Η «ψυχρολουσία» είναι χαρακτηρισμός φτωχός για να περιγράψει κανείς αυτό το οποίο υπέστη η ΑΕΛ στην ΑΕΚ Αρένα με το αποτέλεσμα (1-1) να έχει καθοριστεί στο 90’+3 από πλευράς Καραμπάχ και μάλιστα με δόση κάμποσης τύχης.
Ασχέτως αν η ομάδα της Λεμεσού συνεχίζει να έχει ελπίδες για την πρόκριση την επόμενη Πέμπτη στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, τι πιο όμορφο να τέλειωνε το ματς στη Λάρνακα με 1-0 υπέρ της; Και καλύτερη στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ήταν και τον έλεγχο είχε και το προβάδισμά της έδειχνε πως μπορεί να το διαχειριστεί.
Οι μοίρα τα ‘φέρε με τέτοιο τρόπο, ώστε ο Ζουμπίρ που ήταν εξαφανισμένος σε όλο το α’ μέρος και φάνηκε λίγο στην επανάληψη, να είναι ο ποδοσφαιριστής ο οποίος βρέθηκε στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή, είχε και όλη την τύχη με το μέρος του (κόντραρε η μπάλα στο σουτ κι άλλαξε πορεία) και «πλήγωσε» την ΑΕΛ. Ένα γκολ που προκάλεσε πολλά «αχ και βαχ», τόσο στο γήπεδο, όσο και στις εξέδρες.
Αν κρίνει κανείς από το κλίμα και την αποφασιστικότητα που έδειξαν οι παίκτες της ΑΕΛ και ο προπονητής όταν τους μάζεψε στο κέντρο για να τους μιλήσει, διαπιστώνεται η πίστη που υπάρχει για πρόκριση στα πλέι οφ. Άλλωστε, η φετινή Καραμπάχ σε κανένα σημείο δεν έχει την δυναμικότητα και την ποιότητα που είχε τις προηγούμενες χρονιές. Ούτε τόσο επικίνδυνη είναι, ασχέτως αν διαθέτει σπουδαίους ποδοσφαιριστές.
Ναι, στο «Τοφίκ Μπαχράμοφ» η ΑΕΛ θα αντιμετωπίσει εχθρική ατμόσφαιρα. Τέτοια αντιμετώπισε και στην Αλβανία με τη Βλαζνία, αλλά βάσει της εικόνας της, αλλά και αυτής της αντιπάλου, δικαιούται να ελπίζει σε νίκη και να ονειρεύεται για πρόκριση. Στα όνειρα δεν μπαίνουν φραγμοί και με βάση το δείγμα γραφής της, ναι, η ΑΕΛ άμα κάνει σωστά κάποια πράγματα στο γήπεδο και βελτιώσει μερικά άλλα, η νίκη δεν θα μοιάζει με… πλεύση σε αχαρτογράφητα ύδατα.
