Η 55 χρονη Κέιτ Πράις ακαδημαϊκός, ερευνήτρια και ακτιβίστρια για την καταπολέμηση της παιδικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης στο νέο της βιβλίο με τίτλο «This Happened to» μοιράζεται τις πιο σκοτεινές αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία οι οποίες παρέμεναν κρυφές για ολόκληρες δεκαετίες, μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε να τις «ξεκλειδώσει», να αλλάξει τη ζωή της και να λυτρωθεί.
Η Κέιτ Πράις κουβαλούσε μέσα της έναν αόρατο εφιάλτη από την ηλικία των έξι ετών. Χρειάστηκαν δεκαετίες, αμέτρητες συνεδρίες ψυχοθεραπείας και μια μακρόχρονη δημοσιογραφική έρευνα για να φτάσει στην πλήρη ανάκτηση της μνήμης και στην καταγραφή, δημόσια πλέον, της φρικτής αλήθειας: ότι ο πατέρας της όχι μόνο την κακοποιούσε συστηματικά, αλλά την εξέδιδε σε δεκάδες άνδρες οδηγούς φορτηγών.
Η χαρακιά και σημάδι ιδιοκτησίας
Καλοκαίρι 1976. Η Κέιτ είναι έξι ετών. Ο πατέρας της, Κένεθ, την καλεί κοντά του, κρατώντας έναν σουγιά. Με μια κίνηση, χαράζει ένα «Χ» στο εσωτερικό του αριστερού της χεριού, στο μαλακό δέρμα κάτω από τον πήχη. «Είσαι δική μου. Θα είσαι πάντα δική μου», της λέει, φτύνοντας τις λέξεις σαν όρκο. Ήταν η πρώτη πράξη ενός κύκλου φρίκης που θα κρατούσε για έξι ολόκληρα χρόνια.
Το παιδικό της μυαλό δεν μπορούσε να επεξεργαστεί πλήρως τι συνέβαινε, αλλά ένιωθε ότι κάτι σκοτεινό κρυβόταν πίσω από τις πράξεις του. Κάποιες αναμνήσεις έρχονταν θολές και τρομακτικές — μισές σαν εφιάλτης, μισές σαν πραγματικότητα.
Το φορτηγάκι και η φωνή που επιβεβαίωσε τον φόβο
Λίγο καιρό μετά, η Κέιτ και μια φίλη της μπαίνουν κρυφά στο φορτηγάκι του πατέρα της. Στόχος της; Να βρει απαντήσεις. Θυμόταν ότι ο Κένεθ μιλούσε συχνά στον ασύρματο με έναν άνδρα που αποκαλούσε «Chicken Plucker». Πήρε το μικρόφωνο στα χέρια της, μιμήθηκε τον τόνο του πατέρα της και είπε: «Breaker, breaker one-niner… Ψάχνω τον Chicken Plucker».
Η απάντηση ήρθε άμεσα: «Εδώ ο Chicken Plucker». Η φωνή του ακούστηκε μεγαλύτερη και πιο βαριά από του πατέρα της. Εκείνη τη στιγμή, η Κέιτ ένιωσε έναν κόμπο στο στομάχι. Δεν ήταν φαντασία. Υπήρχε κάτι πραγματικό και επικίνδυνο πίσω από τις μισές μνήμες της.
«Ο πατέρας μου με πούλησε για σεξ σε φορτηγατζήδες»: Η σπαρακτική αφήγηση της συγγραφέως Κέιτ Πράις για τον εφιάλτη που ζούσε μέχρι την ηλικία των 12 ετών
Βία, φόβος και μια μητέρα παγιδευμένη
Μεγάλωσε στη μικρή εργατική πόλη Μπλουμσμπεργκ της Πενσιλβάνια. Η βία στο σπίτι ήταν καθημερινότητα. Στα οκτώ της, είδε τον πατέρα της να ξεριζώνει μια πόρτα και να πιάνει από τον λαιμό την μεγαλύτερη αδελφή της, Κάρι. Πήγε να τρέξει για βοήθεια, αλλά η μητέρα της την τράβηξε πίσω: «Τι θα πουν οι γείτονες;»
Η μητέρα της, Κάρολιν, εργαζόταν στο ίδιο νοσοκομείο με τον Κένεθ. Δεν την υπερασπίστηκε ποτέ, κάτι που η Κέιτ πιστεύει ότι οφειλόταν στον φόβο της να χάσει την επιμέλεια ή να υποστεί την οργή του άντρα της. Ωστόσο, η Κάρολιν πίεζε την κόρη της να σπουδάσει και να αναζητήσει κάτι καλύτερο, σαν να ήξερε ότι έπρεπε να βρει τρόπο να αποδράσει.
Η πρώτη προσπάθεια να μιλήσει – και τα ασταμάτητα δάκρυα
Στα 17 της, μια σχολική σύμβουλος παρατήρησε ότι ψυχολογικά δεν ήταν καλά το ψυχολογικό της βάρος και τη συμβούλεψε να ξεκινήσει θεραπεία. Η Κέιτ δεν καταλάβαινε τι ακριβώς της συνέβαινε· μόνο ότι δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει και κάποιες φορές ένιωθε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Πλήρωνε τις συνεδρίες μόνη της, με χρήματα από εποχικές δουλειές σε πισίνα και σε κατάστημα νυφικών. Παρά τη θεραπεία, οι μνήμες έμεναν θολές. Ήξερε μόνο ότι κάτι πολύ άσχημο είχε συμβεί, χωρίς να μπορεί να το περιγράψει.
Η ταινία που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου
Ένα χιονισμένο βράδυ του 1998, στο διαμέρισμά της στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης, παρακολουθεί την ταινία «Bastard Out of Carolina», που αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού που κακοποιείται από τον πατριό του. Οι σκηνές λειτουργούν σαν καταλύτης. Ξαφνικά, επιστρέφουν εικόνες: η καμπίνα του φορτηγού, φανέλες, το άρωμα του ουίσκι, το τρύπημα μιας σύριγγας, τα χέρια του πατέρα της και — το πιο τρομακτικό — δεκάδες ανδρικά πρόσωπα. «Με ανοιχτά μάτια, είδα εκατό οδηγούς φορτηγών που με είχαν βιάσει», θυμάται. «Ο πατέρας μου με πουλούσε για σεξ σε φορτηγατζήδες», αναφέρει στην αφήγησή της.
Η διάγνωση και οι μνήμες που ξεδιπλώθηκαν
Σε πανικό, τηλεφώνησε στην ψυχοθεραπεύτριά της, η οποία την έστειλε άμεσα στο ιατρείο. Εκεί γνώρισε τον διακεκριμένο ψυχίατρο Μπέσελ βαν ντερ Κολκ, ειδικό στην τραυματική μνήμη. Μέσα από τις συνεδρίες, άρχισε να ανακτά πιο καθαρές μνήμες: η κακοποίηση ξεκίνησε στα έξι, κράτησε έξι χρόνια, γινόταν σε ένα γκαράζ, με μυρωδιές που ακόμη πυροδοτούν κρίσεις πανικού.
Θυμάται να την παίρνουν από το κρεβάτι μέσα στη νύχτα, τυλιγμένη σε καμβά ποτισμένο με λάδι και αλκοόλ, και να την παραδίδουν σε άνδρες οδηγούς σε σταθμούς φορτηγών.
Η δημοσιογραφική έρευνα και η σκληρή επιβεβαίωση
Για πάνω από δέκα χρόνια, συνεργάστηκε με τη δημοσιογράφο της Boston Globe Τζανέλ Νάνος, που κατέγραψε την ιστορία της και μίλησε με μάρτυρες. Μια οικογενειακή φίλη επιβεβαίωσε ότι η μητέρα της Κέιτ τής είχε μιλήσει για την κακοποίηση στο παρελθόν. Το 1999, η Κέιτ ενημέρωσε το παιδιατρικό νοσοκομείο όπου εργαζόταν ο πατέρας της. Λίγες μέρες μετά, την κάλεσαν και της είπαν ότι είχαν ληφθεί μέτρα για την ασφάλεια των παιδιών.
Η τηλεφωνική αντιπαράθεση
Λίγο αργότερα, η Κέιτ με δύναμη ψυχής αποφάσισε να του τηλεφωνήσει:
- «Θυμάσαι που μου ζήτησες συγγνώμη που ήσουν κακός πατέρας;»
- «Ναι»
- «Τι θα έλεγες να παραδεχτείς και να ζητήσεις συγγνώμη για το ότι με κακοποίησες σεξουαλικά; Μπαμπά, με βίασες. Πολλές φορές».
Εκείνος άρχισε να ουρλιάζει: «Όχι, όχι, όχι». Της είπε να μην τον ξανακαλέσει. Ήταν η τελευταία φορά που μίλησαν.
Ο θάνατός του και η αίσθηση απελευθέρωσης
Στις 20 Απριλίου, Κυριακή του Πάσχα, ο σύζυγός της, δημοσιογράφος Κρις Πράις, τής έδειξε την ηλεκτρονική αγγελία θανάτου του πατέρα της. Ούτε η ίδια ούτε η αδελφή της αναφέρονταν σε αυτήν. «Δεν υπήρξε θλίψη, μόνο ανακούφιση. Ήξερα ότι δεν θα με κυνηγήσει ξανά».
Από θύμα σε μαχήτρια
Σήμερα, η 55χρονη Κέιτ Πράις είναι ακαδημαϊκός, ερευνήτρια και ακτιβίστρια για την καταπολέμηση της παιδικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Το βιβλίο της This Happened to Me αποτελεί τη δημόσια, πλήρη καταγραφή της ιστορίας της.
«Δεν μισώ τον πατέρα μου», λέει. «Έχει φύγει από τη ζωή μου εδώ και χρόνια. Αλλά η αλήθεια είναι ότι πολλοί γονείς πληγώνουν τα παιδιά τους. Και αυτό πρέπει να αλλάξει».
Πηγή: Protothema
