«Ήταν σούπερ το πρώτο ημίχρονο. Καθόλου καλό το δεύτερο». Μία ατάκα… χίλιες λέξεις από τον Ντούσαν Κέρκεζ μετά από την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό στο ΓΣΠ (1-1) το βράδυ του Σαββάτου (18/9).
Ατάκα την οποία αν κληθεί ένας ζωγράφος να δημιουργήσει κάτι με βάση τη διαφορά από το ένα 45λεπτο στο άλλο, μπορεί να φτιάξει έναν πίνακα με εκ διαμέτρου αντίθετες εικόνες και χρώματα (π.χ. νύχτα-μέρα, μαύρο-άσπρο κ.λπ.) ή ένα πορτραίτο με ένα κεφάλι με δύο πρόσωπα. Όπως σωστά τέθηκε σε προηγούμενό μας ρεπορτάζ-σχόλιο (δες ΕΔΩ), με το παράδειγμα του Δρ. Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ.
Η ΑΕΛ ίσως να μην μπορούσε να συνεχίσει σε υψηλό αγωνιστικό τέμπο και στην επανάληψη, αφού ο Κέρκεζ διαπίστωσε πως με τους ταχύτατους παίκτες που διαθέτει ο Ολυμπιακός, αν επέμενε στο επιθετικό στιλ ποδοσφαίρου, μπορούσε να κινδυνεύσει σε μεγάλο βαθμό, σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη δίψα για βαθμολογικό όφελος που θα παρουσίαζαν οι μαυροπράσινοι στην επανάληψη.
Ε, ακόμη οι μνήμες από τον «εφιάλτη» που βίωσαν οι γαλαζοκίτρινοι στην περσινή σεζόν από την ομάδα του Τακτακαλά (αποκλεισμός από τα ημιτελικά του κυπέλλου), ακόμη δεν άρχισαν καν να ξεθωριάζουν. Πώς γίνεται λοιπόν να υπάρχουν απαιτήσεις από τον κόσμο για επιθετικό ποδόσφαιρο; Για να μην αναφερθούμε αναλυτικά και στο γεγονός πως υπάρχει μερίδα ΑΕΛιστών οι οποίοι ισχυρίζονται πως φοβάται ο Κέρκεζ…
Τέτοια παιχνίδια, ασχέτως αν το αποτέλεσμα δεν είναι επιθυμητό, μπορεί να αποτελέσουν και αφορμή για σεμινάρια αγωνιστικής… επιμόρφωσης και επιβεβαιώνει αυτό που λέμε πως από τα λάθη του ο οποιοσδήποτε, άμα θέλει και μπορεί, μαθαίνει και πορεύεται πιο μορφωμένος. Τη δεδομένη στιγμή οι γαλαζοκίτρινοι είναι ανάμεσα στο πάθημα και στο μάθημα. Ένα γνωμικό λέει πως άμα δεν είσαι σε θέση να μάθεις, το πάθημα είναι μονόδρομος και μόνο έτσι το μάθημα γίνεται επιλογή.
Την ΑΕΛ την περιμένει το μεγάλο Λεμεσιανό ντέρμπι με τον Απόλλωνα σε ένα παιχνίδι στο οποίο θα διαπιστωθεί σε σημαντικό βαθμό εάν θα μάθει από τα λάθη της στο τελευταίο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Κυρίως τα αμυντικά...
