Αρχίζει να… λειτουργεί κάπως η ΑΕΚ. Με τον Τρίστασον να ξεχωρίζει, η «Ένωση» εμφανίστηκε πολύ πιο παραγωγική στην επίθεση και γυρνώντας το ματς με τον Πλατανιά (2-1) έδειξε να ανεβαίνει ενόψει Μπριζ.
Σημάδια ανάκαμψης (χωρίς να λείπουν και τα προβλήματα) έδειξε η ΑΕΚ.
Δείχνοντας βελτιωμένη από τη μέση και μπροστά, η «Ένωση» γύρισε το φιλικό με τον Πλατανιά (2-1) και έδωσε ελπίδες ότι θα παρουσιαστεί πιο απειλητική με την Μπριζ.
Παρά το αυτογκόλ του Μάνταλου (9’), οι «κιτρινόμαυροι» δεν πτοήθηκαν και τελικά επικράτησαν στο άδειο ΟΑΚΑ με πέναλτι του Χριστοδουλόπουλου (19’) και γκολ του Σιμόες (49’).
Εκ των κορυφαίων για την ΑΕΚ ο Τρίστασον (που έδειξε ότι αξίζει περισσότερο χρόνο συμμετοχής), εξαιρετικός ήταν και πάλι ο Τσόσιτς, ενώ ανεβασμένος εμφανίστηκε και ο Λόπες.
Προβληματική η αμυντική λειτουργία της ομάδας του Χιμένεθ, υπέπεσε σε αρκετά λάθη, τα οποία αν εμφανιστούν και στα παιχνίδια του Europa League, απειλούν να κοστίσουν και πάλι ακριβά.
Πώς έπαιξε
Με σύστημα 4-3-3 και μια εκδοχή του που δεν είχε χρησιμοποιήσει άλλη φορά παρέταξε την ΑΕΚ ο Μανόλο Χιμένεθ. Ο Ανδαλουσιανός δεν επεφύλαξε εκπλήξεις στο τέρμα και την άμυνα, αφού ξεκίνησε ο Ανέστης και μπροστά του -από δεξιά προς τα αριστερά- οι Μπακάκης, Τσόσιτς, Τσιγκρίνσκι και Λόπες.
Η ιδιαιτερότητα ωστόσο της σημερινής διάταξης ήταν πως «κόφτης» ήταν ο Αϊντάρεβιτς και ο Γιόχανσον τοποθετήθηκε ως εσωτερικός μέσος μπροστά του μαζί με τον Μάνταλο. Όσο για την επίθεση, ο Τρίστασον ξεκίνησε αυτή τη φορά στα αριστερά, πλαισιώνοντας με τον Χριστοδουλόπουλο τον προωθημένο Λιβάγια.
Το ματς
Ένα… κοκτέιλ συμπερασμάτων προσέφερε στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ. Στον τομέα που προκάλεσε περισσότερη ανησυχία στα ματς με την ΤΣΣΚΑ -αυτόν της επιθετικής δημιουργίας- η «Ένωση» παρουσιάστηκε βελτιωμένη. Στην άμυνα ωστόσο -ή μάλλον στην αμυντική λειτουργία- δεν ενέπνεε σιγουριά. Και φάνηκε γρήγορα αυτό, όταν μια σειρά λαθών (κακό γύρισμα Χριστοδουλόπουλου, αδράνεια Τσιγκρίνσκι στη σέντρα του Ντεβέσα και άτσαλη απόκρουση του Μάνταλου) έφεραν το αυτογκόλ που έδωσε προβάδισμα στον Πλατανιά.
Η αντίδραση ωστόσο ήταν σωστή. Έστω και σπασμωδικά στην αρχή, οι «κιτρινόμαυροι» πίεσαν. Και με κορυφαίους τους Τρίστασον και Μάνταλο, κατάφεραν να απαντήσουν. Γιατί το ωραίο σόλο και το σουτ του Ισλανδού δεν βρήκε για λίγο τελικά στόχο. Η ωραία μπαλιά, όμως, του αρχηγού επέτρεψε στον Λάζαρο να «μπουκάρει» από δεξιά και να κερδίσει το πέναλτι (από τον Ντικαμονά) που εξαργύρωσε ο ίδιος για την ισοφάριση.
Η ΑΕΚ μάλιστα θα μπορούσε να έχει γυρίσει πριν το ημίχρονο το ματς. Αν ο (ο ορεξάτος αλλά αναποτελεσματικός και πάλι) Λιβάγια δεν καθυστερούσε να πλασάρει στο «πάρε-βάλε» του Μάνταλου. Ή αν το μονοκόμματο του Λόπες -από μια ακόμα όμορφη ενέργεια και σέντρα του Τρίστασον- δεν κόντραρε σε σώματα και έφευγε λίγο έξω. Κι όλα αυτά, ενώ στην επιθετική βελτίωση της «Ένωσης» συνέβαλε κατά πολύ ο Τσόσιτς, με τα ανεβάσματα και κυρίως τις άψογες μακρινές του μεταβιβάσεις.
Αυτό που δεν έγινε όμως μέχρι το ημίχρονο, έγινε λίγο μετά την ανάπαυλα. Και μάλιστα με δυο από τις τρεις αλλαγές του Χιμένεθ (Αλμέιδα αντί Τρίστασον και Σιμόες αντί Αϊντάρεβιτς) να έχουν συμμετοχή. Διότι η κεφαλιά του Πορτογάλου σε φάουλ του Χριστοδουλόπουλου ήταν εκείνη που προκάλεσε την ενστικτώδη επέμβαση του Κοκκαλά. Και ο Σιμόες ήταν εκείνος που ευνοήθηκε, για να πλασάρει από κοντά και να δώσει το προβάδισμα.
Δεν ήταν όμως το γκολ, όσο η λειτουργία της ΑΕΚ που (με την είσοδο και του Γαλανόπουλου) έγινε πιο… νευρώδης. Από τη μέση και μπροστά. Γιατί τα ατομικά λάθη που συνεχίζονταν πίσω (όπως αυτό του Μπακάκη που έφερε ευκαιρία του Γκρίζιελακ) διατηρούσαν την ανασφάλεια. Αυτό δεν άλλαζε όμως ότι ακόμα και μετά τις αλλαγές στα φτερά (Πατίτο-Κλωναρίδης αντί Τρίστασον-Λάζαρου) η «Ένωση» παρέμενε παραγωγική: Με πιο χαρακτηριστικές αποδείξεις τα ωραία σουτ των Σιμόες και Γαλανόπουλου, που προήλθαν από όμορφους συνδυασμούς των «κιτρινόμαυρων».
Ευκαιρίες, δε, παρουσιάζονταν και εξαιτίας του πρέσινγκ: Όπως αυτή του Κλωναρίδη, που έκλεψε την μπάλα αλλά επιχείρησε ανεπιτυχώς να «κρεμάσει» τον Κοκκαλά. Σταδιακά όμως (εξαιτίας και των πολλών αλλαγών) ο ρυθμός έπεσε. Πέρα από τη μαχητική παρουσία του Αλμέιδα -που κέρδιζε όλες τις μονομαχίες αλλά ήταν απομονωμένος- η ΑΕΚ σταμάτησε να απειλεί ιδιαίτερα. Και το υπόλοιπο του αγώνα χρησίμευσε περισσότερο για να επιβεβαιωθεί ότι ο Τσόσιτς ΚΑΙ αμυντικά (πέρα από τις δημιουργικές του ικανότητες) είναι έτοιμος για βασικός.
