Χρήστος Ζαβός
Κατ’ αρχήν να σου πω και μάλλον θα συμφωνείς ότι είδαμε μπάλα. Άμα δε το συγκρίνεις με άλλα φετινά ντέρμπι θα νομίσεις ότι είδαμε το ματς του αιώνα. Επιτέλους γαμώ το μου, είδαμε μπάλα. Όχι αυτές τις σούπες που βλέπαμε όλο αυτό τον καιρό και παθαίναμε κράμπες στο στομάχι.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο ξένος διαιτητής ήταν ο κυριότερος λόγος. Ευθύς εξ αρχής, απέβαλε την τοξικότητα από το μυαλό όλων. Κυρίως όμως των παικτών. Άμα με ρωτάς… ξένους μέχρι να δύσει ο ήλιος από την ανατολή (δες εδώ).
Και ας κάνουν λάθη. Έχεις δει διαιτητή στον πλανήτη που δεν κάνει; Ας κάνει αλλά τουλάχιστον επικεντρώνεται και κυρίως σέβεται το παιγνίδι. Το μετέφερε αυτό και στους παίκτες και είδαμε μπάλα, για πρώτη φορά.
Πρώτη φορά είδαμε και τον ΑΠΟΕΛ να παίζει ως ομάδα, με διάρκεια και συνέπεια. Δεν είναι Χάρι Πότερ ο Ουζουνίδης αλλά δεν είναι ούτε Σκανδιναβός, ούτε Γερμανός, ούτε καν Ιταλός. Γνωρίζει τον ΑΠΟΕΛ από πρώτο χέρι και από μέσα.
Ο ΑΠΟΕΛ κακά τα ψέματα φέτος ήταν μέχρι και σήμερα μια ομάδα που έμοιαζε με εργένη. Είδες ποτέ τη ταινία, Big Lebowski; Κάτι τέτοιο.
Απ’ αυτούς που πας στο σπίτι τους, ανοίγεις το ψυγείο και βρίσκεις μέσα ένα ζευγάρι κάλτσες και Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Που κάτω από το κρεβάτι του, έχει άδειο κουτί pizza και τενεκεδάκια μπύρας που ήπιε στο γκολ του Ποτέ με την Ανόρθωση τελευταία αγωνιστική το 2018.
Για ν’ αλλάξεις το μυαλό του εργένη και ανεπρόκοπου αρχικά του μιλάς προσπαθώντας να τον συνετίσεις ψυχολογικά.
Και αυτό ακριβώς έκανε ο Ελλαδίτης. Δούλεψε στην ψυχολογία. Και ο αντίπαλος του έκατσε γάντι. «Μάγκες, αυτή η ομάδα σας κέρδισε δύο φορές στο κύπελλο και σας πέταξε έξω. Ή που αποδεικνύετε ποιοι είστε ή πάμε σπίτια μας». Κάτι τέτοια θα τους είπε, τους κτύπησε τον εγωισμό, την περηφάνια και μπήκαν μέσα σοβαροί και προκομμένοι
Καλή η ψυχολογία αλλά θέλει και πράξεις. Γι’ αυτό και αφήνει τις μαλακίες και πάει κατ’ ευθείαν στον ορθολογισμό. Μήτε 3-5-2, 3-4-3, 1460 και κάτι βόρειο ευρωπαϊκές προσεγγίσεις που απλά δεν ταιριάζουν για χίλιους δύο λόγους.
4-2-3-1 με όλους τους παίκτες να αγωνίζονται στη φυσική τους θέση. Το δεξί μπακ, δεξί μπακ, τα αριστερό, αριστερό, ο κεντρικός χαφ, χαφ και πάει λέγοντας.
Όπως αυτό που σου έλεγα νωρίτερα. Οι κάλτσες στο συρτάρι, τα σκουπίδια στον κάδο και τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια στο ντουλάπι.
Την ακαταστασία όχι μόνο την εξαφάνισε αλλά την μεταμόρφωσε κιόλας. Από μαύρη και άραχνη, σε κάτι λαμπερό και ενδιαφέρον.
Τετράδα πίσω, με τον Βούρο να φυλάει τα’ άκρα δεξιά και τον Γουίλερ αριστερά, τον Άλεφ τον τοποθέτησε εκεί που θα τον βλέπουμε μέχρι τον Μάιο, τον Γιένσεν να φυλάει τα νώτα του Ντε Βινσέντι, και κυρίως, κυρίως τους δύο εξτρέμ να κοιτάν την επίθεση. Ο δε Γιάκολις να ανοίγει στα πλάγια, ο δε Γιέφτοβις να μπουκάρει βγαίνοντας ως κρυφός επιθετικός.
Και τελικά τι είδαμε; Μέχρι και τον Γιέφτοβιτς να χειροκροτείται που λίγες ώρες πριν άμα ρώταγες Αποελίστα για τον Σέρβο θ’ άκουγες και από πού μπήκες και από πού βγήκες.
Δεν είδαμε όμως μόνο αυτόν. Το καλύτερο ματς του Άλεφ, που άμα τον δουλέψει θα γίνει η κολώνα του ΑΠΟΕΛ, το Ντε Βινσέντι με άλλη ψυχολογία, με εκτελέσεις φάουλ, με κάθετες με τρεξίματα, τον Χαλένιους να κάνει σλάλομ και να κτυπά κρύα και Σκανδιναβικά το τρίτο γκολ και τον Γιάκολις, προσωπικά πρώτη φορά τον είδα στον ΑΠΟΕΛ, ν’ ακονίζει τις σέντρες που μοιάζουν με λεπίδες. Ιδιαίτερα δε μια φάση στο Α’ ημίχρονο, μια τέτοια ξυραφένια ακριβώς έκατσε πάνω στο κεφάλι του Ντε Βινσέντι δεν πήγε όμως μέσα η μπάλα.
Πέντε δηλαδή παίκτες που μέχρι πριν από λίγες ώρες, έμοιαζαν πεθαμένοι ποδοσφαιρικά, αναστήθηκαν.
Δεν έφτανε…βγάζει από το κουφάρι και τον έκτο. Που δεν είναι απλά παίκτης, αλλά πυρηνικό όπλο. Τάμαρι και τάβλα όλοι. Μέχρι και τη μαλακία που ειπώθηκε ότι πάει 70 εκ. θυμηθήκαμε, αφού ο Ιορδανός μετά από μήνες, ήταν ακριβώς αυτός που συζητούσαμε όλοι πόσο πάει στην ποδοσφαιρική αγορά.
Όπως και να έχει, αυτό που είδαμε από τον ΑΠΟΕΛ δεν είναι ούτε η τεσσάρα, ούτε ότι παραμένει εκεί ψηλά.
Αυτό που είδαμε είναι ότι από ομάδα που έμοιαζε με εργένη ασουλούπωτο και ανεπρόκοπο μεταμορφώθηκε με λίγες παρεμβάσεις σε έναν όμορφο, σουλουπωμένο έτοιμο σχεδόν γαμπρό.
Γι’ αυτό ευθύνεται ο Ουζουνίδης ο οποίος δείχνει να παίρνει μέτρα για να του φτιάξει και κουστούμι.
Και απ’ ότι γνωρίζω από τα παλιά… αυτό που του πάει περισσότερο είναι αυτό το κουστούμι του πρωταθλητή!!
