Εξαιτίας της υποχρεωτικής απουσίας του Μεντόγεβιτς, στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ξαναείδαμε την τριάδα του κέντρου με τη μορφή που, όχι ως προς τα πρόσωπα αλλά ως προς τη φιλοσοφία, μας είχε πρωτοσυστηθεί φέτος και τους πρώτους μήνες της σεζόν η ΑΕΛ είχε για «δόγμα».
Τα αποτελέσματα, αυτά που περίμενε κι επιζητούσε. Από τη μία ήταν ο Ριέρα, που πότε από τον άξονα, πότε φορτώνοντας από δεξιά όπως συνηθίζει, ήταν από τους βασικούς πυλώνες δημιουργίας. Από την άλλη ο Ντανίλο, που είναι σε τρομερή κατάσταση τις τελευταίες εβδομάδες και βάζει σε κάθε ματς το λιθαράκι του σε γκολ ή ασσίστ, είτε παίζει στον άξονα είτε αριστερά. Και πίσω τους ο Νταβόρ να «σκουπίζει» με τη γνωστή του ενέργεια και αφοσίωση ό,τι μπαίνει στο πεδίο ελέγχου του.
Με κριτήριο την απόδοσή τους και μόνο, λόγοι αλλαγής προσώπων δεν προκύπτουν. Ωστόσο, με κάθε σεβασμό προς την ομάδα του Τακτακαλά και το τι έχει παρουσιάσει φέτος, άλλο Ολυμπιακός (που συν τοις άλλοις το μυαλό του πια το έχει κυρίως στραμμένο προς το κύπελλο) στο Τσίρειο κι άλλο ΑΕΚ στην Αρένα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την ΑΕΚ των τελευταίων αγωνιστικών, που από ατυχία και μόνο δεν πήρε τουλάχιστον τον πόντο στο ΓΣΠ και τη Δευτέρα έφερε τούμπα ένα ματς στο οποίο ήταν πίσω στο σκορ με το που ξεκίνησε.
Υγείας θέλοντος και τιμωρίας επιτρέποντος ο Μεντόγεβιτς δεν λείπει -σχεδόν- ποτέ από την εντεκάδα. Η συνύπαρξή του, δε, με τον Ζντραβκόβσκι είχε φέρει σπουδαία αποτελέσματα και μάλιστα σε αγώνες ψηλού βαθμού δυσκολίας κι απαιτήσεων, σαν κι αυτόν που έρχεται καλή ώρα. Αναπόφευκτα, λοιπόν, μπαίνει στην κουβέντα το ενδεχόμενο να τους δούμε μαζί αν ο Κέρκεζ αποφασίσει να πάει ξανά σε αυτή την προσέγγιση.
Η απόφαση για το ποιος θα «κοπεί» τελικά από την εντεκάδα μόνο εύκολη δεν μοιάζει. Λόγους για να τον έχεις βασικό βρίσκεις για τον καθένα από τους τέσσερις ξεχωριστά. Λύση για να τους «βολέψεις» όλους υπάρχει, με τη μεταφορά του Ντανίλο στα αριστερά. Ο Άντονι, ωστόσο, έπαιξε μισή ώρα και βάλε με τον Ολυμπιακό και με την ΑΕΚ θα χτυπά κι αυτός (…και με το δίκιο του) πόρτα εντεκάδας.
Αυτού του τύπου «πονοκέφαλοι», ωστόσο, ουδόλως χαλάνε τον Κέρκεζ. Το ‘πε κι ο ίδιος, τους περίμενε απ’ τον Φλεβάρη. Κάλλιο τέτοια, εξάλλου, παρά αυτά που είχε περάσει κατά διαστήματα με επιλογές… μετρημένα κουκιά από τις μαζεμένες απουσίες.
