθη της γης και την ανέβασε στον Όλυμπο. Είναι ο άνθρωπος που την ξανάκανε ...Ομόνοια και εμφύσησε στους παίκτες της τη νοοτροπία του νικητή. Τους εμπέδωσε τη μεγάλη σημασία του να μένεις ήρεμος και συγκεντρωμένος στο παιχνίδι σου για να φθάσεις στο στόχο σου. Είναι ο άνθρωπος που ξανάφερε την περηφάνια στον για χρόνια πικραμένο Ομονοιάτη.
Ένας προπονητής καταρχήν δεν κρίνεται στο έργο του, από το αν θα χρησιμοποιήσει τον ένα παίκτη ή τον άλλο, ή αν θα κάνει αλλαγή ή το πότε θα το κάνει. Ειδικά με το Χένινγκ Μπεργκ, όσοι το έχουν κάνει, όσοι δηλαδή τον έχουν κρίνει αρνητικά για τις αλλαγές, έχουν ..φάει τα μούτρα τους. Και τι δεν άκουσε, για να μην πω λοιδορήθηκε, από τους προπονηταράδες της κερκίδας και του διαδικτύου για το rotation; Ως απάντηση πήρε ένα πρωτάθλημα, μια πρώτη θέση και δυο προκρίσεις σε Ευρωπαϊκό όμιλο.
Ο κάθε προπονητής –και ο Μπεργκ ασφαλώς- κάνει λάθος αλλαγές. Ναι, ελέγχεται που δεν βάζει το Ιγιάγι Αντιεμγουέν στα άκρα, που δεν δίνει περισσότερο χρόνο στο Μαρίνο Τζιωνή, που έκανε προχθές τις αλλαγές στο 84’ και όχι νωρίτερα, που βαρυφορτώνει με χρόνο συμμετοχής το Λοΐζο Λοΐζου, που προχθές δεν ξαναχρησιμοποίησε το Φρανσίς Ουζόχο αντί το Φαμπιάνο Ριμπέιρο. Όμως αυτά δεν είναι στοιχεία που καθορίζουν ούτε το έργο του ως προπονητή, ούτε την πορεία της ομάδας.
Λάθος που ενδεχομένως να μετρά στη συνολική του δουλειά είναι το ότι επιμένει αρκετές φορές στο 4-4-2 και στερεί πλάτος από την επιθετική λειτουργία της ομάδας αναγκάζοντας τη να αγωνίζεται μονότονα και να γίνεται προβλέψιμη.
Δεν έχει δείξει επίσης ότι έχει τον τρόπο να αντιμετωπίσει καταστάσεις που δημιουργούνται όταν οι αντίπαλοι παίζουν ολοκληρωτική άμυνα (στήνουν δηλαδή ολόκληρο λεωφορείο μπροστά στο τέρμα τους).
Χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις με συνεχή κίνηση γρήγορη κυκλοφορία και προσπάθεια να βρει η ομάδα ανοίγματα. Κάτι που δεν γίνεται. Τουλάχιστον συντονισμένα.
Είναι αλήθεια ότι η Ομόνοια επί Χένινγκ Μπεργκ δεν το συνηθίζει τέτοιο στυλ ποδοσφαίρου. Τις περισσότερες φορές δίνει χώρο και περιμένει τον αντίπαλο. Ανεξαρτήτως δυναμικότητας Αυτό δεν ενδείκνυται να γίνεται σε ματς με υποδεεστέρους αντίπαλους γιατί τους δίνει δικαίωμα. Η έλλειψη πλάνου αντιμετώπισης τέτοιων αγώνων ακυρώνει τα στοιχεία υπεροχής του παιχνιδιού της.
Αυτό μπορεί να καταλογιστεί στα αρνητικά του Νορβηγού προπονητή.
Μια άλλη πτυχή όπου μπορεί να του γίνει κριτική είναι το ότι η ομάδα δεν ενισχύθηκε στη θέση του φορ κρούσης. Τον διέκρινε μια ανεξήγητη επιμονή επί του θέματος. Αφού ο Μίκαλ Ντούρις κρίθηκε ότι δεν ήταν αναγκαίος ( γιατί όμως του ανακοινώθηκε αυτό τόσο αργά;) θα έπρεπε να ζητηθεί παίκτης φορ κορυφής με περισσότερη ζέση. Βέβαια μπορεί κανείς να αντιτάξει προς υπεράσπιση το ότι δεν περίμενε ΄να είναι τόσο πίσω ο Μάρκο Τσέποβιτς, που πέρυσι ήταν εξαιρετικός.
Το μέγα ερώτημα είναι το εξής. Μπορεί να ανακάμψει η Ομόνοια και να διατηρείται σε θέση βολής έτσι ώστε να δικαιούται να ελπίζει στην κατάκτηση του τίτλου –κάποιοι ήδη θεωρούν κάτι τέτοιο ανέφικτο- με τη συνδρομή των κινήσεων που θα γίνουν το χειμώνα;
Από πλευράς ρεαλιστικής υπάρχει η δυνατότητα μεταμόρφωσης; Αυτοί που είναι κοντά στην ομάδα ασφαλώς θα ξέρουν καλύτερα.
Εμείς λέμε ότι από πλευράς ποιότητας υλικού η απάντηση είναι θετική. Ποιότητα που για την ώρα, είναι κρυμμένη.
Όμως η ενδεχόμενη διαδικασία μεταμόρφωσης θα εξαρτηθεί κυρίως από το κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να φτιαχτούν οι πολλές ανορθογραφίες της προετοιμασίας του καλοκαιριού. Και από το κατά πόσο παίκτες κλειδιά θα ανεβάσουν απόδοση.
Η συνέχεια; Εφορμά η Ομόνοια στο ντέρμπι της Παρασκευής με την Ανόρθωση κραυγάζοντας την ιαχή «ΑΕΡΑΑΑΑ»; Και συνεχίζει μεταμορφωμένη; Ασφαλώς όχι. Αυτά είναι αφέλειες. Όλα στο χορτάρι κρίνονται.
