ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Απόλλωνας: Ακατανόητο….

Μοιάζει με το «ότι δίνεις, παίρνεις»... μα δεν υπάρχουν εξηγήσεις

Χρήστος Ζαβός

Χρήστος Ζαβός

Γενικώς ακατανόητο μοιάζει αυτό που συμβαίνει στον Απόλλωνα τούτο το καλοκαίρι και πολύ περισσότερο πως παρουσιάστηκε η ομάδα σ’ ένα τέτοιο ματς, σημαντικό από κάθε άποψη. Ιστορική, αγωνιστική, οικονομική και πάει λέγοντας.

Προσπαθώντας να δώσουμε μια ερμηνεία στο φετινό «ακατανόητο» θα πρέπει να ξεκινήσουμε από πέρσι. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ιστορικό επίτευγμα της κατάκτησης του πρωταθλήματος αλλά και από την άλλη κανείς δεν πείστηκε ότι η περσινή ομάδα ήταν η καλύτερη ομάδα που έβγαλε ο Απόλλωνας τα τελευταία 68 χρόνια.

Δεν έγινε τίποτα, μα σχεδόν από τους ιθύνοντες που να δείχνει ότι ο Απόλλωνας θα διεκδικήσει την είσοδο του στο Τσάμπιονς Λίγκ. Όπως και στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο ότι δίνεις, παίρνεις.

Όλοι, μα όλοι, θεωρούσαμε ότι το περσινό σύνολο χρειάζεται βελτίωση και ότι οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν , μακράν οι πιο θετικές στην ιστορία (γήπεδο, όμιλοι, πρωτάθλημα, κόσμος) θα ενέπνεαν τους ιθύνοντες για να προβούν σ’ εκείνες τις ενέργειες που θα έκαναν τον Απόλλωνα πανίσχυρο… και αγωνιστικά.

Αντί αυτού, τίποτα. Σ’ ένα ιστορικό ματς όπως είναι αυτό στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λίγκ η ομάδα έπαιξε με μια μόνο μεταγραφή (Πιμπέρν) και αυτή δεν είμαι σίγουρος αν θα συμμετείχε σε περίπτωση που ήταν υγιής ο Αλεσαμί. Καλά, καλά ως δεξί μπακ- χαφ αγωνίστηκε ο Φιλιώτης και όχι ο Ευκλείδης Καμπράλ που αποτέλεσε, θεωρητικά τουλάχιστον,  μια από τις σημαντικές μεταγραφές του καλοκαιριού. Εάν δηλαδή υποθέσεις ότι σ’ ένα τέτοιο σημαντικό ματς, επιλέχθηκε ο δεύτερος ή τρίτος ελέω Μαυρία δεξιός μπακ και όχι η φετινή πρωτοκλασάτη σου μεταγραφή… παραμένει ακατανόητο ποιος είναι ο φετινός τρόπος σκέψης οικοδόμησης της ομάδας.

Ομολογουμένως δεν έγινε τίποτα, μα σχεδόν τίποτα από τους ιθύνοντες που να δείχνει ότι ο Απόλλωνας θα διεκδικήσει την όποια πιθανότητα για να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ. Και όπως και στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο, άμα δεν κυνηγήσεις τις πιθανότητες σου απλά δεν κερδίζεις. Να στο πω πιο απλά... ότι δίνεις, παίρνεις. 

Υπήρξαν θυμίζω εποχές, όχι και πολύ παλιές που ο Απόλλωνας διεκδικούσε πρόκριση στους ομίλους παίζοντας μπροστά με τους Παπουλή, Σαγκόι, Μεριέμ και Γκιέ Γκιέ. Δεν είμαι σίγουρος ότι οι προσωπικότητες που έπαιξαν χθες στη Χάιφα ήταν τέτοιες για να τη σπάσουν στους 30, 000 Ισραηλινούς. Οι μονάδες παίζουν μεγάλο ρόλο σε τέτοια ματς και δυστυχώς οι αρμόδιοι δεν φρόντισαν να προστεθούν στην ομάδα, δύο με τρεις που θα το πάρουν πάνω τους. Να μου πεις, σου εγγυάται κανείς ότι θα πέρναγες; Όχι. Σου εγγυάται κανείς όμως ότι θα έτρωγες τέσσερα και με το καλημέρα θα καληνύχτιζες το Τσάμπιονς Λίγκ;

Αν οι μονάδες είναι σημαντικές σε τέτοιου είδους ματς, η ομάδα είναι απείρως σημαντικότερη. Και αν πριν το ματς κάτι πάνω στο οποίο όλοι ποντάραμε ήταν η συνοχή, η ομοιογένεια και το ομαδικό πνεύμα που δημιουργήθηκε από πέρσι, τίποτα δεν είδαμε απ’ όλα αυτά.

Δυστυχώς στο «Σάμι Όφερ» όχι μόνο δεν παρουσιάστηκαν έτοιμοι , αλλά από ένα σημείο και μετά κατέρρευσαν γενικώς, σε σημείο που θα λέγαμε ότι τα 4 μια χαρά σκορ μοιάζει, να ναι καλά ο Γιοβάνοβιτς.

Είναι ακατανόητο πως μια ομάδα που δεν άλλαξε καθόλου από πέρσι, παρουσιάστηκε τόσο ανέτοιμη. Ψυχικά, αγωνιστικά, τακτικά. Επ’ αυτού υπεύθυνος είναι ο προπονητής ο οποίος προς τιμή του πήρε και την ευθύνη παραδεχόμενος ότι ήταν και αυτός σε κακή μέρα.

Η ομάδα φάνηκε αρχικά να είναι γυμνή πλάγια αμυντικά. Από δεξιά οι Φιλιώτης και Πιμπέρν δεινοπάθησαν απέναντι στις κατεβασιές των Κορνούτ και Ντέιβιντ ενώ αριστερά οι Χαμάς και Βουκασίν εκτέθηκαν επανηλλειμένα από τους Σούτγκρεν και Χαζιζά. Άμα δε λάβουμε υπόψη ότι η τριάδα των στόπερ του Απόλλωνα έσπαγε σε κομμάτια, τα κενά που δημιουργούνταν στην περιοχή, εκμεταλλεύτηκαν οι επιπλέον χαφ των Ισραηλινών (Μοχάμεντ, Τσέρι), μ’ αποτέλεσμα η ομάδα να είναι στις περισσότερες φορές έρμαιο των αντιπάλων. Βάλε και τον Ρομπέρζ που επωμίστηκε το μαρκάρισμα αυτού του διαβόλου που λέγεται Πιερότ, στυλοβάτης δεν υπήρχε ούτε για δείγμα.

Δεν έφτανε το κακό στήσιμο, η έλλειψη του παίκτη που θα κουβαλήσει μπάλα (μάλλον ο Ογκεντά δεν είναι τέτοιος) , η αχρείαστη τοποθέτηση των δύο επιθετικών (Ντιγκινί, Πίττα) και η αδυναμία της ομάδας να χτυπήσει τα κενά της αντίπαλης άμυνας, ήρθε η αποβολή του Βουκασίν και νωρίτερα ο τραυματισμός του καλύτερου μαζί με τον Γιοβάνοβιτς παίκτη της ομάδας, Ντανίλο.

Δεν ξέρω τι και πως, παραμένει όντως ακατανόητο, οι συνεχείς τραυματισμοί καθότι η «κακοτυχία» με τους παίκτες, συνεχίζεται εξ όσων φαίνεται και φέτος. Υπενθυμίζω τραυματίας ο Ίλιεφ, τραυματίας από πέρσι ο Ζράντι, τραυματίας και ο Αλεσαμί, τραυματίας και ο Μαλεκκίδης, ο Μπα ενώ και ο Βα από τους γιατρούς πέρασε. Από σήμερα βάλε και το Ντανίλο… μέχρι τον επόμενο.

Γενικώς είναι ακατανόητο γιατί ο οργανισμός του ποδοσφαιρικού Απόλλωνα δεν έχει συμπορευτεί με το ιστορικό ξεσάλωμα του κόσμου του, και δεν έχει αφουγκραστεί τη δυναμική που δημιούργησε το πρωτάθλημα…μ’ αποτέλεσμα να πηγαίνει στη Χάιφα για το Τσάμπιονς Λίγκ και να μοιάζει με παρέα ατόμων που γνωρίζονται από πέρσι και μόλις κατέβηκε από το κρουαζιερόπλοιο!!!

Και μιας και μιλάμε για κρουαζιέρες και νησιά… το χαστούκι της Χάιφα, μοιάζει με το «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα» μήπως και ξυπνήσουν κάποιοι ενόψει των αγώνων του Γιουρόπα και του πρωταθλήματος…

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Τελευταία Ενημέρωση

X
X