Πέτρος Παπαγιώργης
Έχει κοπάσει ο θόρυβος που είχε δημιουργηθεί με την απόφαση της ΚΟΠ για την πρόσληψη του Νίκου Κωστένογλου στο πόστο του ομοσπονδιακού προπονητή. Ήταν όντως μια απόφαση αναπάντεχη για το ευρύ κοινό.
Είναι γεγονός ότι προηγήθηκε έντονο παρασκήνιο με Κύπριους προπονητές να διεκδικούν το πόστο (ο κλασικός Κυπριακός ποδοσφαιρικός μικρόκοσμος) και φυσικά η απόφαση δυσαρέστησε αυτούς τους υποψήφιους. Άρα κριτική που έγινε-και δεν μιλάμε για τις τοποθετήσεις της απέραντης διαδικτυακής ηλιθιότητας- αλλά αυτής που έγινε από τον αθλητικό Τύπο, οφείλεται και στο ότι υποψήφιοι είχαν τη στήριξη ή τη συμπάθεια λειτουργών του Τύπου ( πολύ φυσιολογικό και ανθρώπινο).
Πάντως η τοποθέτηση του Συνδέσμου Κύπριων Προπονητών Ποδοσφαίρου επί του θέματος ….μπορούσε να είναι πιο σοβαρή.
«Ο Σύνδεσμος Κύπριων Προπονητών Ποδοσφαίρου εκφράζει την απαρέσκεια, την απογοήτευση και τον προβληματισμό του για την απόφαση της ΚΟΠ σχετικά με την πρόσληψη νέου ομοσπονδιακού προπονητή της Εθνικής Ανδρών. Ο Σύνδεσμος θεωρεί ότι η θέση ανήκει δικαιωματικά σε Κύπριο προπονητή, για μια σειρά από λόγους».
«Απογοήτευση, απαρέσκεια και προβληματισμός» είναι κατανοητά. Αλλά το ότι «η θέση ανήκει δικαιωματικά σε Κύπριο είναι εντελώς άστοχη. Από πότε η καταγωγή ενός ανθρώπου αποτελεί το βασικό κριτήριο για πρόσληψη του σε μια δουλειά;
Ο Νίκος Κωστένογλου και ο κάθε Κωστένογλου θα κριθεί από το έργο του.
Υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που πιστεύει ότι το μείζον πρόβλημα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είναι ο προπονητής;
Να το πούμε και αλλιώς. Υπάρχει κανείς σοβαρός άνθρωπος που πιστεύει ότι ο λογος που ποτέ δεν έχουμε προκριθεί σε τελική φάση διεθνούς διοργάνωσης ήταν ο έκαστοτε προπονητής;
Το γιατί σε συλλογικό επίπεδο έχουμε σημειώσει σημαντικές επιτυχίες σε αντίθεση με το τι γίνεται με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν χρειάζεται να είναι κανείς πυρηνικός επιστήμονας για να το κατανοήσει. Οι ομάδες έχουν την ποιότητα να κάνουν επιτυχίες λογω των ξένων και κοινοτικών ποδοσφαιριστών που τις στελεχώνουν.
Οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές δεν έχουν ποιότητα τέτοια έτσι ώστε να φτιάξουν ένα σύνολο ανταγωνιστικό σε συνθήκες πρόκρισης σε τελική φάση.
Άρα και τον κορυφαίο προπονητή του κόσμου να φέρουμε στον πάγκο δεν θα κάνουμε τίποτα σημαντικό.
Φτιάχνουμε πρώτα ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και μετά ψάχνουμε διάκριση. Πως τους φτιάχνουμε; Ούτε με διακηρύξεις περί πενταετών πλάνων, ούτε με αρλούμπες παραγόντων περί στήριξης και προώθησης του Κύπριου ποδοσφαιριστή (στήριξη που δεν υπάρχει).
Τους φτιάχνουμε με έργο. Με τη σφυρηλάτηση τους μέσα σε συνθήκες έντονου ανταγωνισμού. Πως πλάθονται παίκτες σε συνθήκες ανταγωνισμου; Με τη δημιουργία κρατικού ποδοσφαιρικού σχολείου στο οποίο οι φοιτούντες, που θα επιλεγούν με βάση το ταλέντο τους, θα προπονούνται καθημερινά και θα έχουν συχνότατη επαφή με παίκτες στο εξωτερικό (συμμετοχή σε τουρνουά) όπως και τη συνεργασία με ακαδημίες του εξωτερικού με αποστολή ταλαντούχων παιδιών. Οι ακαδημίες του εξωτερικού έχουν παιδιά από όλο τον κόσμο ενώ οι της Κύπρου έχουν σχεδόν μόνο Κυπριόπουλα.
Όταν φτιάξουμε αρκετούς παίκτες ανταγωνιστικούς στο διεθνές πεδίο θα έχουμε πιθανότητες πρόκρισης σε τελικούς διεθνούς διοργάνωσης.
