Για ακόμη μία φορά, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες όχι μόνο των ΗΠΑ, αλλά και της Ευρώπης και της Τουρκίας, κανένα ουσιαστικό βήμα δεν καταγράφηκε, όσον αφορά στις πιθανότητες τερματισμού του πολέμου που μαίνεται στην Ουκρανία.
Η αποστολή της Ρωσίας παρουσίασε στην ουκρανική μία πρόταση, που ελάχιστα περιθώρια αποδοχής είχε, καθώς στον πυρήνα της και πάλι βρίσκεται η άνευ όρων παράδοση ουκρανικών εδαφών. Την ίδια στιγμή, καμία τύχη ως φαίνεται δεν είχε και το μοναδικό στο οποίο κλήθηκαν να συμφωνήσουν οι δύο πλευρές, μία κατάπαυση του πυρός για 30 ημέρες. Η Μόσχα δεν επιθυμεί την συγκεκριμένη κίνηση και αυτό έχει γίνει σαφές εδώ και καιρό. Ουδέποτε το Κρεμλίνο μπήκε στον κόπο ή την ουσία της αμερικανικής πρωτοβουλίας και, όταν πιέστηκε να συμμετάσχει σε μία διάσκεψη σε τρίτη χώρα, το έπραξε, «τορπιλίζοντας» όμως εξ αρχής οποιαδήποτε ελπίδα για ένα βήμα προς μία διαφορετική από τον πόλεμο κατεύθυνση.
Όσοι τελικώς μετείχαν στην 2η διάσκεψη ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία στην Κωνσταντινούπολη το μόνο στο οποίο κατάφεραν να συμφωνήσουν, αλλά δεδομένα δεν χρειαζόταν τόση προετοιμασία, ήταν η ανταλλαγή 1.000 αιχμαλώτων πολέμου. Κίεβο και Μόσχα έχουν μέσα στα τρία χρόνια των μαχών προχωρήσει σε δεκάδες τέτοιες ανταλλαγές, χρησιμοποιώντας κυρίως τους στρατιωτικούς διαύλους επικοινωνίας που παραμένουν ανοιχτοί.
Για το νέο «ναυάγιο» πάντως οφείλουμε να σημειώσουμε πως την ευθύνη δεν την έχει αποκλειστικά η Ρωσία. Εδώ και 4 μήνες, από την στιγμή που έχει επιστρέψει στο Οβάλ Γραφείο ο Ντόναλντ Τραμπ, ο τρόπος με τον οποίο έχει επιλέξει να διαχειριστεί ο ίδιος την συγκεκριμένη κατάσταση απέχει σημαντικά από αυτόν του Τζο Μπάιντεν.
Ο Τραμπ πιστεύει πως η Ρωσία πρέπει να επιστρέψει στην θέση που η ίδια επέλεξε να αφήσει κενή, εισβάλλοντας στην Ουκρανία το 2022, αυτό των μεγάλων του κόσμου. Για τον Αμερικανό πρόεδρο το άνοιγμα των συνομιλιών και πάλι με τον Βλαντίμιρ Πούτιν δεν απαιτούσε πλαίσιο, αλλά διαπροσωπικές σχέσεις και θεώρησε πως δίνοντας χώρο και χρόνο στην Μόσχα θα λάμβανε μία κίνηση καλής θέλησης ως «αντάλλαγμα».
Ο Ντόναλντ Τραμπ, εμπιστευόμενος και πάλι την «διπλωματία του εμπορίου», εξακολουθεί να προτάσσει πως υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα στα οποία η Ρωσία οφείλει να επικεντρωθεί, αντί να αναλώνεται σε μάχες και πεδία, στα οποία η όποια προώθηση πλέον γίνεται με πολύ μεγάλη δυσκολία και αμοιβαία δυσβάσταχτο κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Ο Τραμπ κάνει όμως λάθος. Η Ρωσία διαθέτει ένα τεράστιο διπλωματικό κεφάλαιο και έχει επικεφαλής έναν άνδρα που στην διπλωματία έχει αποδείξει χιλιάδες φορές τα 25 χρόνια που πρωταγωνιστεί στα πολιτικά πράγματα της χώρας του, πως έχει τον «τρόπο» του. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξακολουθεί να παίρνει τα πάντα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού και να «μεταφράζει» κατά το δοκούν τα όσα του ζητούνται. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του «διπλωματικού ελιγμού», τότε τι θα τον περιέγραφε καλύτερα;
Ο Τραμπ έχει το τελευταίο διάστημα απειλήσει (ή και όχι) με νέους επίπονους οικονομικούς δασμούς την Ρωσία αλλά αυτό από μόνο του ελάχιστη πίεση δημιουργεί πρακτικά. Ναι, αν οι ΗΠΑ στοχεύσουν με δασμούς εκ νέου την ρωσική ενέργεια και όσους εξακολουθούν να πληρώνουν γι' αυτή, η κατάσταση θα είναι δύσκολη για το Κρεμλίνο αλλά από τα λόγια και την πρόθεση του Αμερικανού προέδρου μέχρι την πράξη ο Βλαντίμιρ Πούτιν βλέπει -και όντως υπάρχει- σημαντικό περιθώριο για ουσιαστικές κινήσεις και αποτελέσματα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να έχει αποδεχθεί πως θα αναγκαστεί και ο ίδιος να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον Ρώσο ομόλογό του, εάν θέλει να παρουσιάσει κάτι απτό στο συγκεκριμένο φλέγον ζήτημα και για τον ίδιο το πρόβλημα δεν είναι η συνάντηση αυτή καθαυτή, αλλά το γεγονός πως υπάρχουν πλέον ανώτατα στελέχη κοντά του που τείνουν να τον κάνουν να πιστέψει πως αυτό δεν θα είναι «ιδιαίτερα καλή ιδέα», ειδικά εάν δεν έχουν τεθεί οι προϋποθέσεις ή αν δεν έχουν ασκηθεί οι κατάλληλες πιέσεις…
Ο Τραμπ δεν είναι απίθανο μετά και το τελευταίο «ναυάγιο» να προχωρήσει με την Ρωσία με τον τρόπο που επέλεξε να το κάνει και με τους δασμούς προς την Κίνα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί το επόμενο διάστημα, μέχρι το τέλος Μαΐου όπως διαρρέει το στενό του περιβάλλον, να ανακοινώσει πως η Ρωσία ξεπέρασε τα δικά του όρια και εκμεταλλεύεται -μεταφράζει- την αμερικανική προσέγγιση ως αδυναμία. Σε αυτό το όχι μακρινό ή υπερβολικό σενάριο, η Μόσχα θα βρεθεί σε δυσκολότερη μεν, αλλά όχι και διαλλακτικότερη θέση.
Το πιθανότερο είναι μάλιστα η ρωσική πλευρά να επιθυμεί μία τέτοια νέα κλιμάκωση, καθώς με αυτό τον τρόπο θα επιστρέψει και στο αφήγημα «όλη η Δύση μας επιβουλεύεται και πρέπει να αντισταθούμε», που μέχρι σήμερα έχει διατηρήσει τις ισορροπίες στο εσωτερικό της Ρωσίας. Ο Τραμπ όμως έχει αποδείξει ήδη πως όταν θέλει να επιτεθεί διαθέτει αρκετά όπλα στο δικό του οπλοστάσιο και ίσως αυτό σήμερα να είναι ο μοναδικός δρόμος για την πρόοδο προς μία κατάσταση διαφορετική από την σκοτεινή του πολέμου και του θανάτου.
Πηγή: Protothema
