Σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια πριν, ο Ιησούς Χριστός καταδικάστηκε και σταυρώθηκε — τουλάχιστον, αυτή είναι η παραδοσιακή εκδοχή.
Όμως, ένα αρχαίο κείμενο, που δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ στην Αγία Γραφή, ισχυρίζεται ότι αποκαλύπτει νέες λεπτομέρειες για τον θάνατο Του και ειδικότερα την ταυτότητα του προσώπου που Του έδωσε το τελειωτικό χτύπημα.
Το κείμενο αυτό είναι γνωστό ως Πράξεις του Πιλάτου, ή αλλιώς Ευαγγέλιο του Νικοδήμου. Παρότι παρουσιάζει μια διαφορετική οπτική για τον θάνατο του Ιησού, δεν έγινε ποτέ αποδεκτό από τους εκκλησιαστικούς ηγέτες ως κανονικό βιβλικό κείμενο. Ωστόσο, συνεχίζει να προκαλεί έντονο ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για τον ρόλο που αποδίδει σε έναν συγκεκριμένο Ρωμαίο στρατιώτη.
Η σταύρωση και η ημερομηνία του θανάτου
Οι περισσότεροι ιστορικοί και θεολόγοι συμφωνούν ότι η σταύρωση του Ιησού συνέβη τη Μεγάλη Παρασκευή, στις 3 Απριλίου του 33 μ.Χ., γύρω στις 3 το μεσημέρι. Αξιοσημείωτο είναι ότι ακόμα και η NASA έχει εξετάσει την ημερομηνία αυτή, βασιζόμενη σε αστρονομικά δεδομένα. Σε σχετικό άρθρο της, επισημαίνεται ότι μια ολική σεληνιακή έκλειψη —όπου η Σελήνη αποκτά κοκκινωπή απόχρωση, σαν «να γίνεται αίμα»— σημειώθηκε εκείνη την ημέρα, στοιχείο που συμφωνεί με τις περιγραφές των πρώτων χριστιανικών πηγών.
Το δόρυ και το μυστήριο του στρατιώτη
Στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (19:34) διαβάζουμε ότι «ένας από τους στρατιώτες τρύπησε το πλευρό του Ιησού με δόρυ, και αμέσως βγήκε αίμα και νερό». Το πρόσωπο αυτό δεν κατονομάζεται στα κανονικά Ευαγγέλια. Ωστόσο, το Ευαγγέλιο του Νικοδήμου υποστηρίζει ότι ο στρατιώτης αυτός ήταν ο Λογγίνος.
Σύμφωνα με το κείμενο, ο Λογγίνος χρησιμοποίησε τη λόγχη του για να διαπιστώσει αν ο Ιησούς είχε ήδη πεθάνει, και τότε παρατηρήθηκε η έξοδος αίματος και νερού — στοιχείο που ερμηνεύεται ως φυσική ένδειξη του θανάτου του.
Αν και δεν αναφέρεται ονομαστικά στη Βίβλο, η Ανατολική Ορθόδοξη παράδοση ταυτίζει τον Λογγίνο με τον εκατόνταρχο που, σύμφωνα με το Κατά Ματθαίον (27:54), είπε: «Αληθώς, Υιός Θεού ήταν ούτος», όταν συγκλονίστηκε από τον σεισμό και τα υπερφυσικά φαινόμενα που ακολούθησαν τον θάνατο του Ιησού.
Ο Λογγίνος ως άγιος και μάρτυρας
Παρόλο που η ιστορική ύπαρξη του Λογγίνου δεν επιβεβαιώνεται από ανεξάρτητες πηγές, η παράδοση τον παρουσιάζει ως μάρτυρα που μεταστράφηκε στον χριστιανισμό και πλήρωσε τη νέα του πίστη με τη ζωή του. Ο θρύλος λέει πως αφιέρωσε τη ζωή του στη διάδοση του Ευαγγελίου, σε μια εποχή που ο Χριστιανισμός ήταν παράνομος και διωκόμενος από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Σήμερα, ένα εντυπωσιακό άγαλμα του Λογγίνου στέκει κάτω από τον θόλο της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, στην Πόλη του Βατικανού, ως υπενθύμιση της θέσης του στην ιερή αφήγηση.
Γιατί δεν έγινε δεκτό το Ευαγγέλιο του Νικοδήμου
Το Ευαγγέλιο του Νικοδήμου θεωρείται από τους μελετητές ένα απόκρυφο κείμενο, πιθανόν γραμμένο μεταξύ 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ., δηλαδή αρκετούς αιώνες μετά τα γεγονότα που περιγράφει. Η απόσταση αυτή από την εποχή του Ιησού ήταν ένας βασικός λόγος για τον οποίο δεν έγινε δεκτό στον κανόνα της Καινής Διαθήκης.
Ωστόσο, υπάρχει και η άποψη ότι το κείμενο βασίζεται σε παλαιότερες παραδόσεις, ενδεχομένως ακόμα και από τον ίδιο τον Νικόδημο —τον Φαρισαίο που αναφέρεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο και φέρεται να συμμετείχε στην ταφή του Ιησού.
Ένα αφήγημα που προκαλεί
Το Ευαγγέλιο του Νικοδήμου δεν είναι απλώς μια αναφορά σε ένα αρχαίο στρατιώτη. Είναι ένα παράθυρο σε μια άλλη ερμηνεία των γεγονότων που συγκλόνισαν την ανθρώπινη ιστορία. Παρότι δεν έχει επίσημη εκκλησιαστική αποδοχή, συνεχίζει να τροφοδοτεί τη φαντασία, την πίστη και τον διάλογο γύρω από την πιο σημαντική θυσία του Χριστιανισμού.
Πηγή: newsbomb
