Ένα από τα μεγάλα κλισέ του αθλητισμού, το οποίο ακούγεται εδώ και δεκαετίες, είναι ότι μπάλα δεν παίζουν τα μπάτζετ, ούτε και η χρηματιστηριακή αξία ενός κλαμπ. Τις πλείστες των φορών ενδεχομένως να μην ισχύει αφού οι πλούσιοι είναι αυτοί που επικρατούν έχοντας στις τάξεις τους μεγάλους παίκτες με μεγάλα συμβόλαια.
Από την άλλη όμως κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχουν και περιπτώσεις που ομάδες ενίοτε μικρομεσαίες με αρκετά χαμηλό προϋπολογισμό, έβαλαν από… κάτω τους μεγαθήρια κτισμένα από πολλά εκατομμύρια ευρώ.
Αυτό στην Κύπρο αποδείχθηκε πολλές φορές στη σύγχρονη ιστορία του πρωταθλήματος μας. Και χωρίς να ανατρέχουμε πολύ πίσω, είδαμε την ΑΕΛ το 2012 να σηκώνει πρωτάθλημα και να παίζει στους ομίλους τους Γιουρόπα Λιγκ με πολύ χαμηλότερο προϋπολογισμό από τους πλείστους ανταγωνιστές της. Είδαμε και την ΑΕΚ να κερδίζει κύπελλο και να συμμετέχει επίσης στα γκρουπ του δεύτερου σε τάξη ευρωπαϊκού θεσμού. Πάλι με χαμηλότερο μπάτζετ τουλάχιστον από ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, Απόλλωνα και Ανόρθωση.
Είδαμε όμως και μικρομεσαίες ομάδες ανά διαστήματα να μεγαλώνουν ποδοσφαιρικά, να μπαίνουν σφήνα στη διεκδίκηση της εξάδας και να τα καταφέρνουν. Δύο φορές το έκανε η Νέα Σαλαμίνα με προϋπολογισμό κοντά στο 1.500.000 ευρώ αφήνοντας εκτός του α’ γκρουπ ΑΕΛ και Ανόρθωση, o Ερμής των 2.000.000 ευρώ περίπου δύο φορές αφήνοντας εκτός την ΑΕΚ και την ΑΕΛ, το πέτυχε και φέτος ο Ολυμπιακός με μπάτζετ ελαφρώς λιγότερο από 2.000.000 ευρώ, αφήνοντας μάλιστα εκτός εξάδας τον ΑΠΟΕΛ, αλλά και την Πάφος FC των Ρώσων ιδιοκτητών με μπάτζετ κοντά στα 5.000.000 ευρώ.
Το καλό με τα κλισέ είναι ότι, όσο γραφικά και αν ακούγονται, στηρίζονται στην αλήθεια… Αν ρίξει κανείς μία ματιά στις διαφορές των ομάδων με τα μεγαλύτερα μπάτζετ στην Κύπρο και των θεωρητικά μικρομεσαίων οι οποίες μέσα-μέσα αποτελούν τις ευχάριστες εκπλήξεις, έναν… ίλιγγο θα τον πάθει. Αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι τα κλισέ μάλλον λένε την αλήθεια…
