Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης - sport-fm.gr
«Όχι πάλι», αναφωνήσαμε ή έστω σκεφτήκαμε όλοι βλέποντας την Ισπανία να ανατρέπει το -15 και να απειλεί ευθέως να καταστρέψει το Ευρωμπάσκετ για την Εθνική ομάδα υποθηκεύοντας το μέλλον της. «Όχι αυτή τη φορά!», ήρθε η βροντερή απάντηση από τον Βασίλη Σπανούλη και τα παιδιά του, που εξόρκισαν τον κακό δαίμονα και τον ξαπόστειλαν σπίτι του παίρνοντας πίσω λίγο από το αίμα που μας… ήπιαν τόσα χρόνια. Η Ισπανία είναι στην πτήση της επιστροφής, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας απασχολεί επ’ ουδενί. Αυτό που μετρά είναι πως η Ελλάδα είναι στους «16» και μπορεί να πάει στους «8», στους «4» και-γιατί όχι;-ακόμη παραπέρα.
Το τέλειο ημίχρονο
Η ελληνική ομάδα έκανε ονειρεμένο πρώτο ημίχρονο, βγαλμένο από τις ονειρώξεις του προπονητή της, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος μετά τον αγώνα. Η Ισπανία ήταν αποφασισμένη να μην… χάσει από τον Γιάννη ορθώνοντας ένα πρωτοφανές τείχος στο οποίο συμμετείχαν, δίχως υπερβολή, όλα τα μέλη της πεντάδας. Ωστόσο ο ηγέτης της Εθνικής τυγχάνει να είναι αλτρουιστής, δεν εκβίασε προσπάθειες για τα νούμερά του, αλλά διάβασε εξαιρετικά την αντίπαλη άμυνα, μοίρασε άριστα την μπάλα προς τα έξω και οι συμπαίκτες του, με πρώτο τον «καυτό» Ντόρσεϊ, ξεκίνησαν με το μυθικό 8/10 πίσω από τα 6,75μ.
Ο Σκαριόλο αναγκάστηκε να παρεκκλίνει από το αρχικό του πλάνο στέλνοντας λιγότερες βοήθειες στον Greek Freak και αυτό αρκούσε ώστε να αρχίσει να σκοράρει (πρώτη του προσπάθεια μετά από πεντέμισι λεπτά αγώνα) και να κρατά την ομάδα του σταθερά μπροστά. Την ίδια ώρα, βέβαια, η άμυνα ήταν πολύ καλή στις περιστροφές, με τον κόουτς Σπανούλη να αντιδρά στις αλλαγές προσώπων των Ισπανών και να τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Κι επειδή μια καλή άμυνα είναι… μισή δουλειά χωρίς το ριμπάουντ, αυτή τη φορά η ελληνική ομάδα έχασε μόνο τέσσερα από τα 20 διαθέσιμα αμυντικά στο πρώτο ημίχρονο, με αποτέλεσμα να πάει στα αποδυτήρια στο +15. Που ήταν και... λίγο βάσει της εικόνας του αγώνα.
Ανατροπή με Σουπερί, αλλά αντίδραση με… σούπερ ήρωα και αρχηγούς
Τα φαντάσματα του παρελθόντος επέστρεψαν στο δεύτερο ημίχρονο. Η Ισπανία ψαλίδισε γρήγορα τη διαφορά και αναθάρρησε, ασκώντας φοβερή πίεση, σε άμυνα κι επίθεση, αρχικά στα γκαρντ της Εθνικής. Υπό την ανοχή των ανεκδιήγητων διαιτητών (με πρώτο τον Πορτορικανό) που κατάπιναν τη σφυρίχτρα στο ξύλο που έτρωγε ο Γιάννης και στην αντίπερα όχθη σφύριζαν την κάθε επαφή (απόλυτα δικαιολογημένο το ξέσπασμα του Σπανούλη στη συνέντευξη Τύπου), η ομάδα του Σκαριόλο γύρισε το μομέντουμ. Όχι με τον Αλντάμα, που ο Παπανικολάου πρόσθεσε στη λίστα των εξουδετερωμένων από τον ίδιο αστέρων σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, αλλά με τον Ντε Λαρέα, τον Αροστέγκι, τον Πραντίγια και τον Σαν Σουπερί.
Πάνω που μας έζωσαν τα φίδια πως θα χάναμε όχι από τους Γκασόλ, τον Ναβάρο και τον Γιουλ, αλλά από τα (υπερταλαντούχα μεν αλλά) 19χρονα (δε) και από τους μέτριους παίκτες των αντιπάλων, η Εθνική έβγαλε στην επιφάνεια τον χαρακτήρα που σε πάει μπροστά σε τέτοιες διοργανώσεις. Ο Αντετοκούνμπο κατάπιε τους αντιπάλους του μέσα στη ρακέτα, ο Παπανικολάου έβαλε ένα τεράστιο τρίποντο σε μια βραδιά που έχασε αρκετά ευκολότερα (πιθανότατα λόγω της έλλειψης ανάσας) και ο Σλούκας πέτυχε το παλικαρίσιο ντράιβ που ουσιαστικά έστειλε τα κόκκινα δαιμόνια στο πυρ το εξώτερον.
Πρώτοι, γεμάτοι αυτοπεποίθηση αλλά και πίστη
Η Εθνική έφερε εις πέρας την αποστολή της πρώτης φάσης. Κέρδισε την πρωτιά, η ήττα από τη Βοσνία έγινε μια κακή παρένθεση που ήδη έχει ξεχαστεί (και τελικά έμελλε να έκανε ζημιά μόνο στους… Ισπανούς) και εξασφάλισε πολλαπλά κέρδη. Από το ναρκοπέδιο στο οποίο θα βρισκόταν τερματίζοντας τέταρτη πέφτοντας πάνω σε Γαλλία και Σερβία, πάει να κοντραριστεί με Ισραήλ και Λετονία ή Λιθουανία. Το κυριότερο, όμως, είναι πως φτάνει στα νοκ άουτ έχοντας δοκιμάσει τον χαρακτήρα της σε συνθήκες αφόρητης πίεσης (φανταστείτε τις συνέπειες μιας ήττας από την Ισπανία), με την αυτοπεποίθηση πλέον στα ύψη, αλλά και την πλήρη επίγνωση πως μπορεί και πρέπει να παίξει καλύτερα. Και κυρίως με μεγαλύτερη διάρκεια. Όχι απαραίτητα για να κερδίσει την Κυριακή το Ισραήλ και την Τρίτη το νικητή του ντέρμπι της βαλτικής. Εκεί πιθανώς και μια εμφάνιση σαν αυτές κόντρα σε Ιταλία και Ισπανία να φτάνει και να περισσεύει. Αλλά για το μεγάλο όνειρο που θέλει να ζήσει φτάνοντας ως τη ζώνη των μεταλλίων.
ΥΓ1: Υπάρχει ακόμη κόσμος που αμφιβάλλει αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κυριαρχεί στο FIBA Basketball; Τι άλλο να κάνει δηλαδή, σπαθιά να καταπιεί; Κανείς, μα κανείς, άλλος σούπερ σταρ δεν αντιμετωπίζεται έτσι από τις αντίπαλες άμυνες (ουδείς προσαρμόζει τόσο το πλάνο του για να αντιμετωπίσει τον Γιόκιτς, τον Ντόντσιτς, τον Σρέντερ ή οποιονδήποτε άλλον), αλλά και από τους διαιτητές και παρ' όλα αυτά γράφει τέτοια νούμερα. Δεύτερος σκόρερ, τρίτος ριμπάουντερ, πέμπτος σε ευστοχία στα δίποντα, δεύτερος σε αξιολόγηση, σε όλο το Ευρωμπάσκετ. Θέλετε κι άλλα;
ΥΓ2: Λέμε για τα δικά μας ΜΜΕ, αλλά στην Ισπανία δεν πάνε πίσω… Ο Τύπος «κατακρεουργεί» την ομάδα που δεν πήρε μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ για πρώτη φορά μετά το 2005 για τον αποκλεισμό της, θαρρείς και υπάρχει κανένας που έχει συμβόλαιο με την επιτυχία. Οι πιο ψύχραιμοι, πάντως, βλέπουν ήδη πως η Ισπανία θα κυριαρχήσει και πάλι, λίαν συντόμως, αφού Σεντ Σουπερί, Ντε Λαρέα και αρκετοί που απουσίασαν ή έρχονται από πίσω είναι το λαμπρό μέλλον της ομάδας.
