«Φίλε, τελικά η τάδε ομάδα θα τον πάρει τον δείνα ποδοσφαιριστή;», ρώτησα μεταξύ άλλων έναν φίλο λίγο μπασμένο στα μετεγγραφικά… κατατόπια, λίγο προτού κλείσουμε το τηλέφωνο. Από περιέργεια περισσότερο και όχι για σκοπούς κάποιου ρεπορτάζ, διότι μπερδεύτηκα κι εγώ με αυτά που διαβάζω για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή -και μιλάμε για πολύ καλό… παιχτάκι έτσι;- τις τελευταίες ημέρες. Κι ας είπα να κάνω λίγη αποτοξίνωση με τα μετεγγραφικά μπας και καταφέρω να ασχοληθώ λίγο με σοβαρότερα ζητήματα του αθλητικού ρεπορτάζ.
«Ρε φίλε τι να σου πω; Άλλοι τον θέλουν, άλλοι δεν τον θέλουν και βγάζουν προς τα έξω ότι δεν τα βρίσκουν με την ομάδα του. Και γενικώς σε κάποιες μετεγγραφές προκύπτει ένα μικρό… μπάχαλο που ευτυχώς γι’ αυτούς, δεν διαρρέει προς τα έξω», μου απάντησε.
Για να έρθει να με πιάσει εντελώς εξ’ απροόπτου, λέγοντάς μου λίγο προτού κλείσουμε: «Πάντως ρε φίλε, εμπλέκονται πολλοί στα μετεγγραφικά της ομάδας και ήδη κάποια θέματα προέκυψαν τον Γενάρη και μυαλό φαίνεται πως δεν βάζουν. Και φαντάζομαι γνωρίζεις την παροιμία που λέει πως “εκεί που λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει”». Αμ' πως! Εγώ εν τω μεταξύ, για να κλείσουμε να πάμε να απολαύσουμε καμιά υπαίθρια συναυλία τον είχα πάρει και στο τέλος έξυνα... τη φαλάκρα μου γιατί μιλάμε για σοβαρό -υποτίθεται- σύλλογο…
Πάμε παρακάτω, όμως, διότι όσοι φτάσατε έως εδώ, θα διερωτηθήκατε σίγουρα «που το πάει αυτός;». Λοιπόν, μία από τις πολλές «γάγγραινες» στο κυπριακό ποδόσφαιρο, είναι και το γεγονός πως κάποιοι έχοντας βοήθεια (κοινώς έχουν μέσον) από άλλες… δυνάμεις καταφέρνουν να εργαστούν με σε μία ομάδα, είτε ως μέλη τεχνικού τιμ, είτε εμπλέκονται σε διοικήσεις.
Ως εδώ είμαστε ΟΚ; Ναι… Αυτά τα άτομα, όμως, δεν μένουν απλώς στα καθήκοντά τους. Προσπαθούν να εμπλακούν και στα πόδια ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Και τα καταφέρνουν. Και από… πάνω τίποτα. Δεν ιδρώνει το αφτί κανενός… Χωρίς καμία ιδιότητα στον τομέα της ανάλυσης, της αξιολόγησης παικτών και γενικώς στο sports management, θέλουν να εμπλακούν στα μεταγραφικά.
Άνθρωποι οι οποίοι συγχύζουν την… παττίχα με την μπάλα και φτάνεις σε σημείο να ξέρεις ότι αυτό συμβαίνει σε πολλές ομάδες και διερωτάσαι: «πως διάολο συμβαίνει αυτό, μέλι έχει ο μετεγγραφικός σχεδιασμός;». Και δεν μιλάμε για μερίδια ή οικονομικά οφέλη, αλλά για ικανοποίηση επιθυμιών που αφορούν στη συμμετοχή για αποφάσεις που έχουν να κάνουν με νέες προσθήκες. Άμα πετύχει μία μετεγγραφή, το διατυμπανίζουν και φουσκώνουν τα στήθια τους από υπερηφάνεια. Άμα ο ποδοσφαιριστής αποδειχθεί… παλτό, κρύβονται και αποδίδονται ευθύνες σε παίκτες και προπονητές (αφότου αποχωρήσουν έτσι;).
Παράδειγμα: Πώς αισθάνεται ένας δημοσιογράφος που έχει καβαλήσει το καλάμι όταν επιβεβαιωθεί μία αποκλειστική είδηση και πως αισθάνεται άμα ένα δήθεν αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του διαψευστεί; Κάπως έτσι...
Δυστυχώς αγαπητοί, αυτό συμβαίνει σε πολλές ομάδες. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τέτοιοι άνθρωποι μάλιστα υποβίβασαν ομάδες με τις επιλογές τους (οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσφατες καταστάσεις και υποβιβασμούς είναι εντελώς συμπτωματική). Κάποια στιγμή μάλιστα, αντί να δουν την πόρτα της εξόδου, ήρθε και επισημοποιήθηκε η εμπλοκή τους σε ποδοσφαιρικά τμήματα. Έτσι για να φύγουν απ’ τη σκιά και να βγουν στο φως.
Το είχα επισημάνει πολλές φορές μέσα από σχόλια σε στήλες μου. Το ποδόσφαιρό μας σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του δεν είναι κανονικό. Τελεία και παύλα… Σε χώρες με κανονικό ποδόσφαιρο δεν εμπλέκονται σε μετεγγραφικές αποφάσεις κάποιοι που είναι ντιβέλοπερ, ιδιοκτήτες καταστημάτων ρούχων, καφετεριών, μπαρ, ταβερνών, υπάλληλοι σε κρατικούς και ημικρατικούς οργανισμούς, ιδιοκτήτες ομίλων εταιρειών, μαγαζιών με υλικά οικοδομής και άλλα… Ούτε κάποιοι που ήταν ενεργά μέλη συνδέσμων οργανωμένων οπαδών γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη τιμ μάνατζερ, φροντιστές ή οτιδήποτε άλλο στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Εμπλέκονται άνθρωποι οι οποίοι έχουν μοχθήσει για να καταφέρουν να αποκτήσουν ένα... κωλόχαρτο στο οποίο θα αναγράφεται η ιδιότητά τους.
Κάποιοι μάλιστα θέλουν και πρωτάθλημα με 14 και 16 ομάδες. Και ένα από τα επιχειρήματα τους (χα, χα, χα), είναι πως θα εργοδοτείται περισσότερος κόσμος. Αλήθεια, οι επαγγελματίες που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο από διάφορα πόστα και κυρίως αυτοί που είναι άνεργοι επειδή δεν δέχθηκαν να είναι «μαριονέτες» και «γλάστρες», τι έχουν να πουν βλέποντας ανίδεους που δεν κατέχουν τις στοιχειώδεις γνώσεις να έχουν βασικό ρόλο σε ποδοσφαιρικά τμήματα διαφόρων ομάδων; Ποια είναι η άποψή τους που κάποιοι έχουν άλλα επαγγέλματα εκτός ποδοσφαίρου, δεν έχουν κάποιο πτυχίο ή δίπλωμα περί αθλητισμού, αλλά τους δόθηκε θέση σημαντική σε ομάδες; Θα ήθελα πολύ να έρθω σε επαφή με κάποιους για να μου αναλύσουν...
Εν κατακλείδι: Αυτές τις μπούρδες που επικαλούνται πολλοί με τις ευρωπαϊκές επιτυχίες μας, ας συμφωνήσουμε έως έναν βαθμό μεν, αλλά δυστυχώς, πολλές φορές είναι σαν μία αστραφτερή βιτρίνα. Και οι βιτρίνες πάντα είναι όμορφες, καθαρές, συγυρισμένες, με ωραίο περιεχόμενο πίσω απ’ το... ρημάδι το τζάμι. Στα ενδότερα του ένα μαγαζί, όμως, πολλές φορές είναι... άστο καλύτερα.
Όλα αυτά το είπαμε... Είναι μία απ’ τις πολλές γάγγραινες έτσι; Το υπενθυμίζουμε...
