Πέτρος Παπαγιώργης
Το καθήκον της και με το παραπάνω – το «και με το παραπάνω» σημειώνεται γιατί μέγιστη παράλειψη αποτελεί το να μην γίνει μνεία για την υπέροχη παρουσία- έκανε η Ομόνοια το βράδυ της Πέμπτης (19/8) απέναντι στη Αντβερμπ Βελγίου νικώντας με σκορ 4-2 στο ΓΣΠ.
Σκορ που δεν εξασφαλίζει την πρόκριση στους ομίλους του Europa League, αλλά θέτει την «πράσινη» ομάδα για καλά σε τέτοια τροχιά.Είναι ένα θετικό αποτέλεσμα όμως υπάρχουν ακόμα 90 λεπτά. Ο αντίπαλος είναι ποιοτικός, απαιτητικός, πληγωμένος –έχει τρωθεί ο εγωισμός του γιατί δεν ήταν αναμενόμενο το συγκεκριμένο σενάριο ήττας ούτε βέβαια και η έκταση της- και γενικώς αξίζει τον μέγιστο σεβασμό. Το να τον υποτιμήσει η Ομόνοια αποτελεί αστειότητα. Το τριφύλλι μεταβαίνει στην παγκόσμια πρωτεύουσα των διαμαντιών, σαν να ήταν το αποτέλεσμα 0-0.
Η Ομόνοια έκανε ένα εξαιρετικό παιχνίδι στο δεύτερο μέρος, πίεζε, κυνηγούσε συνέχεια το γκολ και είχε ευκαιρίες. Ακόμα και όταν πέτυχε το δεύτερο και το τρίτο γκολ η ομάδα κυνηγούσε το τέταρτο.
Στους δύο αγώνες με τη Δυναμό Ζάγκρεμπ και ως επίσης και σε αυτούς με τη Φλόρα Ταλίν, είναι αλήθεια ότι η Ομόνοια δεν ενθουσίασε τον κόσμο, ούτε με το ποδόσφαιρο που απέδωσε, αλλά ούτε και με τη γενικότερη της εικόνα. Η μουρμούρα ήταν μάλιστα έντονη ειδικά πριν το ματς στο Ταλίν. Εξαίρεση αποτέλεσε μεγάλο μέρος του ματς στο Ζάγκρεμπ. Όχι από πλευράς ποιοτικού ποδοσφαίρου, αλλά από πλευράς τακτικής.
Το ματς της περασμένης Πέμπτης ήταν εντελώς διαφορετικό από τα προαναφερθέντα. Υπήρχε μεγάλη βελτίωση και στο παιχνίδι αλλά και στη φυσική κατάσταση (αυτό δεν έχει σχέση με τα του γυμναστή).
Οι λόγοι είναι αρκετοί και αλληλοσυνδεόμενοι. Η Ομόνοια στο δεύτερο μέρος –σε αυτό το διάστημα η ομάδα εξέπληξε- έπαιξε αυτό που λέμε «επιθετική άμυνα». Έπνιξε τον αντίπαλο στο μαρκάρισμα περνώντας του θηλιά στο λαιμό ενώ παράλληλα ήταν …μαχαίρι στη λειτουργία που αφορά την προσπάθεια ανάκτησης της μπάλας. Αυτό το χαρακτηριστικό έλειπε και από περσινά παιχνίδια, με την ομάδα να δίνει χώρο στον αντίπαλο.
Η ομάδα απέναντι στην Αντβερμπ ήταν πιο πλήρης –υπήρχε κλασικό αμυντικό χαφ που κάλυπτε χώρους που σε άλλα ματς έμεναν ακάλυπτοι- ο Ανδρόνικος Κακουλής ήταν πολύ ανεβασμένος σε σχέση με πριν, (έχει κάνει πρόοδο στην τοποθέτηση του όταν περιμένει να γίνει αποδέκτης της μπάλας και δείχνει πιο συγκεντρωμένος στην τελική προσπάθεια ), όπως επίσης και ο Φώτης Παπουλής, που έπαιξε για πρώτη φορά βασικός στην Ευρώπη (ήταν βασικός στο ματς του Σούπερ Καπ). Δεν συζητιέται καν το θέμα του Λοΐζου που έκανε μακράν την καλύτερη του μέχρι τώρα εμφάνιση.
Η συνολική εκτίμηση είναι ότι ο κόσμος είδε αυτό που θέλει για την ομάδα, που πέρασε πάνω από τον πήχη των προσδοκιών.
Η Ομόνοια έδειξε ένα δείγμα των δυνατοτήτων της – όλοι πιστεύουν ότι τα καλύτερα έπονται- και πήρε τη σπουδαία νίκη που της δίνει καλές πιθανότητες πρόκρισης απέναντι σε ένα δυνατό αντίπαλο. Αυτό και τίποτα παραπάνω. Συνεχίζει δυνατά –αυτό το «πάμε δυνατά» με άλλα λόγια- για να επιβεβαιώσει την βελτίωση με πρόκριση.
