Το χειρότερο είναι ότι συνηθίσαμε τη βία

Σοβαρότατα επεισόδια έγιναν χθες στο «Τάσος Παπαδόπουλος Ελευθερία» από οπαδούς του ΑΠΟΕΛ στον αγώνα του Σούπερ Καπ μεταξύ Ομόνοιας και ΑΠΟΕΛ με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του αθλητικού συντάκτη Ανδρέα Κακουλλή και ενός αστυνομικού. Ευτυχώς που δεν ζήσαμε κάτι χειρότερο. Μάλλον από καθαρή σύμπτωση.

Λέχθηκαν και θα λεχθούν πολλά για το περιστατικό από αρμόδιους και αναρμοδίους, περί νομοθεσίας, περί μη ύπαρξης κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης και περί έρευνας των γεγονότων. Αυτά γίνονται κάθε φορά εδώ και δεκαετίες. Είναι αυτό που λέμε... κουβέντα να γίνεται.  Η, έπεα πτερόεντα, αν θέλετε. Εδώ και πολλά πολλά χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι η μόνη ουσιαστική εξέλιξη στο θέμα της αντιμετώπισης της βίας είναι η θέσπιση της κάρτας φιλάθλου. Επειδή ζούμε στην εποχή της κάρτας φιλάθλου το λογικό είναι να σκεφτεί κανείς ότι ο δράστης έπρεπε να έχει ήδη εντοπιστεί. Επρεπε…

Το βασικό πρόβλημα όμως που δεν μας αφήνει να αντιμετωπίσουμε και να περιορίσουμε τη βία είναι ένα και το γνωρίζουν άπαντες. Η διαχρονική ανοχή που επιδεικνύεται από την Πολιτεία απέναντι στις πράξεις του κάθε αληταρά που προβαίνει στην κάθε ακρότητα στους αθλητικούς χώρους αλλά και στα πέριξ και καθίσταται επικίνδυνος για τους συνανθρώπους του. Η διαχρονική ανοχή συντείνει στη διαχρονική επέκταση και μεγέθυνση των αδικοπραξιών.

Και ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Τη συνηθίζουμε τη βία. Εννοείται ότι αυτό το ολέθριο φαινόμενο συνήθειας της βίας δεν αφορά μόνο  τον αθλητισμό. Αφορά όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Κοιτάξτε τι γίνεται σε ΄ολον τον πλανήτη. Ο άνθρωπος είναι έτοιμος για την κάθε κτηνωδία.