Όταν στις αρχές Απριλίου ο Πρόεδρος των ΗΠΑ παρουσίασε από τους κήπους του Λευκού Οίκο το σχέδιό του «Ημέρα Απελευθέρωσης» στον πλανήτη εμφανίστηκε και όχι για λίγο ένα μαύρο παχύ σύννεφο, ένα σύννεφο αστάθειας, ένα σύννεφο γεμάτο ερωτηματικά, προβληματισμό αλλά και απτές – τεράστιες οικονομικές απώλειες τόσο εντός όσο και εκτός ΗΠΑ. Ο Ντόναλντ Τραμπ, που αποδεδειγμένα δεν κρύβεται, δηλώνει πρωτίστως και κυρίως άνθρωπος του εμπορίου. Ο Αμερικανός Πρόεδρος ζει για τις συνθήκες που δημιουργεί ο οικονομικός ανταγωνισμός και ίσως όντας στο οβάλ γραφείο να του στερεί τη μοναδική πραγματική εργασιακή απόλαυση: τον «πυρετό» των διαπραγματεύσεων.
Οι κινήσεις του Ντόναλντ Τραμπ, που επί της ουσίας ήταν η κήρυξη ενός εμπορικού πολέμου με την Κίνα, 40 σχεδόν ημέρες μετά δείχνουν να οδηγούν σε ένα μονοπάτι που από την αρχή είχε σχεδιάσει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο Τραμπ γνωρίζοντας πολύ καλά τη δυναμική της κινεζικής οικονομίας, αλλά και έχοντας ξεκάθαρη εικόνα για τα όπλα και τον τρόπο με τον οποίο το Πεκίνο εδώ και πάνω από 15 χρόνια χρησιμοποιεί, ήθελε να φέρει σε ένα ενώπιος ενωπίω τον μεγάλο αντίπαλο της χώρας του. Ναι, ο Τραμπ δεν έχει κερδίσει ακόμη και, ναι, όσα έπραξε έχουν φέρει σημαντική αναταραχή σε παγκόσμιο αλλά και παναμερικανικό επίπεδο αλλά πώς μπορεί κάποιος να φέρει στο φως της μάχης έναν αντίπαλο που έχει επιλέξει ως στρατηγική να μην δίνει τις μάχες του άμεσα;
Ο Τραμπ δεν έγινε αίφνης «maître» της διπλωματίας και των πολιτικών ελιγμών, αλλά όταν κάποιος κρίνεται όσο αυστηρά – εν δικαίω – κρίνεται ο ίδιος από ολόκληρο τον πλανήτη οφείλουμε να του πιστώνουμε και τα θετικά. Η διμερής συνάντηση ΗΠΑ – Κίνας στην Ελβετία δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τον Τραμπ και το «σοκ και δέος» που προκάλεσε (δεχόμενος και ο ίδιος χτυπήματα με τους δασμούς άνω του 140%) προς την Ανατολή…
Ακόμη βέβαια δεν έχουν διανυθεί ούτε τα πρώτα 100 μέτρα του μαραθωνίου ανάμεσα στις δύο ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη αλλά και μόνο το γεγονός πως σήμερα κάθονται στο ίδιο τραπέζι, όχι για τυπικούς αλλά για ουσιαστικούς λόγους, είναι ξεκάθαρα μία νίκη (χωρίς εισαγωγικά) του Αμερικανού Προέδρου και μάλιστα ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των συζητήσεων – διαπραγματεύσεων. Η Κίνα που επίσης δεν θα βγει «ηττημένη» από τη συγκεκριμένη κατάσταση καθώς και το Πεκίνο έχει απόλυτη ανάγκη την Αμερικανική αγορά ίσως δεν ήθελε να «συρθεί» όπως τελικώς συμβαίνει τώρα σε μία συζήτηση δομική με τις ΗΠΑ για το απώτερο μέλλον. Το Πεκίνο παρά ταύτα έχει δείξει αντανακλαστικά και δεν έχει πιαστεί «κοιμώμενο» από τις εξελίξεις κάτι που δείχνει πως η Κίνα είχε προετοιμαστεί. Παρά την προετοιμασία ο διάλογος γίνεται με Αμερικανικές πιέσεις και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ακόμη μία σημαντική κίνηση από την πλευρά Τραμπ είναι και η ομάδα που έχει σταλεί στην Ελβετία για τη δημιουργία του προσχεδίου πάνω στο οποίο ΗΠΑ και Κίνα θα διαπραγματευτούν σε ανώτατο – πιθανότατα – επίπεδο μία μελλοντική συμφωνία. Αυτή τη φορά ο Λευκός Οίκος φρόντισε να έχει όλες τις λεπτομέρειες για την κινεζική αντιπροσωπεία και ο Τραμπ έχει «χτίσει» μία ομάδα που αποτελείται και από καλούς διαπραγματευτές αλλά διπλωμάτες. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ πέρα από κάποιες δηλώσεις για «συμφωνία με την Κίνα» δεν έχει δώσει την παραμικρή λεπτομέρεια για τα όσα έλαβαν χώρα το περασμένο Σαββατοκύριακο πίσω από κλειστές πόρτες. Αυτό για τον ίδιο είναι ασυνήθιστο και αξίζει κανένας να δει πως προανήγγειλε την περασμένη Τετάρτη τη συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο που ανακοινώθηκε δύο ημέρες αργότερα…
Ο Τραμπ παρά το «ασυγκράτητο» της προσωπικότητάς του γνωρίζει πως οι Κινέζοι είναι διαφορετικοί και το διακύβευμα είναι τεράστιο. Δεδομένα εάν τα πράγματα εξελιχθούν προς την κατεύθυνση που και ο ίδιος θέλει θα αδράξει την ευκαιρία και θα το παρουσιάσει σε ένα εντυπωσιακό πλαίσιο ιδανικά για τον ίδιο με τον Πρόεδρο της Κίνας στο πλευρό του. Εάν πάλι τα όσα ζητούν οι δικές του ΗΠΑ δεν έρθουν – όχι τουλάχιστον όλα – στην Ουάσιγκτον και πάλι δεν τα βάψει «μαύρα» καθώς το πρόταγμα πως μόνο αυτός κατάφερε να έχει κινεζική υπογραφή σε διακρατική εμπορική συμφωνία όχι μόνο δεν είναι ψευδές αλλά θα είναι και πολύ σημαντικό.
Για τον Τραμπ η νίκη με την Κίνα στα σημεία σήμερα είναι σημαντική για πολλούς λόγους – προσωπικούς, πολιτικούς αλλά και γεωστρατηγικούς. Δεν είναι καθόλου εύκολο, μικρό ή απλό οι δύο μεγαλύτερες δυνάμεις του κόσμου όχι απλά να μιλούν αλλά και να συμφωνούν έστω και σε ένα πλαίσιο. Η νίκη του Αμερικανού Προέδρου, η πρώτη ουσιαστική της δεύτερης θητείας του, θα θέσει επίσης τη βάση για μία διαφορετική πορεία και όχι άμεσα συγκρουσιακή ολόκληρο τον κόσμο, ο οποίος ίσως και να μην «διαμαρτυρηθεί» για το κοινό 10% που οι ΗΠΑ έχουν επιβάλλει ως βάση δασμών. Αν τελικώς υπάρξει και απτή συμφωνία σημείων δεν θα υπάρξει – υπό φυσιολογικές συνθήκες – και κανένας που δεν θα χτυπήσει την πόρτα του Τραμπ προκειμένου να συμφωνήσει σε ένα νέο εμπορικό πλαίσιο.
Ο Τραμπ που δεν κατάφερε τελικά να τερματίσει τον πόλεμο της Ουκρανίας στις πρώτες 100 ημέρες του στο οβάλ γραφείο, που δεν έχει φέρει ειρήνη στη Μέση Ανατολή στο ίδιο διάστημα ίσως καταφέρει μέσα σε λιγότερες από 40 αυτό που οι προκάτοχοί του δεν κατάφεραν σε 8 χρόνια.
Πηγή: Protothema
