Δεν είναι φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει, ειδικά αν σκεφτείς πως συμβαίνει για δεύτερη σερί σεζόν στον Απόλλωνα να εμφανίζονται σημάδια κατάρρευσης όσο πλησιάζουμε στο τέλος. Στο «Δασάκι» η ομάδα προκρίθηκε αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έπεισε για την προοπτική της να επανέλθει στην κούρσα του τίτλου και να πάρει το κύπελλο.
Σίγουρα το να περάσεις και να κρατήσεις ζωντανή τη σεζόν σου είναι σημαντικό από μόνο του όμως δε γίνεται να το βλέπεις μόνο έτσι. Από το πρώτο ματς με τον Εθνικό, του πρωταθλήματος που κέρδισε 3-2, ξεκίνησε μια κάμψη που όσο και να το τραβήξεις δεν εξηγείται.
Το να βγάζει τόσο άγχος η ομάδα σε ένα ματς με τον Εθνικό, με όλο το σεβασμό, δε δικαιολογείται όσο και αν έπαθε αυτό που έπαθε εκεί η Ανόρθωση. Το καλό νέο, είναι πως κούραση κι απογοήτευση έχει κι ο επόμενος αντίπαλος, Νέα Σαλαμίνα, όπου και πάλι είναι απαραίτητη η νίκη.
Ενόψει του κυπέλλου τα προβλήματα αυξάνονται, αφού αν οριστεί την άλλη βδομάδα θα είναι μείον τέσσερις παίκτες λόγω τιμωρίας ο Αυγουστή! Βασιλείου, Σακέτι και Σελίμοβιτς είναι έξω όποτε κι αν οριστεί, ο Γιαννιώτας αν γίνει τώρα. Μολ και Γκακπέ επίσης. Στα θετικά, το γεγονός πως οι παίκτες που ήρθαν Γενάρη συνεχίζουν να δίνουν πράγματα. Ο Μπένσχοπ με Δόξα, ο Ματέι τώρα, ο Ντένιτς γενικώς.
Πρώτα όμως το πρωτάθλημα και η Νέα Σαλαμίνα. Αλλά δεν είναι ο αντίπαλος το θέμα: έχει δείξει ο Απόλλωνας πως στις δικές του καλές μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε. Αυτές τις «καλές» όμως τις αγνοεί εδώ και καιρό. Αν δε σοβαρευτεί, τίποτα δε θα καταφέρει.
Το καλό της υπόθεσης, είναι πως έστω και στην παράταση έδωσε στον εαυτό του χρόνο για να επανέλθει.
Υ.Γ.: Προφανώς και το γκολ του Παπουλή έπρεπε να μετρήσει. Όμως ποτέ δεν έπρεπε να αφήσει το ματς ο Απόλλων να πάει στην παράταση.
