ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Οι Ισλανδοί το ήθελαν πραγματικά, εμείς;

Γιώργος Λογίδης

Γιώργος Λογίδης

Ούτε η πρώτη φορά και όπως το πάνε οι Ισλανδοί, ούτε και η τελευταία, που με τα κατορθώματα τους στο γήπεδο αποτελούν μέγα θέμα συζήτησης, ειδικά για μας εδώ στην Κύπρο.

Οι «ψαράδες» λοιπόν προχωρούν. Η χώρα με πληθυσμό λιγότερο απ’ όσο μια μεγάλη πόλη στην Κύπρο, δεν έκανε απλά βήματα προόδου στο ποδόσφαιρο αλλά άλματα! Δεν έκανε απλά μια παρένθεση, με την παρουσία της στο προηγούμενο Γιούρο, αλλά έδειξε συνέχεια και συνέπεια, με την εξασφάλιση πρόκρισης και στο Μουντιάλ, φροντίζοντας μάλιστα με το… καλημέρα να κάνει αισθητή την παρουσία της, κερδίζοντας και τον πρώτο… παγκόσμιο βαθμό, κόντρα στην παρέα του Λιονέλ Μέσι.

Το ερώτημα λοιπόν και το θέμα της συζήτησης ίδιο, όπως και πριν από δύο χρόνια, όταν οι Ισλανδοί εντυπωσίαζαν στα γήπεδα της Γαλλίας. Γιατί αυτοί τα κατάφεραν και εμείς εδώ στην Κύπρο δεν έχουμε φθάσει ακόμη σε επίπεδο να διεκδικούμε πρόκριση σε μια τελική φάση διοργάνωσης;

Αναζητώντας την απάντηση, οι πιο ειδικοί, μπορεί να αναφερθούν στο μακροχρόνιο σχεδιασμό των Ισλανδών, της ποδοσφαιρικής τους ομοσπονδίας και του κράτους γενικότερα, γιατί συλλογική πρέπει να είναι η προσπάθεια. Στα έργα υποδομής που έγιναν στη χώρα, γήπεδα και γενικότερα αθλητικές εγκαταστάσεις σε μια χώρα όπου οι καιρικές συνθήκες δεν βοηθούν το ποδόσφαιρο, στους ξένους προπονητές που εργοδοτήθηκαν, στη σημασία που δόθηκε στα νεαρά ταλέντα και γενικότερα στη φιλοσοφία και τον τρόπο σκέψης, σε ότι είχε να κάνει με ένα σχεδιασμό και μια προσπάθεια αρκετών χρόνων. Γιατί οι Ισλανδοί δεν έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη ικανοί, ποδοσφαιρικά, να διακρίνονται σε Γιούρο ή Μουντιάλ.

Αυτά για τους Ισλανδούς. Στα δικά μας και στα πιο απλά, αλλά εξίσου σημαντικά, πριν καν αρχίσει η υλοποίηση του όποιου σχεδιασμού, είναι η αλλαγή νοοτροπίας και η πραγματική θέληση για καλό του κυπριακού ποδοσφαίρου και ίσως σε βάρος του σωματειακού συμφέροντος σε κάποιες αποφάσεις. Γιατί πριν προσλάβουμε τον όποιο προπονητή για την Εθνική Ανδρών, πριν κυπριοποιήσουμε ξένους που μπορεί να βοηθήσουν, θα πρέπει να φτιάξουμε γήπεδα και γενικότερα εγκαταστάσεις για προπονήσεις και αγώνες, να δώσουμε σε βάθος χρόνου και στη βάση ενός προγράμματος (πραγματικές) ευκαιρίες στο κύπριο ποδοσφαιριστή.

Κυρίως και πάνω απ’ όλα, θα πρέπει η κάθε απόφαση ή σχεδιασμός που έχει να κάνει με το κυπριακό ποδόσφαιρο, τις εθνικές ομάδες ή τις διοργανώσεις (πρωτάθλημα και κύπελλο), να διέπονται από τη φιλοσοφία, τη θέληση και την αποφασιστικότητα να βοηθηθεί το κυπριακό ποδόσφαιρο και όχι απλά κάποιες ομάδες, μεγάλες ή μικρές, αναλόγως των όποιων συνθηκών επικρατούν, των όποιων καταστάσεων που μπορεί να βολεύουν κάποιους, που διατηρούν κάποιους σε καίρια πόστα και θέσεις.

Αν έχουμε τη θέληση για όλα αυτά, τότε μπορεί να υπάρχει και ελπίδα…

X