Χρήστος Ζαβός
Η ομάδα έχει συνοχή, καλή φυσική κατάσταση, είναι δεμένη, οι παίκτες γνωρίζουν το παιγνίδι και τι θέλει ο προπονητής τους και όλοι συμφωνούμε ότι σε τούτο το χρονικό διάστημα δεν μπορεί να πιάσει την απόδοση που θέλει αφού κάτι τέτοιο μοιάζει ανέφικτο, στο μόλις δεύτερο επίσημο ματς της μετά από πέντε μήνες αποχής. Όλα αυτά είναι τόσο κατανοητά όσο το Α Β Γ για τα παιδιά της Β’ δημοτικού.
Από κει και πέρα, δεν είναι κανείς που πιστεύει ότι ο Τιμούρ έχει ν’ αλλάξει κάτι σε σχέση με το πώς αμύνεται η ομάδα… δεν φτάνει αυτό δεν έχει αλλάξει ένα πρόσωπο σε σχέση με πέρσι μήπως μας δυσκολέψει λίγο περισσότερο.
Τον Κορέια τον γνωρίζουμε και να ήθελε όμως να συμπεριφερθεί αμυντικά διαφορετικά απ’ ότι επιθυμεί ο Κετσπάγια, θα ήταν στην Αγία Νάπα σε κανά κρεβατάκι βάζοντας φωτογραφίες στο Instagram.
Με λίγα λόγια η αμυντική συμπεριφορά της ομάδας δεν είναι κανένας γρίφος, ούτε και σπαζοκεφαλιά.
Αυτό που όντως δυσκολεύει και μέσα από τα ματς θα βρούμε την άκρη, είναι ο τρόπος ανάπτυξης και γενικότερα η επιθετική λειτουργία τηςομάδας. Όπως και αμυντικά έτσι και η αποκρυπτογράφηση του επιθετικού παιγνιδιού περιλαμβάνει στοιχεία όπως η καλή εκγύμναση τα τρεξίματα και η πίεση που έτσι και αλλιώς αποτελούν βασικά στοιχεία της φιλοσοφίας του Τιμούρ. Και άμα όλα αυτά εφαρμόζονται μες στο Παπαδόπουλος με μικρότερες ή και μεγαλύτερες ομάδες ο αντίπαλος δεινοπαθεί.
Οι στημένες φάσεις επίσης και η αξιοποίηση των ψηλών κορμιών μες στην αντίπαλη περιοχή είναι σήμα κατατεθέν και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση αφού και με την πυρηνική φυσική ν’ ασχολείσαι και να έχεις δει ματς της Ανόρθωσης του Κετσπάγια θα διαπιστώσεις ότι τα στημένα είναι για το σύνολο, ότι το κόκκαλο χοιρινής μπριζόλας για πεινασμένο σκύλο.
Από κει και πέρα ο βαθμός δυσκολίας στην αποστολή μας να διαβάσουμε την φετινή Ανόρθωση, αυξάνεται, ακριβώς γιατί σ’ αντίθεση με πέρσι, απουσιάζει το βασικό βιολί της ορχήστρας εν ονόματι Ρούμπεν Ράγιος.
Το ποιος έχει επωμιστεί την ευθύνη ως κύριος εκφραστής την επιθέσεων φάνηκε με Ερμή και σήμερα στην Πάφο και δεν είναι άλλος από τον αγαπημένο, λατρεμένο μα συνάμα ευπαθή στους τραυματισμούς αρτίστα εκ Γεωργίας, Οκριασβίλι. Δεν υπάρχει κανείς απ’ όλους όσους αγαπούν την μπάλα και να μην έχουν πεθυμήσει την κίνηση του να κλίνει απ’ τα άκρα στον άξονα, να σπάει τη μέση του και να σουτάρει. Ή να κολλά τη μπάλα στα πόδια και να ρεζιλεύει τους αντίπαλους μπακ.
Ο οποίος ναι μεν φέτος έχει κάνει φουλ προετοιμασία σ’ αντίθεση με πέρσι, αλλά τη στάμπα του ευπαθή εξακολουθεί να την κουβαλά, όχι αδίκως, διαφορετικά στο βιογραφικό του δεν θα αναγραφόταν το κυπριακό πρωτάθλημα.
Στο επιθετικό κομμάτι συμμετέχει και μάλιστα κατά πολύ από τον άξονα ο Μαρκάσα ο οποίος διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία της φιλοσοφίας Κετσπάγια, τρέξιμο, κάλυψη, σίγουρες πάσες και καλά στημένα… τον συνοδεύει όμως ένα αστερίσκος που σχετίζεται με τα 35 χρόνια του. Από τη μια δηλαδή μια παικτούρα που τραυματίζεται συχνά και από την άλλη ένα τρεχαντήρι μεγάλης ηλικίας.
Ο τρίτος της παρέας που έρχεται επίσης από τον άξονα είναι ο Χουσμπάουερ το βιογραφικό του οποίου προκάλεσε θαυμασμό. Το τι όμως αναγράφεται στο χαρτί και τι μπορεί κανείς να δει στην πράξη έχουν τόσο μεγάλη διαφορά όσο ο Καναδάς με το Νεπάλ. Ο Τσέχος, ο μοναδικός «ξένος» αφού δεν γνωρίζει ούτε τι εστί Κετσπάγια, ούτε Παπαδόπουλος, ούτε κυπριακό πρωτάθλημα, προς το παρόν δείχνει μια ταχύτητα κάτω σε σχέση με τους υπόλοιπους.Στο ματς δε με την Πάφο, κανείς δεν κατάλαβε γιατί αγωνίστηκε για 73 λεπτά.
Για χίλιους δύο λόγους, που έχουν να κάνουν κυρίως με την προσαρμοστικότητα, και την φυσική κατάσταση, ο Τσέχος σε τούτη την φάση δεν μπορεί να κριθεί. Κάποια στοιχεία έχει βγει στο γήπεδο, δεν είμαι όμως σίγουρος αν πρέπει να περάσουν από το μικροσκόπιο, αφού στην τελική ο χρόνος θα το δείξει. Ένα απ’ αυτά είναι ότι δεν είναι ταχύς, ούτε τρεχαλατζής και γι’ αυτό δεν είμαι σίγουρος τι μπορεί να σκέφτεται ο Κετσπάγια. Και επίσης επιθετικό χαφ δεν μοιάζει. Αν είναι να πιάσει το μέγιστο της απόδοσης του, μοιάζει να το κάνει ως οκτάρι και όχι ως επιθετικό χαφ.
Αφήνοντας τον άξονα, αναφερόμενοι για τ’ άκρα περίμενα ότι η είσοδος του Κορέια και η μεταγραφή του Αμπαρτζουμιάν θα ενισχύσουν πιο πολύ το επιθετικό κομμάτι εξ’ όσων όμως φαίνεται ο Τιμούρ δεν έχει καμία διάθεση να ξαμολήσει τα σκυλιά στην επίθεση.
Για να το κλείσουμε το θέμα. Η ομάδα είναι πασιφανές ότι στην παρούσα φάση δεν διαθέτει επιλογές, ποιοτικά και αριθμητικά ως προς τη θέση του δημιουργικού χαφ. Και όταν δεν δημιουργείς η πίεση μεταφέρεται σε σένα.
Και καλά έχεις τον Λόρια και σε σώζει, τους αμυντικούς ή τον Μπούμπα, άμα όμως δεν πας την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή θα την πληρώσεις. Και γιατί δεν το πλήρωσες απέναντι στους Βα, Μπεριγκό, Μέρφι, Βαλακάρι, τη σάρα και τη μάρα της Πάφου, ο «θεός της μπάλας» ξέρει και κανείς άλλος.
Η Πάφος άσκησε πίεση από ένα σημείο και μετά ακριβώς γιατί επιθετικά δυσλειτουργούσες. Ψόφησε ο Οκριασβίλι, τα έφτυσε ο Μαρκάσα, για τον Χουσπάουερ τα είπαμε, παίκτης που να επιτεθεί μεταφέροντας τον προβληματισμό στους αντιπάλους δεν υπήρχε.
Είναι απορίας άξιο, πως ο Τιμούρ επέτρεψε να φτάσουμε στις 28 του Αυγούστου και η ομάδα να μην έχει έναν δημιουργικό- επιθετικό χαφ, που να κρατά μπάλα, να μοιράζει παιγνίδι στ’ ΄άκρα αξιοποιώντας παίκτες τύπου Οκριασβίλι, Καλτσά, Τζίμη, να βγάζει κάθετες στα φορ, να προσθέτει έναν παίκτη στην αντίπαλη περιοχή, να απασχολεί τα’ αντίπαλα χαφ, δίνοντας χώρους στους συμπαίκτες του, ν’ αποσυμπιέζει την ομάδα και άμα λάχει και να σκοράρει.
Να στο πω καλύτερα με μια πρόταση. Ότι δηλαδή έκανε πέρσι ο Ράγιος.
Λίγο να θυμηθείς την περσινή Ανόρθωση στο αντίστοιχο περσινό ματς της 2ης αγωνιστικής στο Παπαδόπουλος κόντρα στον Απόλλωνα δεν θα πολύ δυσκολευτείς να το διαπιστώσεις. Με δύο λέξεις. Επειγόντως χαφ!!!
Το διπλό στην Πάφο είναι μεγάλης σημασίας, γιατί κέρδισε χωρίς να έχει καλή απόδοση , γιατί λίγες ομάδες θα περάσουν από την Πάφο, γιατί κάνει το δύο στα δύο, γιατί έβαλε τρεις ακόμη βαθμούς στο σακούλι μα κυρίως γιατί αγοράζει χρόνο και ηρεμία για να βελτιωθεί και να καλύψει τα κενά της. Διαφορετικά θα τα βρεί μπροστά της.
Να με συγχωρέσεις για το μη θριαμβευτικό ύφος του κειμένου, αλλά η δουλειά μου είναι άχαρη, προσπαθώντας να προσεγγίσεις την πραγματικότητα, ακόμη και μετά από ένα θετικό αποτέλεσμα όπως αυτό στην Πάφο. Όσοι το κατανοούν καλώς, οι υπόλοιποι δικαίωμα τους να διαφωνούν.
