Ανδρέας Βιολάρης
Απόλλωνας, Ομόνοια, ΑΕΛ και Ανόρθωση έδειξαν πως έχουν τις δυνατότητες, αλλά και συγκεκριμένες αδυναμίες τις οποίες καλούνται να διορθώσουν
Μετά και την ολοκλήρωση της 21ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος CYTA, τέσσερις ομάδες διεκδικούν περίπου επί ίσοις όροις το τίτλο του πρωταθλητή. Απόλλωνας, Ομόνοια, ΑΕΛ και Ανόρθωση έδειξαν πως έχουν τις δυνατότητες να κόψουν πρώτες το νήμα. Ωστόσο, ταυτόχρονα παρουσίασαν και αδυναμίες τις οποίες καλούνται να διορθώσουν για να αυξήσουν τις πιθανότητές τους. Και αυτό θα συμβεί κυρίως μέσα από τη μεταγραφική ενίσχυση Ιανουαρίου, η οποία μοιάζει να είναι πιο κομβική από ποτέ.
Απόλλων: Θεωρητικά, πρώτο φαβορί!
Ο Απόλλωνας είναι στην πρώτη θέση, αλλά και η πρώτη ομάδα που έχει εξαντλήσει τις τέσσερις μεταγραφές, προσθέτοντας στο δυναμικό του ποδοσφαιριστές με ποιότητα, εμπειρία και παραστάσεις από πρωταθλητισμό. Αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο «συν», όχι τόσο έναντι των υπόλοιπων διεκδικητών, όσο έναντι του... εαυτού του (!), αφού, κατ’ γενική ομολογία, ένας από τους λόγους που δεν κατάφερε να πανηγυρίσει τον τίτλο τα προηγούμενα χρόνια ήταν η μη ενίσχυση (και σε κάποιες σεζόν η αποδυνάμωση) του ρόστερ κατά τη διάρκειας της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου.
Παπουνασβίλι και Μπίσεσβαρ αναμένεται να δώσουν ακόμα περισσότερη ποιότητα και δυναμική στην ήδη ισχυρή επίθεση, η οποία είναι με διαφορά και η πιο παραγωγική του πρωταθλήματος (+10 από τον 2η ομάδα). Το κενό στο αριστερό άκρο της άμυνας θα καλύψει ένας ποδοσφαιριστής με παραστάσεις επιπέδου... Πρέμιερ Λιγκ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Αλεξάντερ Μπούτνερ, ενώ η επιστροφή Μαλλεκίδη δίνει βάθος και εναλλακτικές λύσεις, κυρίως στην αμυντική γραμμή.
Το ζητούμενο για τον Απόλλωνα είναι να φύγει από τη σφαίρα της θεωρίας και όλα τα πιο πάνω να γίνουν πράξεις. Αν καταφέρει να πάρει από τα νέα αποκτήματα αυτά για τα οποία πλήρωσε, τότε προσωπικά θα έχριζα την ομάδα του Γιάννη Πετράκη μέχρι και πρώτο φαβορί για τον τίτλο.
Ομόνοια: Αν βρει και το γκολ...
Πάμε στην Ομόνοια. Κατά την άποψή μου τα βασικά πλεονέκτημα της ομάδας του Χένιγνκ Μπεργκ έναντι των υπόλοιπων είναι τρία: α) Η ανασταλτική λειτουργία της ομάδας ως σύνολο και ειδικότερα της αμυντικής γραμμής, η οποία ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο με τον εξαιρετικό Σιέχου, β) οι εμφανίσεις και τα αποτελέσματά στα ντέρμπι και γ) το πιο βατό πρόγραμμα που έχει μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου.
Στον αντίποδα, ένα σημαντικό μειονέκτημα είναι η έλλειψη του εύκολου γκολ. Ή, αν προτιμάτε, η απουσία ενός στράικερ που θα δώσει ένα σημαντικό αριθμό τερμάτων. Απόλλωνας και Ανόρθωση έχουν στις τάξεις τους, τους τρεις πρώτους σκόρερ του πρωταθλήματος (Κβιλιτάια, Ντιγκινί και Πίττα), ενώ στις πρώτες θέσεις φιγουράρουν και δύο παίκτες της ΑΕΛ (Μπάμπιτς και Τόρες). Αυτός είναι ίσως και ο τομέας που χρίζει τη μεγαλύτερη βελτίωση. Γι’ αυτό και η μεταγραφή Μάρκο Τσέποβιτς είναι ένα μεγάλο στοίχημα, το οποίο αν κερδηθεί θα αυξηθούν σημαντικά και οι να στεφθεί πρωταθλήτρια.
ΑΕΛ: Ξέρουμε τι να περιμένουμε
Η ΑΕΛ ήταν μια ομάδα που σχεδόν κανείς δεν πίστευε, στην πορεία κάποιοι είπαν «ρε, λες;», για να φτάσουμε στα μέσα της σεζόν να συγκαταλέγεται, δικαίως, ανάμεσα στους διεκδικητές του τίτλου. Στα δικά μου μάτια, το συγκρότημα του Ντουσαν Κέρκεζ ήταν η ομάδα με τα μικρότερα κενά στο ρόστερ και τα λιγότερα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση της. Και ως εκ τούτου, δεν περιμένω να δω κάτι πολύ περισσότερο ή κάτι λιγότερο στη συνέχεια του πρωταθλήματος, ανεξάρτητα των προσθαφαιρέσεων που θα γίνουν τον Γενάρη.
Υπάρχει πάντως ένας τομέας όπου η ΑΕΛ παρουσίασε σημαντική αδυναμία. Και ενδεχόμενη βελτίωση μπορεί να αποδειχθεί το κλειδί που θα ξεκλειδώσει την πόρτα του πρωταθλήματος. Αυτό δεν είναι άλλο από τις εκτός έδρας επιδόσεις της. Μπορεί στο Τσίρειο να μετρά το απίθανό 9-1-0 (26-7 γκολ!), ωστόσο, εκτός Λεμεσού μετρά ήδη πέντε ήττες (3-1-5 και 7-11 γκολ), ενώ δεν κατάφερε να πάρει ούτε ένα βαθμό σε ντέρμπι. Αν δεν βελτιώσει αισθητά το συγκεκριμένο τομέα, τότε οι πιθανότητες για τον τίτλο δεν θα είναι με το μέρος της.
Ανόρθωση: Τα «πλην» να γίνουν... «συν»
Για το τέλος άφησα την Ανόρθωση. Το μειονέκτημα της ομάδας του Τιμούρ Κετσπάγια έναντι των υπόλοιπων διεκδικητών, υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποδειχθεί και το σημαντικότερο... πλεονέκτημα. Μπερδεμένο; Ναι! Όπως γενικότερα μπερδεμένη ήταν η παρουσία της Ανόρθωσης στο πρώτο μισό της σεζόν.
Κατά την άποψή μου, η Ανόρθωση παρουσίασε τις σημαντικότερες αδυναμίες στο παιχνίδι της και τα μεγαλύτερα κενά στο ρόστερ. Ωστόσο, με μια διαφορετική και πιο… αισιόδοξη προσέγγιση και με δεδομένο ότι τα περιθώρια βελτίωσης είναι μεγαλύτερα από κάθε άλλη ομάδα και οι βαθμολογικές διαφορές μικρές, η «Μεγάλη Κυρία» μπορεί να ελπίζει ότι στο τέλος της φετινής σεζόν θα σβήσει η δίψα 13 χρόνων.
Αυτή η βελτίωση μπορεί να έρθει μέσα από την ενίσχυση, αλλά και με την επιστροφή του Οκριασβίλι. Επειδή όμως δεν γνωρίζουμε πότε θα επιστρέψει ο Τονρίκε και κυρίως πότε θα είναι σε θέση να δώσει τον καλύτερό του εαυτό, είναι κρίσιμης σημασίας να έρθει το συντομότερο παίκτης που να είναι σε θέση να προσθέσει άμεσα ποιότητα, δημιουργικότητα και γκολ στην επιθετική γραμμή.
Τώρα, αν η αποχώρηση Σίλντελφελντ σε συνάρτηση με την προσθήκη Ρισβάνη είναι η εξίσωση που θα δώσει το αποτέλεσμα που επιθυμεί ο Κετσπάγια στην αμυντική γραμμή, είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία. Ναι μεν το πρώτο δείγμα είναι ελπιδοφόρο, δεν πρέπει όμως να παραγνωρίζουμε ότι οι τρεις νίκες -με μηδέν παθητικό - σημειώθηκαν σε μια σειρά αγώνων που ήταν του... χεριού της.
Επίσης, όπως γράψαμε και στην περίπτωση της ΑΕΛ, αν δεν προκύψει σημαντική βελτίωση στις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα στα εκτός έδρας παιχνίδια (μετρά μόνο ήττες στα ντέρμπι και μόλις ένα διπλό τους τελευταίες σχεδόν τρεις μήνες!) τότε δύσκολα θα σηκώσει κούπα.
Αν όμως αρχίσει να παίρνει νίκες και μακριά από το Παπαδόπουλος και όντως οι νέοι ποδοσφαιριστές προσθέσουν τα στοιχεία που έλειψαν από το παιχνίδι της, τότε η Ανόρθωση θα γίνει ένα ισχυρό φαβορί για τον τίτλο.
Δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» (24/1)
