Στην παρέλαση ανάμεσα στους ηγέτες που το Πεκίνο έχει βάλει κάτω από τις «φτερούγες» του, τα μηνύματα προς την Δύση και την εντυπωσιακή στρατιωτική «χορογραφία» η Κίνα επέλεξε να στείλει και μία – εντυπωσιακή η αλήθεια είναι – εικόνα προς την Ουάσινγκτον αναφορικά με την στρατιωτική ισχύ της. Στο ίδιο μοτίβο – ένα από αυτά που συνηθίζει να προβάλει με κάθε ευκαιρία το Πεκίνο – με την πολυάριθμη και απόλυτα συγχρονισμένη παρέλαση η Κίνα εμφάνισε μία καθόλου αμελητέα νέα σειρά οπλικών συστημάτων. Στρατιωτικοί αναλυτές σε Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ υπογράμμισαν μάλιστα πως σε κανονική ροή μετάδοσης τους ήταν πολύ δύσκολο όχι απλά να ερευνήσουν αλλά ακόμη και να καταγράψουν σε μία πρώτη λίστα τα νέα πολεμικά «καλούδια» του Πεκίνου…
Πριν περάσουμε όμως σε μία αναλυτική κατηγοριοποίηση και ανάλυση των νέων οπλικών συστημάτων της Κίνας καλό θα ήταν να συνοψίσουμε σε σημεία τα βασικά συμπεράσματα από τη συγκεκριμένη παρέλαση.
1. Η Κίνα έχει πολλά όπλα. Πόσο καλά μπορεί όμως να τα αξιοποιήσει;
Από την παρέλαση της Τετάρτης φάνηκε ότι η Κίνα μπορεί να παράγει γρήγορα μια ποικιλία οπλικών συστημάτων. Πριν από δέκα χρόνια, η τεχνολογία που παρουσίαζε είχε χαρακτηριστεί ως «πρωτόγονες αντιγραφές» πιο εξελιγμένων αμερικανικών σχεδίων. Σήμερα όμως το παζλ είναι πιο καινοτόμο και διαφοροποιημένο - ειδικά σε drones και πυραύλους - αντανακλώντας πόσο έχει ωριμάσει το αμυντικο-βιομηχανικό σχήμα του Πεκίνου.
Η δομή του πολιτικού της συστήματος και οι τεράστιοι πόροι της Κίνας της επιτρέπουν να παράγει νέα όπλα ταχύτερα από πολλούς άλλους. Μπορεί επίσης να τα παράγει σε τεράστιες ποσότητες, προσφέροντας πλεονέκτημα «κορεσμού» στο πεδίο. Το ερώτημα παραμένει πάντως για το πόσο καλά ο στρατός της χώρας μπορεί να ενσωματώσει αυτά τα συστήματα. Αναλυτές υπογραμμίζουν πως είναι δύσκολο ο τεράστιος και άπειρος πολεμικά στρατός της Κίνας να έχει σήμερα την απαραίτητη ευελιξία και εκπαίδευση προκειμένου να εκμεταλλευτεί τα καινοτόμα συστήματα που η ίδια η χώρα παράγει.
2. Εστίαση σε πυραύλους ως αντίβαρο στις ΗΠΑ
Παρουσιάστηκαν πολλοί πύραυλοι, περιλαμβανομένων νέων εκδόσεων: ο Dongfeng-61 με δυνατότητα πολλαπλών ανεξάρτητων κεφαλών, ο διηπειρωτικός Dongfeng-5C που θα μπορούσε να εκτοξευθεί από τη βόρεια Κίνα και να πλήξει τις ΗΠΑ, και ο ενδιάμεσης εμβέλειας «Guam Killer» Dongfeng-26D, ικανός να χτυπήσει σημαντικές αμερικανικές βάσεις στο Γκουάμ.
«Παρέλασαν» επίσης υπερηχητικοί αντιπλοϊκοί πύραυλοι όπως οι YJ-17 και YJ-19, που πετούν πολύ γρήγορα και ελίσσονται απρόβλεπτα για να διαφεύγουν των αντιπυραυλικών συστημάτων.
Το μήνυμα του Πεκίνου σαφές: η Κίνα αναπτύσσει πυραύλους και πυραυλικές δυνάμεις ως βασικό σκέλος αποτροπής - και για να αντισταθμίσει την υπεροχή του αμερικανικού ναυτικού. Τα αμερικανικά carrier strike groups θεωρούνται ολοένα πιο ευάλωτα σε μαζικές επιθέσεις πυραύλων.
Το Πεκίνο ενισχύει όχι μόνο την αποτροπή αλλά και «ικανότητα δεύτερου πλήγματος» - την δυνατότητα δηλαδή να ανταποδώσει άμεσα αν δεχθεί επίθεση. Άλλα αξιοσημείωτα συστήματα ήταν το πολυσυζητημένο λέιζερ LY-1, που μπορεί να κάψει ή να «τυφλώσει» αισθητήρες και πιλότους, και μία συλλογή μαχητικών stealth πέμπτης γενιάς όπως τα J-20 και J-35.
3. Πλήρης στροφή σε ΑΙ και drones
Παρουσιάστηκε επίσης ένα ευρύ φάσμα drones, κάποια με ΑΙ, με κορυφαίο το γιγαντιαίο υποβρύχιο drone AJX-002 (XLUUV ~20 μέτρων), που έχει δημιουργηθεί για αποστολές αναγνώρισης. Η Κίνα έδειξε και το stealth επιθετικό GJ-11, που πετά δίπλα σε επανδρωμένα μαχητικά και τα στηρίζει σε συνθήκες μάχης. Πέρα από τα εναέρια drones, εμφανίστηκαν και «ρομποτικοί λύκοι», εργαλεία νέας γενιάς για αναγνώριση και ναρκοσάρωση αλλά και καταδίωξη εχθρικών τμημάτων στα πεδία.
Ο προσανατολισμός αυτός δείχνει ότι το Πεκίνο θέλει όχι μόνο να ενισχύσει, αλλά και να αντικαταστήσει παραδοσιακές δομές. Προφανώς έχει λάβει μαθήματα από την Ουκρανία, όπου μπορείς να ρίχνεις drones στον αντίπαλο» μέχρι να φθαρεί η άμυνά του. Με την ευρύτατη χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης το Πεκίνο επίσης φιλοδοξεί να κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια και στην ταχύτητα λήψης αποφάσεων έναν από τους πλέον καθοριστικούς παράγοντες στα πεδία των μαχών.
4. Δεδομένα η Κίνα διαθέτει πλέον τεχνολογία υψηλού επιπέδου – Οι ΗΠΑ παραμένουν στην κορυφή
Η εικόνα που μας έδωσε το Πεκίνο από την παρέλαση δείχνει την ταχεία σύγκλιση της Κίνας προς τις ΗΠΑ σε τεχνολογία και τη δυνατότητά της να χτίσει τεράστιο οπλοστάσιο. Ωστόσο, οι ΗΠΑ διατηρούν πλεονέκτημα στην επιχειρησιακή λειτουργία, λένε ειδικοί: η «από κάτω προς τα πάνω» κουλτούρα τους δίνει ευελιξία στη μάχη.
Αντίθετα, η «από πάνω προς τα κάτω» κινεζική δομή μπορεί να καθυστερήσει τις δράσεις και τις άμεσες ενέργειες.
5. «Βιτρίνα» πωλήσεων και μήνυμα ενότητας
Με περισσότερους από 20 ηγέτες – εχθρούς της Δύσης οι περισσότεροι - παρόντες, η παρέλαση λειτούργησε ως γιγάντια «βιτρίνα» πώλησης κινεζικών όπλων προς δυνητικούς πελάτες. Η αύξηση εξαγωγών άλλωστε είναι το βασικό εργαλείο διεύρυνσης της κινεζικής επιρροής.
Κεντρικοί «πελάτες/σύμμαχοι» ήταν όσοι στάθηκαν δίπλα στον Σι -Πούτιν και Κιμ Γιονγκ Ουν. Το μήνυμα προς τις ΗΠΑ ξακάθαρο: αν θέλουν να αμφισβητήσουν σοβαρά την Κίνα, δεν είναι καθόλου απίθανο το σενάριο των ταυτόχρονων κρίσεων σε Κορεατική Χερσόνησο, Στενά της Ταϊβάν και Ουκρανία - με εξίσου υπαρκτό και σαφή τον κίνδυνο αποτυχίας σε ένα από τα μέτωπα.
6. Πλεονέκτημα βιομηχανικής ικανότητας
Ο όγκος υλικού δείχνει ότι η Κίνα έχει τη βιομηχανική ισχύ για να στηρίξει –και ίσως να επιβάλει– το όραμα του Σι. Είναι η κλίμακα που οι ΗΠΑ κινητοποίησαν στον Β΄ ΠΠ· η παρέλαση τιμούσε και τα 80 χρόνια από το τέλος του.
Όμως σήμερα οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν αντίστοιχη παραγωγική ικανότητα όπλων σε αριθμούς που η Κίνα επιτυγχάνει. «Οι Κινέζοι δείχνουν ότι μπορούν μόνοι τους να αναπτύξουν προηγμένες ικανότητες, να τις εντάξουν επιχειρησιακά και να το κάνουν γρηγορότερα από τη Δύση – και σε μεγαλύτερους αριθμούς», λέει ο Malcolm Davis (ASPI).
7. Αριθμοί που «γέρνουν» προς το Πεκίνο
Ανάλυση του CSIS έδειξε ότι οι αμυντικές δαπάνες της Κίνας αυξήθηκαν 13 φορές σε 30 χρόνια. Παρότι ακόμη ξοδεύει περίπου το ένα τρίτο των ΗΠΑ, κλείνει γρήγορα την ψαλίδα. Περιφερειακά δε, «υπερκαλύπτει» τους γείτονες, δαπανώντας πενταπλάσια από την Ιαπωνία και σχεδόν επταπλάσια από τη Νότια Κορέα.
Στη θάλασσα η διαφορά είναι μεγαλύτερη: έως το 2030 η Κίνα αναμένεται να έχει 48% περισσότερα πλοία μάχης από τις ΗΠΑ. Κάποιοι πόνταραν ότι η Αμερική θα κρατήσει προβάδισμα με ΑΙ και drones, αλλά η επίδειξη ισχύος έδειξε ότι αυτό ίσως είναι ευσεβής πόθος: οι κινεζικοί σχηματισμοί ήταν γεμάτοι drones ξηράς/αέρος/θάλασσας, σε ορισμένες πτυχές πιο προχωρημένα και ήδη σε χρήση.
Στην άμυνα κατά drones, π.χ. με λέιζερ, το προβάδισμα ίσως επίσης γέρνει προς Πεκίνο.
8. Η αξία της εμπειρίας
Παρά τα εντυπωσιακά πλάνα, το να «δέσεις» αυτά τα συστήματα σε συνεκτική δύναμη μάχης απαιτεί πολλά «αόρατα» στοιχεία.
Η Κίνα δεν έχει πολεμήσει σε σύγκρουση υψηλής έντασης, ουσιαστικά από τον Πόλεμο της Κορέας, σίγουρα από τον σινο-βιετναμέζικο πόλεμο (1979). Τι λέει αυτό για την ικανότητα επικράτησης; Αντίθετα, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αποδεικνύουν ικανότητα ακριβείας και συντονισμού σε πραγματικές επιχειρήσεις (π.χ. πλήγματα με βομβαρδιστικά stealth).
Ο κινεζικός στρατός δεν έχει ακόμη παρουσιάσει βομβαρδιστικό stealth κατηγορίας B-2 και ακόμη κι αν το κάνει, οι ΗΠΑ έχουν ήδη το επόμενο B-21 σε πρωτότυπο.
Πηγή: Protothema
