Ο στόχος ήταν η πρόκριση και επιτεύχθηκε με δυσκολίες, αλλά όπως έχουμε επισημάνει ξανά από εδώ και μπρος ο τρόπος δε μετρά και τόσο πολύ για την Ανόρθωση. Είχε τα κομμάτια της να μαζέψει, είχε την πίκρα μέσα του το αποδυτήριο για τη σκληρή κριτική μετά την πεντάρα και έτσι η νίκη με 2-0 κρίνεται ως υπεραρκετή.
Σαφώς και το παιχνίδι έστρωσε με το γρήγορο γκολ του Ντούρις, από μια ακόμα ασσίστ που του έδωσε ο Χριστοφή, αλλά και πάλι αν κοίταζες προσεκτικά τα πρόσωπα των παικτών θα το έβρισκες το μαχαίρι ανάμεσα στα δόντια τους.
Δέχθηκαν πίεση, ειδικά στο δεύτερο μέρος, αλλά όταν βλέπεις τον Οκριασβίλι να είναι στην περιοχή του Λόρια να κάνει άμυνα και να διώχνει όπου-όπου, καταλαβαίνεις πως αντιλήφθηκαν όλοι τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Η επιστροφή Μαργκάσα είναι σημαντική, πλέον υπάρχουν τρεις επιλογές στο κέντρο και εναλλακτική στο αριστερό άκρο της άμυνας, ενώ και ο Γκαλίτσιος επέτρεψε στον προπονητή να βάλει τον Αρτυματά πίσω στον τόπο του. Τους έριξε όλους μέσα για να περάσει το μήνυμα της σκληράδας και της άμυνας. Το έλαβαν όλοι.
Πλέον η μια μάχη πέρασε, έμειναν άλλες 13 ή 14. Η ΑΕΚ ακολουθεί με νέο προπονητή που ήταν στο γήπεδο και είδε το παιχνίδι. Το άγνωστο του πράγματος αυξάνει και τη δυσκολία, μαζί με την κούραση που φάνηκε πως παίζει ρόλο για την απόδοση των παικτών. Όμως αυτή τη φορά το…τρίτο ματς της εβδομάδας είναι στο «Παπ». Ο κόσμος μπορεί να καλύψει και την κούραση. Κόσμος που έδειξε την πίστη του με την παρουσία του στο γήπεδο. Κέρδος κι αυτό σε μια καλή βραδιά.
