Οι χαρακτηρισμοί προς το πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ είναι ίσως περισσότεροι και μεγαλύτεροι από την περιουσία και τη φήμη του. Θα πρέπει όμως απέναντι στον Αμερικανό Πρόεδρο όπως και απέναντι σε κάθε τόσο σημαντικό δημόσιο πρόσωπο να κρατήσουμε ίσες αποστάσεις.
Χωρίς αυτό να αποτελεί ευχολόγιο αλλά μόνο ρεαλιστική διαπίστωση είναι αδύνατο να μην αναγνωρίσει κανείς πως ο Τραμπ έχει κάνει μέσα σε επτά μήνες παρουσίας στον Λευκό Οίκο τόσα βήματα για την επίλυση του πολέμου στην Ουκρανία όσα δεδομένα δεν έκανε σε τέσσερα χρόνια τόσο η Κυβέρνηση Μπάντεν όσο και η Κυβέρνηση Μπαράκ Ομπάμα επί της Προεδρίας του οποίου έγινε το πρώτο βήμα από την πλευρά της Ρωσίας και την προσάρτηση της Κριμαίας.
Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι διπλωμάτης καριέρας και διαθέτει έναν δικό του, αμιγώς προσωπικό και πολύ διαφορετικό, τρόπο πολιτικής – και όχι μόνο -προσέγγισης των πραγμάτων. Ο Ντόναλντ Τραμπ όμως είναι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και υπηρετώντας από αυτό ακριβώς το αξίωμα οφείλουμε να παραδεχθούμε πως είναι εξόχως ενεργός και σε καμία περίπτωση αδιάφορος απέναντι ειδικά στα ζητήματα για τα οποία έχει εκτεθεί – το «θα τελειώσω τον πόλεμο στην Ουκρανία σε 24 ώρες» είναι πολύ πρόσφατο – και δυσκολευτεί. Ο Ντόναλντ Τραμπ όμως πέρα από τα παραπάνω είναι και επίμονος και δεν παραιτείται λόγω της έκθεσης ή της κριτικής. Η μακρά πορεία του στον κόσμο των επιχειρήσεων αλλά και του θεάματος φαίνεται πως τον έχει «προικίσει» με μία τεράστια αδιαφορία για τα όσα λέγονται ή γράφονται για τις πρακτικές του και αυτό στην παρούσα παγκόσμια συγκυρία είναι μέγιστο πλεονέκτημα αν όχι όπλο.
Peace and American leadership are BACK under President Trump. pic.twitter.com/C3fy4Ojr0W
— The White House (@WhiteHouse) August 19, 2025
Ο Ντόναλντ Τραμπ που μέσα σε 72 ώρες εμφανίστηκε να χειροκροτεί στον διάδρομο προσγείωσης της Αμερικανικής βάσης στην Αλάσκα τον κατηγορούμενο για εγκλήματα πολέμου και διεθνώς σε αποκλεισμό Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Τραμπ που για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια δεν δέχθηκε ερωτήσεις δημοσιογράφων μετά το πέρας μίας πολύωρης και δύσκολης συζήτησης ανωτάτου διπλωματικού επιπέδου είναι ο ίδιος άνθρωπος που στην Ουάσιγκτον κατάφερε να φέρει άρον άρον την κορυφή της πολιτικής της Ευρώπης που για τελευταία φορά βρέθηκε τόσο γρήγορα στην Πρωτεύουσα των ΗΠΑ τον μακρινό 1963 για την κηδεία του δολοφονημένου JFK.
Ο Τραμπ αποδεικνύει πως έχει τρόπο να κάνει τα πράγματα, να τα φέρει σε ένα επίπεδο που θα υπάρξει συζήτηση, που τα αντίπαλα στρατόπεδα μίας διαμάχης θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι κι αυτό από μόνο του όταν ειδικά αναφερόμαστε σε έναν πόλεμο που συγκεντρώνει σημαντικές πιθανότητες να διαρκέσει όσο – ή και περισσότερο – από τον Β Παγκόσμιο, δεν είναι καθόλου «μικρό» επίτευγμα.
Ο Τραμπ διαθέτει δεδομένα και ένα ευμέγεθες «Εγώ». Του αρέσει να κομπάζει και να επαίρεται τόσο για τα όσα έχει πετύχει όσο και για όσα ισχυρίζεται πως του «έκλεψαν». Ο Ντόναλντ Τραμπ στιγμές πριν την κρίσιμη συζήτηση με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι τόνισε πως «έχω τερματίσει 6 πολέμους σε μήνες» δίνοντας για ακόμη μία φορά περίεργα μηνύματα προς τους αγωνιούντες για την έκβαση του πολέμου. Στο τέλος της διαδρομής όμως ο Αμερικανός Πρόεδρος έκανε εχθές και κάποια πολύ σημαντικά βήματα που για κάποιους στην άλλη πλευρά – στο Κρεμλίνο συγκεκριμένα – πρέπει να ακούστηκαν αρκετά ανησυχητικά.
President Trump: "I don't think you need a ceasefire. If you look at the six deals that I settled this year, they were all at war. I didn't do any ceasefires." pic.twitter.com/K8uqeuXn3q
— Fox News (@FoxNews) August 18, 2025
Ο Τραμπ δεν αρνήθηκε σε καμία από τις τρεις φορές που ρωτήθηκε σχετικά πως οι ΗΠΑ μπορεί να έχουν παρουσία στα εδάφη της Ουκρανίας την επομένη των μαχών και το σημαντικότερο προτάσσει με την Ευρωπαϊκή συνδρομή και – κυρίως την τσέπη – το «light» σχέδιο για άρθρο 5 για το Κίεβο καθώς όπως υπογράμμισε δικός του στόχος δεν είναι «να ξεκινήσει ο πόλεμος σε 2 χρόνια». Το πλαίσιο που ξεκάθαρα έθεσε ο Αμερικανός Πρόεδρος για τις εγγυήσεις ασφαλείας πέρα από ξεκάθαρο φαίνεται πως είναι και μία απτή «συγγνώμη» προς τον Ουκρανό Πρόεδρο ο οποίος επέμενε σε αυτό ακριβώς το θέμα λίγο πριν την επίθεση προς το πρόσωπό του σε παγκόσμια ζωντανή μετάδοση στις 28 του περασμένου Φεβρουαρίου.
Θα πρέπει να είμαστε όμως ρεαλιστές, το έργο του Τραμπ είναι δεδομένα δύσκολο. Έχει δίκιο στο ότι τον συγκεκριμένο πόλεμο δεν τον ξεκίνησε αυτός αλλά του κληροδοτήθηκε και είναι επίσης ξεκάθαρο πως μαζί με τον πόλεμο του κληροδοτήθηκε και ένας Πούτιν με τον οποίο ο ίδιος έχει πέρα από μακρές και εξόχως στενές σχέσεις.
Το περίπλοκο στη συγκεκριμένη – σημερινή – υπόθεση είναι ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος για να επιλύσει το ζήτημα θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να ικανοποιήσει τέσσερις διαφορετικές – κάποιες εντελώς αντίθετες – ανάγκες: η Ουκρανία εν δικαίω ζητά διασφάλιση της αυτονομίας της και εγγυήσεις πως όσα βιώνει τα τέσσερα τελευταία χρόνια δεν θα επαναληφθούν. Η Ρωσία που με τον τρόπο που διεξάγει τον πόλεμο επιζητά είτε τον αφανισμό του γείτονά της είτε απτές εγγυήσεις πως αυτός δεν θα έχει στρατιωτική δυναμική αλλά και επιλογή για περαιτέρω προσέγγιση με τη Δύση. Η Ευρώπη που δικαιολογημένα θέλει να διασφαλίσει πέρα από την Ουκρανική ανεξαρτησία και την εγγύηση πως η Ρωσία δεν θα έχει στα χέρια της επίσημο με την κορυφαία επικύρωση επί γης σε έγγραφο που θα της «ανοίγει» την όρεξη για παρόμοιες επιχειρήσεις σε ευρωπαϊκά εδάφη. Και τέλος τον ίδιο τον διακαή προσωπικό του πόθο… να προταθεί και να λάβει το Νόμπελ Ειρήνης… Πολιτικά ορθά – αν και με σκωπτική διάθεση – πρόσφατα η Χίλαρι Κλιντον είχε πει πως εάν τα καταφέρει (αν και χωρίς να χάσει η Ουκρανία εδάφη όπως σημείωσε η πρώην ΥΠΕΞ της χώρας) θα τον προτείνει και η ίδια για τη συγκεκριμένη ύψιστη τιμή… η Κλίντον μπορεί να μην το εννοεί αλλά όντως αν τα καταφέρει δεδομένα θα το αξίζει…
Πηγή: Protothema
