ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Σαν να μην ήξεραν που πατούν και που πηγαίνουν

Έτσι έμοιαζε κάπως η φετινή κατάσταση στη Νέα Σαλαμίνα

Λίγο-πολύ οι δηλώσεις των ανθρώπων της Νέας Σαλαμίνας μετά από την ολοκλήρωση του εφιάλτη με τον υποβιβασμό της στη Β’ Κατηγορία και αν θέλετε ξεκάθαρα, του προέδρου της Θουκή Θουκυδίδη στη Γενική Συνέλευση της Τετάρτης (2/6), σχολιάστηκαν και σχολιάζονται ποικιλοτρόπως.

Ο πρόεδρος των ερυθρόλευκων, χωρίς δισταγμό επέρριψε την ευθύνη στους προπονητές (κυρίως στους Πάμπο Χριστοδούλου, Σάββα Δαμιανού για τις επιλογές τους) και στους παίκτες. Δεν έγιναν είπε, ποιοτικές μετεγγραφές παικτών. Και όμως, κάποιοι από το Δ.Σ. ενθουσιάζονταν από συγκεκριμένες μετεγγραφές που έγιναν. Σε σημείο που ισχυρίζονταν πως αν τέτοιοι παίκτες έκλειναν σε κάποια από τις μεγάλες ομάδες της Κύπρου, θα δινόταν μεγαλύτερη σημασία από τα ΜΜΕ.

Μια αναζήτηση να κάνει κανείς στο διαδίκτυο, μπορεί να βρει πολλά ενθουσιώδη σχόλια που έγιναν από παράγοντες της Σαλαμίνας για παίκτες που αποκτήθηκαν το περασμένο Καλοκαίρι και γινόταν λόγος για «μετεγγραφικές επιτυχίες». Προσωπικά, σκεπτόμενος αυτό «ηχούν» ακόμη και στα δικά μου αφτιά. Και μιλάμε για ποδοσφαιριστές οι οποίοι σε αριθμό ξεπερνάνε τα δάκτυλα του ενός χεριού. Ειδικά για τους Αλοΐς Κονφέ και Βανσάν Κρεάν τα χαμόγελα ενθουσιασμού έφθαναν μέχρι τα αφτιά.

Από την άλλη, όταν επιρρίπτεται πλήρης ευθύνη σε προπονητές για αποτυχημένες μετεγγραφές, τότε ο τεχνικός διευθυντής και κάποιοι άλλοι άνθρωποι στο σύλλογο οι οποίοι απαρτίζουν μία ομάδα προγραμματισμού (για κάποιους αυτό ήταν και… δευτεροτρίτος ρόλος), τι κάνουν; Τι έκαναν; Τι χρειάζονται; Αυτούς δεν πρέπει να τους αγγίζει η αυστηρή κριτική; Κατ’ εμέ, ασφαλώς και πρέπει. Διότι στις μετεγγραφικές επιτυχίες οι «πατέρες» κι αυτοί που έβαλαν το… χέρι τους για να έλθουν παίκτες που πέτυχαν, είναι πολλοί. Στις αποτυχίες κρύβονται…

Υπάρχουν κι άλλα ερωτήματα: Αξιολογούσε μόνο ένα άτομο τους ποδοσφαιριστές; Ποιος έκανε τις αναλύσεις προτού αποκτηθούν ή ποιος/οι κάθονταν με τις ώρες για να τους «σκανάρουν» βλέποντας παιχνίδια στα οποία αγωνίστηκαν. Όλα αυτά, καλώς ή κακώς χρειάζεται να απαντηθούν αν οι παράγοντες της Νέας Σαλαμίνας θέλουν να υπάρχει διαφάνεια και όχι να αρκούνται σε αναμασημένες δηλώσεις που μοιάζουν σαν το πάτημα του κουμπιού «play» σε ένα κασετόφωνο.

«Πιστεύαμε ότι θα είχαμε μια καλή και ανταγωνιστική ομάδα. Δεν ήρθαν παίκτες στις θέσεις που θέλαμε ενίσχυση. Από την φετινή σεζόν αν λάβουμε υπόψη την συνολική εικόνα μόνο 3-4 παίχτες είχαν μια ικανοποιητική παρουσία», είχε πει μεταξύ άλλων ο κ. Θουκυδίδης. Αλήθεια, όταν κλείνουν οι μετεγγραφές, τι είδους επικοινωνία υπάρχει μεταξύ διοίκησης και αυτών οι οποίοι επιλέγουν τους παίκτες;

Οι λόγοι για τους οποίους δεν απέδιδαν τουλάχιστον τα βασικά οι παίκτες σε θέματα απόδοσης, μήπως (λέω μήπως…), σχετίζονται με την αβεβαιότητα για το μέλλον τους; Ένας ποδοσφαιριστής, ξέρετε, γνωρίζοντας πως όσο είναι δεσμευμένος, βρέξει-χιονίσει τα λεφτά του θα τα πάρει, έχει πολλούς λόγους να αδιαφορεί στο γήπεδο άμα δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει.

Επιβεβαιώνεται βάσει των πιο πάνω, ότι στα καλά της μία ομάδα, όταν υπάρχουν κάποια προβλήματα δεν βγαίνουν στην επιφάνεια. Στις αποτυχίες, όμως, ο αναβρασμός φέρνει στον αφρό διάφορων ειδών θέματα. Κάποια ισχύουν και κάποια όχι. Πολλοί θεωρούν ότι σπαταλήθηκε πολύς χρόνος και σημαντική φαιά ουσία στο θέμα με τον αριθμό των ομάδων στη νέα σεζόν και δεν δόθηκε εγκαίρως η πρέπουσα σημασία στο ποδοσφαιρικό τμήμα και στο πως θα γλιτώσει η ομάδα της Αμμοχώστου.

Μιλάμε για ένα θέμα για το οποίο δέχθηκαν «επίθεση» οι αθλητικοί συντάκτες που δεν υποστήριξαν (τάχα) τις απόψεις των συλλόγων που ήθελαν διεξαγωγή με 14 ομάδες. Για αυτό δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο. Άλλωστε το γεγονός πως οι ίδιες ομάδες (μικρές, μεσαίες, μεγάλες) είναι που γύρισαν την πλάτη στους ρεπόρτερ πέρυσι κατά την αναστολή του πρωταθλήματος (όταν δέχθηκαν βαρβάτη μείωση απολαβών και αρκετοί έμειναν άνεργοι), όσο διήρκησε το πρώτο λοκντάουν και ακολούθως με την οριστική διακοπή.

Γενικώς -και δυστυχώς αυτό είναι που προκαλεί στεναχώρια-, είναι πως η φετινή σεζόν στη Νέα Σαλαμίνα έμοιαζε σαν να «μην ξέρω που πατώ και που πηγαίνω». Και το μοναδικό καλό που μπορεί να πιστωθεί στους ανθρώπους της είναι η άριστη οικονομική διαχείριση. Μετά από την επόμενη Γενική Συνέλευση η οποία θα είναι και εκλογική, θα διαφανεί κατά πόσον είναι εφικτό να δημιουργηθεί εταιρεία που να διαχειρίζεται το ποδοσφαιρικό τμήμα και αυτοί οι οποίοι θα συνεχίσουν στα διοικητικά ηνία του συλλόγου, θα τεθούν αντιμέτωποι με ισχυρές αντιδράσεις. Ήδη έγινε η αρχή με κάποιες αναρτήσεις των οργανωμένων οπαδών.

Υ.Γ.: Ό,τι και να γίνει μελλοντικά, θα είναι αδύνατον μετά από την κακοκαιρία που έπληξε φέτος το ερυθρόλευκο «σπίτι» να μην φανεί ηλιοφάνεια. Τα κατάφερε στο παρελθόν η Σαλαμίνα, το ίδιο ελπίζει ο περισσότερος κόσμος της να ξανασυμβεί που είναι μαθημένος στα δύσκολα και βάζει την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια του πάνω απ’ όλα. Χωρίς παθήματα άλλωστε, δεν υπάρχουν μαθήματα!

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Σκληρά μαρκαρίσματα: Τελευταία Ενημέρωση

X