Ακόμα και με έναν παίκτη μείον, πριν δηλαδή επιστρέψει στη δράση ο Μηνάς, επιλογές υπάρχουν για τα άκρα της άμυνας. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο Αντωνίου για τα άκρα της επίθεσης υπολογιζόταν αρχικά και περισσότερο από ανάγκη γύρισε στα μπακ, ασχέτως αν μετέπειτα έμελλε να γίνει ένας από τους κορυφαίους του φετινού πρωταθλήματος στη θέση του.
Όπως και να έχει, με τον Σάντος για βασικό και τον Χάρη ως μπακ-απ στη μία πλευρά, τους Έουλερ και Αβραάμ να έχουν αντίστοιχο στάτους στην άλλη και μπόνους τη δυνατότητα των δύο πρώτων (του Βραζιλιάνου κυρίως) να παίξουν και στα δύο άκρα, θα ‘λεγε κανείς ότι υπάρχουν οι λύσεις για να πορευτεί η ομάδα του πρώτους μήνες της σεζόν μέχρι να γυρίσει κι ο Μηνάς, ευχής έργον συνεχίζοντας απ’ εκεί που έμεινε πριν τον τραυματισμό του όταν με το καλό βρει ρυθμό.
Αυτό λέει τουλάχιστον η θεωρία… Γιατί κάπως έτσι είχαν προϋπολογιστεί τα πράγματα και στα ξεκινήματα της φετινής χρονιάς ως προς τις επιλογές, αλλά με τα προβλήματα που ταλαιπώρησαν τον Έουλερ από την αρχή ως το τέλος, στην πράξη ήταν σαν να μην τον είχε η ΑΕΛ παρά μόνο για (πολύ) λίγο και μάλιστα αποσπασματικά.
Αυτός είναι λόγος για προβληματισμό και μάλιστα σοβαρό. Ο Βραζιλιάνος έδειξε ευπάθεια στους τραυματισμούς κι αυτό αναπόφευκτα είχε μεγάλο αντίκτυπο στην απόδοσή του. Με τόσα προβλήματα, πώς να βρει ρυθμό...
Tα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του, δε, είναι άλλο κεφάλαιο, ανεξάρτητο. Και παρά το ομολογουμένως μικρό δείγμα που έχουμε, είναι ξεκάθαρο ότι, κυρίως απέναντι σε αντιπάλους ικανούς στο ένας εναντίον ενός, έχει θέματα εξίσου σοβαρά. Τα παιχνίδια με Καρμιώτισσα στην αρχή και Ομόνοια προς το τέλος του πρωταθλήματος, και το πόσο τον ταλαιπώρησαν Μόμο Σάσι και Λοΐζου είναι ενδεικτικά παραδείγματα, ενώ του λόγου το αληθές φαίνεται κι απ’ το γεγονός ότι σε κάποια ματς, όπως για παράδειγμα εκείνο με την Ανόρθωση τον Νοέμβριο (ενδιάμεσα στους τραυματισμούς του) και το τελευταίο που έπαιξε στο πρωτάθλημα κόντρα στην ΑΕΚ, ο Κέρκεζ τον έβαλε σαν αλλαγή στο γήπεδο για να παίξει σαν εξτρέμ και όχι ως μπακ.
Από την άλλη, το λίγο που τον είδαμε αρκούσε για να καταλάβουμε πόσο καλά καταρτισμένος είναι τεχνικά, αλλά και για να δούμε τα καλά χτυπήματα που έχει τόσο με την μπάλα στημένη, όσο και στην κανονική ροή του παιχνιδιού.
Άμα βάλεις στο ζύγι τα καλά και τα κακά του, ωστόσο, είναι σαφές ότι πλάστιγγα θα γείρει προς τη δεύτερη μεριά. Αναπόφευκτα, λοιπόν, προκύπτουν τέτοιου τύπου προβληματισμοί με προεκτάσεις ως προς το μέλλον του Έουλερ στην ομάδα. Κάθε άλλο παρά βέβαιο πρέπει να θεωρείται τούτη τη στιγμή, έστω κι αν τον περασμένο Ιούνιο η συμφωνία που είχε ανακοινωθεί ανάμεσα στην ΑΕΛ και τον παίκτη ήταν για τρία χρόνια.
