24news team
Η 25η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού και το άρθρο πιο κάτω είναι αφιερωμένο στην δική μου ηρωίδα που τον κοίταξε κατάματα.
Πάνε σχεδόν τρία χρόνια μα είναι λες και είναι χθες. Ποτέ δεν θα ξεχάσω, εκείνα τα λίγα λεπτά, θα είναι για πάντα καρφωμένο στο μυαλό μου το τηλεφώνημα από την μάνα μου, «Έλα κόρη μου, τι κάνεις; Έφαγες; Εγώ μόλις ήρθα από τον γιατρό. Εν καρκίνος, μην στεναχωρηθείς, μην κλάψεις, θα τον νικήσω…». Ένιωσα το σπίτι να με καταπλακώνει, την γη να χάνεται από τα πόδια μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω, δεν μπορούσα να ανασάνω. Έκλεισα το τηλέφωνο βιαστικά και ξέσπασα σε κλάματα. Εκείνη, που πάντα έβαζε τα παιδιά της πάνω και από τον εαυτό της, είχε την δική μας έγνοια, μην πονέσουμε, μην στεναχωρηθούμε, πήρε ξανά τηλέφωνο για να σιγουρευτεί πως όλα είναι καλά.
Οι μέρες πέρασαν και οι χημειοθεραπείες ξεκίνησαν. Δεν ξέρω πόσο πονούσε, δεν είπε ποτέ! Φαινόταν καταβεβλημένη, μα αυτό το όμορφο χαμόγελο της που λατρεύω, δεν την εγκατέλειψε ούτε στιγμή. Οι μήνες πέρασαν και ο καρκίνος έκανε επίθεση στην εμφάνισή της, σαν θεριό που δεν ησυχάζει αν δεν σε κατασπαράξει, μα εκείνη βράχος, άλλαζε μα δεν μιλούσε, δεν λύγιζε, μην τυχόν και πονέσουν τα παιδιά της…
Τα χρόνια πέρασαν και η μαστεκτομή ήταν πια μονόδρομος. Λίγο πριν μπει στο χειρουργείο, εκείνη και πάλι σκεφτόταν την οικογένεια της, έδωσε οδηγίες σε όλους, από το τι θα φάμε μέχρι το τι θα φορέσουμε. Με το που ξύπνησε κοιτώντας με στα μάτια μου είπε: «Είμαι εδώ!».
Αυτή είναι η δική μου ηρωίδα, αυτή είναι η μάνα μου, κοίταξε τον καρκίνο κατάματα και τον παλεύει.
Μανούλα μου σ’ αγαπάω, με ή χωρίς μαλλιά, με ή χωρίς στήθος. Το μεγαλείο της ψυχής σου δεν μπορεί κανένας καρκίνος να το αλλοιώσει και ναι είχες δίκαιο θα τον νικήσουμε… τον νικήσαμε!
