Χρήστος Ζαβός
Είναι μια διαχρονική κουβέντα εντός του χώρου της δημοσιογραφίας κατά πόσο είναι ή όχι δεοντολογικό ν’ αναφέρεσαι σε μεταγραφικά ζητήματα ενόσω οι ομάδες έχουν ενώπιον τους αγωνιστικές υποχρεώσεις. Πόσο μάλλον δε, όταν η μεταγραφή ή οι μεταγραφές σχετίζονται με δύο ομάδες που άμεσα θ’ αναμετρηθούν σε ένα μεταξύ τους παιγνίδι.
Στην Ευρώπη προ πολλού έχουν λύσει το θέμα γιατί πολύ απλά το επίπεδο τόσο μεταξύ των ομάδων όσο και ανάμεσα στον δημοσιογραφικό συνάφι καμία σχέση δεν έχει με το δικό μας, κινούμενο σε άλλα στάνταρ πολύ πιο επαγγελματικά.
Στην Κύπρο, η παλιομοδίτικη προσέγγιση που φέρει το δημοσίευμα να πλήττει την ομάδα καλά κρατεί και επ’ αυτού υπάρχει ένας κώδικας που δεν επιτρέπει στον δημοσιογράφο να δημοσιεύσει τις πληροφορίες του.
Κακώς κατά την άποψη μου αφού η πληροφορία όταν είναι «δεμένη» και δεν τίθεται καμίας αμφισβήτησης τότε κανείς και τίποτα δεν πρέπει να αποτρέπει τον επαγγελματία να κάνει τη δουλειά του. Στο κάτω, κατώ κανείς δημοσιογράφος δεν ειναι υπεύθυνος ούτε και θα πρέπει να ενδιαφέρεται για τα αποδυτήρια της όποιας ομάδας. Αντιθέτως άλλοι είναι αρμόδιοι και καλά θα κάνουν τα αποδυτήρια να ειναι στοιβαρά και όχι τόσο ευάλωτα, που να αποδυναμώνονται απλά και μόνο από τις ορέξεις του όποιου κακό ή καλοθελητή.
Συγκεκριμένα μιλώντας για την περίπτωση των Ελουντού και Κορέια, όντως το δημοσίευμα μοιάζει εχθρικό για τους ερυθρόλευκους των οποίων κατά πολλούς τα αποδυτήρια θα «χαλάσουν» όπως συνηθίζουμε να λέμε στα ποδοσφαιρικά καφενεία.
Ναι μεν οι οπαδοί ενδεχομένως να επηρεαστούν ή να δηλητηριαστεί η σκέψη τους, γιατί ακριβώς συμπορεύονται και υιοθετούν την προσέγγιση περί εχθρικών δημοσιευμάτων αφού με αυτές τις τακτικές έχουν γαλουχηθεί από τη δεκαετία του 60’. Δεν είναι όμως απαραίτητα αυτό σωστό. Αντιθέτως χρήζει αλλαγής και εκσυγχρονισμό της σκέψης.
Μπορεί όμως ένα δημοσίευμα όντως να χαλάσει το κλίμα ανάμεσα στους παίκτες; Είναι κανείς που πιστεύει ότι εάν όντως έχουν κλείσει οι δύο τους στην Ανόρθωση περίμεναν οι υπόλοιποι τους δημοσιογράφους για να ενημερωθούν;
Κατά την άποψη μου όχι. Τις περισσότερες των φορών μπερδεύουμε τη δημοσιότητα με την πραγματικότητα δίνοντας πολύ περισσότερη σημασία στο τι δημοσιεύεται και όχι στο τι ισχύει στην πραγματική ζωή.
Εάν όντως έχουν υπογράψει (οι πληροφορίες μου λένε ότι υπάρχει προφορική συμφωνία) τ’ άτομα που πρέπει να γνωρίζουν το γνωρίζουν και δεν περιμένουν κανένα να τους ενημερώσει. Για παράδειγμα το ξέρω εγώ, εσύ, αυτός και τα μυστήρια και δεν το ξέρει ο Πουρσαϊτίδης;
Δύσκολο μου φαίνεται και απίθανο.
Από κει και πέρα, ο προπονητής είναι αυτός όπως και η διοίκηση που θα μεριμνήσουν ούτως ώστε όποιος αγωνιστεί να δώσει τον καλύτερο του εαυτό. Στην Ευρώπη έχει συμβεί εκατοντάδες φορές και σε παιγνίδια πολύ σημαντικότερα απ’ ότι ένα ματς της προημιτελικής φάσης του κυπέλλου Κύπρου.
Δημοσιογραφικά το θεωρώ σωστό και δεοντολογικό… με την προϋπόθεση ότι η πληροφορία δεν επιδέχεται αμφισβήτησής ούτε και φυσικά έχει άλλα κίνητρα πέραν της ενημέρωσης.
Τίθεται όμως ένα ακόμη ερώτημα. Εάν οι συνάδελφοι είχαν την πληροφορία και αντί για τη Σαλαμίνα η αντίστοιχη υπόθεση αφορούσε για παράδειγμα τον ΑΠΟΕΛ, θα το είχαν δημοσιοποιήσει; Άμα ναι, τότε μαγκιά τους. Άμα όμως όχι… τότε είναι ανήθικο.
