Το Ισραήλ ήταν δεδομένο – ξεκάθαρο και δεδηλωμένο – πως ξεκινώντας την επιχείρηση «άρματα του Γεδεών» θα ενέτεινε πέρα από τους βομβαρδισμούς και τον αποκλεισμό του παλαιστινιακού θύλακα. Η ανθρωπιστική βοήθεια που έτσι κι αλλιώς αποτελεί εδώ και μήνες «σταγόνα στον ωκεανό» της δυστυχίας και την εξαθλίωσης που ο παλαιστινιακός πληθυσμός εντός Γάζας βιώνει είναι το τελευταίο διάστημα για διάφορους λόγους απλά ανύπαρκτη.
Οι επικριτές του Ισραήλ κάνουν λόγο για μετατροπή της πείνας και του λιμού σε εργαλείο άσκησης πολυεπίπεδης πίεσης και το ίδιο το Ισραήλ δίνει καθημερινά δεκάδες βίντεο με φορτηγά τα οποία παραλαμβάνονται από ενόπλους της Χαμάς οι οποίοι μετά το «Μαύρο Σάββατο» και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στα ισραηλινά εδάφη έχουν πληγεί αλλά δεν έχουν ηττηθεί.
Στο μέσο της -αδιανόητης για τον αιώνα που διάγουμε- ανθρωπιστικής κρίσης είναι οι άμαχοι της Λωρίδας οι οποίοι αδυνατούν όχι να επιζήσουν από τα αναρίθμητα στρατιωτικά πλήγματα που έχει δεχθεί η περιοχή από τον Οκτώβριο του 2023 αλλά και να επιβιώσουν καθώς δεν υπάρχει τροφή αλλά ούτε και νερό.
Αν αφήσουμε κατά μέρος την ανθρωπιστική κρίση και τον ατελείωτο πόνο εντός Γάζας – εξόχως δύσκολο ειδικά εάν εξακολουθούμε να θεωρούμε και να αποκαλούμε τον εαυτό μας ως ανθρώπινο ον – και εξετάσουμε τις κινήσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα το τελευταίο δίμηνο θα δούμε πως υπάρχει αυτή την στιγμή σε εξέλιξη ένα σχέδιο από την πλευρά του Μπέντζαμιν Νετανιάχου το οποίο πέρα από οργανωμένο με κάθε λεπτομέρεια αφορά περισσότερους από έναν αποδέκτες.
Το Ισραήλ παρά τις δύο επίσημες επισκέψεις Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον βρίσκεται σήμερα σε δεινότερη θέση διπλωματικά από αυτήν που βρέθηκε την τελευταία περίοδο της προεδρίας Μπάιντεν. Οι διαπροσωπικές σχέσεις Τραμπ – Νετανιάχου έχουν διαταραχθεί και τίποτε το «έξτρα» δεν έχει αποκομίσει το Τελ Αβίβ από τον ανοιχτά φίλο Αμερικανό πρόεδρο, το αντίθετο…
Ο Τραμπ παρέκαμψε το Ισραήλ λίγα εικοσιτετράωρα πριν την πρώτη του περιοδεία στην Αραβική χερσόνησο προτάσσοντας μέσω κύκλων και όχι επίσημα πως «δεν του αρέσει να παρακάμπτουν τον ίδιο», δεν βρέθηκε (ενώ ήταν εξόχως απλό και εύκολο) στο Ισραήλ και παράλληλα δέχθηκε αλλά και «αγόρασε» το σχέδιο Σαουδικής Αραβίας και Τουρκίας για την Συρία συναντώντας μάλιστα τον μεταβατικό πρόεδρο – και μέχρι πρότινος τζιχαντιστή – Αλ Σαράα…
Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να θεωρεί δεδομένο και «φυσιολογικό» πως έχει την ικανότητα και την δύναμη να συνάπτει συμφωνίες κατά το δοκούν αυτό όμως αφενός δεν σημαίνει πως δεν διαταράσσει μέσα από αυτές τις συμφωνίες εξαιρετικά εύθραυστες – σήμερα ανύπαρκτες – ισορροπίες. Ο Νετανιάχου μετά και την δεύτερη άκαρπη επίσκεψη επίσκεψη στην Ουάσιγκτον φαίνεται πως έλαβε τις αποφάσεις του για την συνέχεια αυτής ακριβώς της κρίσης που για τον Τραμπ είναι προεκλογική δέσμευση η επίλυσή της. Η μετονομασία της επιχείρησης «σιδηρά ξίφη» σε «άρματα του Γεδεών» δεν έγινε για τυπικούς αλλά για άκρως ουσιαστικούς λόγους.
Για το Ισραήλ στις επιχειρήσεις του έχει προστεθεί ως στόχος και η μεταφορά ενός μηνύματος προς όλους όσους σήμερα ή και παλαιότερα βρίσκονταν απέναντι. Το «χωρίς εμάς λύση στην Μέση Ανατολή δεν υπάρχει» ακούγεται πιο καθαρά από ποτέ τόσο προς την Ευρώπη όσο και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δεν θα αφήσει την κατάσταση να ξεφύγει τόσο από τα δικά του χέρια όσο και από τα όρια ασφαλείας που δεν έχει θέσει ο ίδιος αλλά το ίδιο το κράτος του Ισραήλ από την ίδρυσή του το 1947. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ πιέζει κι άλλο την Γάζα γεννώντας αντιδράσεις και θέτοντας ο ίδιος το αρχικό αλλά όχι και βασικό θέμα μίας μελλοντικής συζήτησης.
Για τον Νετανιάχου μία λήξη στις επιχειρήσεις στην Γάζα σήμερα είναι δεδομένα πολύ πιο εύκολη υπόθεση από ότι ήταν έναν χρόνο πριν. Το Ισραήλ έχει εξαϋλώσει την ηγεσία όχι μόνο της Χαμάς αλλά και της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και έχει στο στόχαστρο το Ιράν μέσω Συρίας. Εάν η απάνθρωπη μεταχείριση των αμάχων στη Γάζα φέρουν εσπευσμένα επαναπροσέγγιση έστω και για τους «λάθους» εκ πρώτης όψεως λόγους το Ισραήλ μπορεί να «δώσει» οριστικό τέλος εάν τα αιτήματά του ικανοποιηθούν.
Στην πολιτική, την διπλωματία και εννοείται και την ίδια την ζωή το νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό και για το Ισραήλ ο σκοπός «αγιάζει» τα μέσα.
Πηγή: Protothema
