Πέτρος Παπαγιώργης
Το χθεσινό ματς στο ΓΣΠ ήταν μια κουραστική και ψυχοφθόρα επανάληψη της φετινής εικόνας της Ομόνοιας. Αν προσέξατε, αρκετοί φίλοι της ομάδας άρχισαν να αποχωρούν όταν σημειώθηκε το πρώτο γκολ, ξέροντας πολύ καλά ότι αυτή η ομάδα που έβλεπαν και βλέπουν από την αρχή της σεζόν -το κακέκτυπο της άλλοτε κραταιός ομάδας- δεν είχε την παραμικρή πιθανότητα να αλλάξει τα πράγματα.
Η εικόνα που είδαμε -για πολλοστή φορά- ήταν το θλιβερό αποτύπωμα μιας κακά σχεδιασμένης και προετοιμασμένης ομάδας, ( γιατί και δεν μας λένε οι υπεύθυνοι πόσο καλή(!) προετοιμασία έκαναν το καλοκαίρι και πόσο δουλεμμένη (!) άφησε την ομάδα ο Νιλ Λένον;), μιας ομάδας που αντί να της προσφερθεί η αναγκαία συνδρομή τον Ιανουάριο με στοιχειώδη ενίσχυση, παρέμεινε αφημένη στο έλεος των φωστήρων, που συνέχισαν απτόητοι τον … σχεδιασμό, παρακoλουθώντας τα τεκταινόμενα ως απλοί θεατές. Την ώρα ακριβώς που όλες οι ομάδες έκαναν το αυτονόητο και έτρεχαν να ενισχυθούν. Λες και η Ομόνοια έπαιζε διαστημικό ποδόσφαιρο, ούσα είκοσι βαθμούς μπροστά από το δεύτερο.
Τα αποτελέσματα είναι εμφανέστατα σε όλους. Η Ομόνοια είναι βαριά ασθενούσα και δεν δείχνει να είναι σε θέση να συνέλθει ούτε με ηλεκτροσόκ.
Η παρουσία της στο δεύτερο γκρουπ του πρωταθλήματος για δεύτερη συνεχή χρονιά φαντάζει ως ένα αρκετά πιθανό σενάριο, ενώ την Τετάρτη στο επαναληπτικό ματς με το ΑΠΟΕΛ για το Κύπελλο –ένα ματς κυριολεκτικά δίχως αύριο- έχει καταφέρει να μετατραπεί σε απόλυτο underdog. Σε σημείο μάλιστα που αυτό να αποτελεί παραδοχή ακόμη και για το πιο αισιόδοξο οπαδο΄ της !
Σε αυτό το δυσχερές σημείο την κατήντησαν οι αρχιτέκτονες του σχεδιασμού με το εντελώς ερασιτεχνικό πλάνο και τις κακές προσεγγίσεις.
ΥΓ1 Έχει απόλυτο δίκιο ο κόσμος που μαζεύτηκε χθες έξω από τη Δυτική και διαμαρτυρήθηκε έντονα για όλα αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν στην Ομόνοια. Όμως οι υπερβολές, οι αφορισμοί, η κενή συνθηματολογία και οι κορώνες οπαδισμού μέσα σε ένα σκηνικό παντελούς ελλειψης εναλλακτικών προτάσεων, δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα. Αντίθετα ρίχνουν νερό στο μύλο εκείνων- των γνωστών αγνώστων- που πολύ θα ευχαριστηθούν να δουν την Ομόνοια να φθάνει ξανά στο σημείο που έφθασε το 2018. Για να νοιώσουν...δικαιωμένοι. Οι αξιολύπητοι.
ΥΓ2 Τι γίνεται στα αλήθεια με εκείνο το περιβόητο θέμα του Τεχνικού Διευθυντή; Επειδή με ΄ολα αυτά που βλέπω δικαιούμαι να μην τρέφω πλέον καμιά εμπιστοσύνη, διερωτώμαι μπας και όλο αυτό είναι ένας μύθος που συντηρείται από τους υπεύθυνους για ευνόητους λόγους. Απλώς διερωτώμαι..
