Μπορεί ο Απόλλωνας να μην κέρδισε στο σημερινό ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ, όμως υπάρχουν πολλά που μπορεί να κρατήσει σήμερα η ομάδα. Μέσα στο γήπεδο ο Απόλλωνας έβγαλε κάτι απ’ τον όχι και τόσο παλιό του εαυτό, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως είναι μια πολύ καλή ομάδα που ένεκα κάποιον κακών επιλογών πέρασε μια μεγάλη κρίση.
Στο παιχνίδι μπήκε δυνατά με όρεξη, πολλά τρεξίματα ψάχνοντας το τέρμα. Στο πρώτο ημίχρονο είχα καλές στιγμές, το τετ α τετ του Γκακπέ, το σουτ του Χάμπου, την προβολή του Παπουλή από κοντά. Στο δεύτερο ημίχρονο ήρθε πολύ γρήγορα το τέρμα του ΑΠΟΕΛ. Για ένα δεκάλεπτο η ομάδα φάνηκε να επηρεάζεται, όμως στην συνέχεια ήρθε η αντίδραση. Η μια επίθεση πίσω απ’ την άλλη. Πολλοί παίκτες μπροστά να ψάχνουν και να παλεύουν σαν ανήμερα θηρία για να βρουν το τέρμα της ισοφάρισης. Πυροβολούσαν ακατάπαυστα και στο τέλος ήρθε η ισοφάριση. Μάλιστα αν υπήρχε ακόμη λίγος χρόνος θα δημιουργούσε και άλλες ευκαιρίες και ίσως να έφθανε στην μεγάλη ανατροπή.
Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι πως όλοι οι ποδοσφαιριστές κατέθεσαν ψυχή. Είδαμε παίκτες με το «μαχαίρι στο στόμα» να παλεύουν μέχρι το τελικό σφύριγμα. Είδαμε αυτή την φλόγα στα μάτια τους που τους τελευταίους μήνες έτεινε να εξαφανιστεί. Και ο Απόλλωνας έστειλε ηχηρό μήνυμα. Μπορεί να μην κέρδισε αλλά είναι εδώ και θα παλέψει μέχρι τελικής πτώσης.
Το τέλος του παιχνιδιού βρήκε την ομάδα να αφήνει δυο βαθμούς, αλλά να έχει πολλά κέρδη. Τα παράπονα βέβαια απ’ τη διαιτησία δεν έλειψαν με την ομάδα της Λεμεσού να τα βάζει έντονα με τον Λούκα Σωτηρίου (και όχι μόνο) και να ζητά ξένους διαιτητές σε όλα τα ντέρμπι. Αν θα εισακουστεί σε αυτό δεν το ξέρουμε, και είναι κάτι που θα το δούμε σε βάθος χρόνου.
Το σημαντικό όμως είναι ο Απόλλωνας έστειλε και πάλι το μήνυμα πως επιστρέφει και πως για ακόμη μια χρονιά θα είναι εκεί έστω και αν μέχρι στιγμής είναι πίσω στην βαθμολογία θα παλέψει για να φθάσει ψηλά και έχει τα κότσια αλλά κυρίως την ομάδα για να το πράξει, έστω και αν σήμερα η μπίλια έκατσε στο «Χ».
