Χρήστος Ζαβός
Πέρσι τον είχαμε αποθεώσει πολλάκις για ότι έκανε και πως έχτισε μια ομάδα από το μηδέν που έχασε το εισιτήριο του Τσάμπιονς Λίγκ για ένα καταραμένο αυτό-γκολ. Συμμεριστήκαμε και γιατί όχι παλέψαμε από τη θέση που μας αναλογεί, την αδικία που υπέστη η ομάδα του, μη επιτρέποντας της να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, όσοι άσχετοι και σχετικοί αποφάσισαν τη διακοπή του.
Συμφωνήσαμε, χαρήκαμε, νιώσαμε τη στήριξη από έναν ποδοσφαιράνθρωπο, σε σχέση με όλα αυτά που κατά καιρούς δηλώνει περί του κωλοχανείου που λέγεται κυπριακό ποδόσφαιρο. Κατανοήσαμε την πίκρα και τον θυμό του έτσι όπως διοχετεύτηκε αμέσως μετά το ντέρμπι με την Ομόνοια, για το γεγονός ότι όντως κανένας τίτλος δεν δόθηκε συνεπώς κανείς δεν μπορεί να αυτό-αποκαλείται πρωταθλητής.
Όλως τυχαίως συμφωνούμε και με τη χθεσινή του λακωνική του δήλωση. Χρησιμοποιώντας την αγγλική και όχι την ελληνική όπως συνηθίζει ο Γεωργιανός δήλωσε ξερά «no comment» και μάλλον πολύ σωστά έπραξε αφού σ’ όλα αυτά που έγιναν το φετινό καλοκαίρι, δεν ξέρεις όντως τι να πεις.
Μια ομάδα που ήθελε δύο, τρεις πινελιές για να καταστεί πανίσχυρη, φτάσαμε την 4η αγωνιστική και μοιάζει αποδυναμωμένη σε σχέση με πέρσι. Πρόκειται όντως περί επιτεύγματος και αξίζει δεν αξίζει σχολιασμού, αναπόφευκτα δημιουργεί ένα σωρό ερωτήματα.
Το κυριότερο ερώτημα σε σχέση με τη συνολική εικόνα της φετινής Ανόρθωσης είναι κατά πόσο ένας εκ των νέων παικτών έχει ανεβάσει την ομάδα. Για να στο κάνω πιο παραστατικά, εάν η Ανόρθωση έβαλε στις τάξεις της έναν παίκτη τύπου Νταμπό στον Απόλλωνα, έναν Παπουλή για την Ομόνοια ή ένα Ενσούε για τον ΑΠΟΕΛ;
Μπορεί κανείς να πει, ότι είναι σχετικά νωρίς για τέτοια συμπεράσματα αλλά για τους υπόλοιπους ήδη εφαρμόζεται στην πράξη. Μην ξεχνάμε επίσης ότι η Ανόρθωση είχε τον περισσότερο χρόνο απ’ όλες τις υπόλοιπες για να προετοιμαστεί αφού το ρόστερ της ήταν ξεκαθαρισμένο από τον Μάιο οπότε και οριστικοποιήθηκε το θέμα Ράγιος.
Μιλώντας για το θέμα Ράγιος, ο Τιμούρ είχε από τον Μάιο την πολυτέλεια να φέρει τον αντικαταστάτη του. Πέρασαν τέσσερις μήνες (!!) και αφού περάσαμε τη διαδικασία της μαργαρίτας, "οκτάρι" ή "δεκάρι", "δεκάρι" ή "οκτάρι", τελικώς επέλεξε έναν παίκτη που έπρεπε να μπει καραντίνα και κυρίως έπρεπε πρώτα να μιλήσουν με την Ισραηλινή πρεσβεία σχετικά με τις ποινικές υποθέσεις που έχει στην πατρίδα του.
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ο Μίχα είναι ο νέος Ράγιος ή ακόμη και Σάβιο- Κικλάντζε, αναρωτιέται κανείς σε περίπτωση που τραυματιστεί, ποιος είναι ο επόμενος δημιουργικός χαφ στο ρόστερ της ομάδας;
Ενδεχομένως να είναι ο Χουσμπάουερ, το παιδί όμως δείχνει να είναι έξω από τα νερά του, ενώ ακόμη και σ’ αυτή την κατάσταση δεν δείχνει να είναι το επιθετικό χαφ που χρειαζόταν η ομάδα.
Γενικώς από δημιουργία παιγνιδιού η ομάδα προς το παρόν στερείται επιλογών μοιάζει εξαρτημένη από τον Οκριασβίλι, που δεν πολύ- φημίζεται για το γερό σκαρί του. Να μπει ο Μίχα με το καλό και θα δούμε. Φέρνει ένας κούκος όμως την Άνοιξη; Στην περίπτωση του Ράγιος ναι, του Ισραηλινού θα δείξει.
Μιλώντας για τις επιλογές στα χαφ, πέραν του Μαρκάσα που το παιδί θα σκάσει γιατί έχει ξεπεράσει τα 35 του, αναρωτιέται κανείς για την απόφαση του Τιμούρ να παραχωρήσει δανεικό τον Μιχάλη Ιωάννου. Οι ειδικοί του αθλήματος, σου το λέω εντίμως μου έχουν μεταφέρει ότι ο μικρός είναι μακράν ότι καλύτερο διαθέτει η Κύπρος στην ηλικία του. Την ίδια ώρα που στο Ηλίας Πούλλος παν με το σχολικό λεωφορείο προπόνηση, συμμετέχοντας στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λίγκ, στην Ανόρθωση χωρίς επιλογές στα χαφ, πάρθηκε μια απόφαση που δεν την λες και πολύ λογική. Όπως λογική δεν υπάρχει ότι ενώ ο Τιμούρ είχε τον Ιωάννου και ήταν κατάλληλη ευκαιρία για να επενδύσει στο ατόφιο ταλέντο του, τον παραχωρεί δανεικό και ψάχνει από τον Ολυμπιακό να πάρει τον Κωστή δανεικό!!!
Όπως λογικό δεν είναι να πορεύεσαι με τον Κατσαράβα ως τον ένα και μοναδικό φορ και να ξέρει ακόμη και η κουτσή Μαρία, ότι δεν τον πολύ πας σαν παίκτη. Και να φτάνουμε στο παρά ένα, της μεταγραφικής περιόδου για να βρεις τον αντικαταστάτη του, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι δεν έχεις φορ ευέλικτο και τρέχεις να πάρεις από την Άχνα τον Μάριο Ηλία, μια εβδομάδα πριν ολοκληρωθεί η μεταγραφική περίοδος.
Για τα μεταγραφικά και πως κύλησε το ρεπορτάζ της Ανόρθωσης, μέσα από τις αποφάσεις του Τιμούρ μπορούμε να γράψουμε πολλά, μόνο που προέχει και το αγωνιστικό.
Έχουμε δει τέσσερα ματς της Κυρίας και νομίζω κανείς δεν έχει συμπεράνει ότι η ομάδα προσέθεσε έστω και λίγα στοιχεία στο παιγνίδι της σε σχέση με πέρσι. Ιδιαίτερα στο δημιουργικό κομμάτι μοιάζει προβλεπτή, μονότονη και πολύ φοβάμαι χωρίς επιλογές. Άπαντες ελπίζουν ότι οι δύο νέοι θ’ αλλάξουν την εικόνα και μακάρι να δικαιωθούν.
Η ομάδα πάντως σ’ αντίθεση με φέτος δεν έχει αυτή τη σφικτή άμυνα που την καθιέρωσε πέρσι πρωταγωνίστρια. Αν εξαιρέσουμε το ματς με τον Ερμή, που και εκεί δέχθηκε γκολ σε κόντρα επίθεση, πιέστηκε και από τύχη δεν έχασε από την Πάφο, ταρακουνήθηκε στο πρώτο ημίχρονο με την Ομόνοια και έφαγε τρία από τον Απόλλωνα.
Δεν φτάνει αυτό μέχρι στιγμής και τα ψηλά κορμιά της δεν έχουν την ισχύ που είχαν πέρσι σ’ αυτό που λέμε επίθεση από ψηλά. Γενικώς, πέραν των πέναλτι δεν έχει πάρει γκολ, πέραν του Γκαλίτσιου στο ματς της πρεμιέρας. Τα στημένα που αποτελούσαν την μεγαλύτερη ισχύ της, φέτος μοιάζουν παροπλισμένα.
Στα πρώτα αντίστοιχα περσινά ματς, ο Γκαλίτσιος πετυχαίνει το τρίτο γκολ με Απόλλωνα μετά από κόρνερ του Ράγιος, ένα ακόμη απευθείας φάουλ από τον Ράγιος, ένα γκολ του Σίντεφελντ και ένα ακόμη με τη Πάφο μετά από φάουλ ποιου άλλου, του Ράγιος.
Να μου πεις το κείμενο είναι μες στην αρνητικότητα και μόνο που τα χώνω. Δεν είναι όμως τίποτα άλλο πέραν της εξέλιξης όλων αυτών που έγραψα αμέσως μετά τη νίκη με την Πάφο.
Και αν θες, λόγω της απογοητευτικής στάσης του στη χθεσινή συνέντευξη τύπου. Μπορεί κάποιος να πει καλά σας έκανε τους δημοσιογράφους και λίγα σας είναι. Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Είμαστε και εμείς που τον αποθεώνουμε όπως πρέπει, που χαιρόμαστε που τους τα χώνει όλους αυτούς τους άσχετους, που παρακολουθούμε το έργο του και το αξιολογούμε και άμα λάχει θα του κάνουμε κριτική.
Είναι επίσης και ο κόσμος που περιμένει ν’ ακούσει τον Κετσπάγια, τον εκτιμά και τον σέβεται.
Άμα επέλεξε να μην πει τίποτα, ενδεχομένως να είναι αυτό καλό. Γιατί άμα κάνεις λάθη, το μόνο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι ν’ αφήσεις τα λόγια, να σκύψεις το κεφάλι και να διορθώσεις τα πράγματα. Και άμα κανείς, ισχυριστεί ότι φέτος δεν έκανε λάθη, τότε όντως no comment.
