Μπορεί να έχουν μεσολαβήσει περισσότερες από 600 ημέρες από την στιγμή που ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, στην πρώτη του δημόσια εμφάνιση μετά τα όσα έγιναν το «Μαύρο Σάββατο», είχε ανοιχτά δηλώσει πως ο δρόμος του Ισραήλ τελειώνει με την τιμωρία του Ιράν, αλλά ελάχιστοι έδωσαν βάση στη συγκεκριμένη τοποθέτηση, υπό το βάρος των φρικαλεοτήτων που η Χαμάς είχε διαπράξει στα ισραηλινά εδάφη.
Σήμερα σχεδόν τρία χρόνια μετά, το Ισραήλ αφού εξουδετέρωσε κάθε αντίπαλο που βρισκόταν στα σύνορά του, πιέζει συστηματικά για την τελική επίθεση σε αυτό που για το Τελ Αβίβ είναι η πηγή του κακού. Η Τεχεράνη εκτέθηκε ανεπανόρθωτα τα ξημερώματα της Παρασκευής και οποιαδήποτε και αν είναι η απάντηση προς το Ισραήλ, δεν θα καταφέρει να καλύψει την απόσταση που έχει δημιουργηθεί από το οριστικό τέλος που έχει σχεδιάσει για το θεοκρατικό καθεστώς το Τελ Αβίβ.
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είναι δεδομένα ένα σημαντικό δυτικό -αν και όχι μόνο- πρόβλημα. Μπορεί η σημερινή εξέλιξη να βασίζεται σε αυτό και το μεγαλύτερο μέρος των πληγμάτων από τα μαχητικά του Ισραήλ να βρήκαν στόχο σε περιοχές με τέτοιο -πυρηνικό- ενδιαφέρον, αλλά εάν κάποιος κάνει ένα βήμα πίσω, θα διαπιστώσει πως μεγαλύτερο όφελος έχει το Ισραήλ από τον θάνατο του Σαλαμί, του επικεφαλής των Φρουρών της Επανάστασης, παρά από τα χτυπήματα στην ιρανική μεθόριο. Το Τελ Αβίβ βαδίζει μεθοδικά προς τον ίδιο τον θρησκευτικό ηγέτη της χώρας, Αλί Χαμενεΐ, γνωρίζοντας πολύ καλά πως, βγάζοντας από το κάδρο την ουσιαστική στρατιωτική δύναμη της εξουσίας, ωθεί τα πράγματα προς την πλευρά που επιθυμεί με μεγαλύτερη ταχύτητα.
Το Ισραήλ, ακόμη και αν καταφέρει να εξοντώσει και τον θρησκευτικό ηγέτη του Ιράν και μετατρέψει σε στάχτη και την ιερή πόλη Κωμ, από την οποία προέρχονται οι Αγιατολάχ, δεν θα έχει επιτύχει τον στόχο του, που είναι ξεκάθαρα να αλλάξει πλήρως την πολιτική - κοινωνική και διπλωματική στάση συνολικά της χώρας. Το Ισραήλ μέσα σε εκατοντάδες χτυπήματα ακριβείας επίσης δεν έχει πλήξει καθόλου τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.
Οι πετρελαιοπηγές του Ιράν παραμένουν άθικτες και ο Νετανιάχου θα το χρησιμοποιήσει άμεσα ως διαπραγματευτικό χαρτί: θα ισχυριστεί πως ο λαός του Ιράν δεν πρέπει να βρεθεί στο στόχαστρο και να φτωχοποιηθεί και παράλληλα θα διατηρήσει σε καλό επίπεδο τις σχέσεις με τρίτες χώρες που αγοράζουν μαζικά από την Τεχεράνη…
Ο Νετανιάχου έχει απόλυτη ανάγκη από τον λαό του Ιράν
Με τις κινήσεις του, το Ισραήλ κινείται στον δρόμο που από την αρχή χάραξε και σήμερα παρά τα εμπόδια -κυρίως από την άλλη άκρη του Ατλαντικού- βρίσκεται λίγο πριν την κατάκτηση του απόλυτου στόχου. Για να τα καταφέρει αυτή την φορά το έργο είναι πολύ πιο δύσκολο και σύνθετο από τις επιχειρήσεις εντός του Παλαιστινιακού θύλακα ή τις μάχες ενάντια στην Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Το Ιράν είναι μία πολύ διαφορετική περίπτωση και για να κατακτηθεί η κορυφή, ο Νετανιάχου έχει απόλυτη ανάγκη από τον λαό της Τεχεράνης.
Ο πολύπειρος πολιτικός και μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ δεν έχει εκφωνήσει δύο διαγγέλματα από την αρχή της κρίσης στα αγγλικά (με μετάφραση στα φαρσί) προς τον λαό του Ιράν, τυχαία… Εάν οι Φρουροί της Επανάστασης κλυδωνιστούν, μαζί τους θα κλυδωνιστεί και ο φόβος και όταν αυτό συμβεί η κοινωνική εξέγερση του 2019 σε συνδυασμό με την λαϊκή οργή από την «Επανάσταση της Μαντίλας» που ακολούθησε μερικά χρόνια αργότερα, είναι πιθανό να φέρουν σημαντικές-δομικές ανατροπές.
Το Ισραήλ που σήμερα φιλοδοξεί να εφαρμόσει το ίδιο την πρακτική που η ομάδα του Αλ Σαράα εφάρμοσε στην Συρία ανατρέποντας τον Άσαντ έχει απόλυτη επίγνωση πως η δυσκολία είναι πολύ μεγαλύτερη, αλλά ο τελικός στόχος αξίζει τον κόπο. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο τα όσα ξεκίνησαν σήμερα τα ξημερώματα θα έχουν διάρκεια και δεν θα υπάρξει «αυτοσυγκράτηση» με μετρημένα εκατέρωθεν πλήγματα.
Πηγή: Protothema
