Πέτρος Παπαγιώργης
Μόνο πίκρα έχει προσφέρει στους φίλους της Ομόνοιας η φετινή σεζόν στο πρωτάθλημα. Γιατί όταν στο ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου έχεις υψηλούς στόχους, και τελικά μόλις εισέρχεσαι στην εξάδα, λογικό είναι η εξέλιξη να δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα.
Είναι και η μεγάλη βαθμολογική διαφορά από τις ομάδες που προπορεύονται. Γιατί είναι άλλο να είχε μπει στα πλέι οφ με μικρή βαθμολογική διαφορά από την 4η και την 3η ομάδα του βαθμολογικού πίνακα και άλλο με 9 και 13 βαθμούς διαφορά αντίστοιχα.
Όποιος θέλει να ψάξει δικαιολογίες, δεν θα βρει. Τα χοντρά λάθη από τον αρχικό σχεδιασμό της ομάδας, μέχρι σήμερα αποτελούν την αιτία των εξελίξεων.
Όποιος θέλει να ψάξει δικαιολογίες δεν θα βρει
Το κυνήγι του εναπομείναντα στόχου, που είναι η κατάκτηση του κυπέλλου που θα δώσει το δικαίωμα της συμμετοχής στην Ευρώπη για άλλη μια χρονιά, θα λειτουργήσει ως βάλσαμο στην απογοήτευση του κόσμου, που τόσο πικράθηκε φέτος.
Αν όμως δεν επέλθει η κατάκτηση του κυπέλλου, η δυσφορία θα συνεχίσει να αποτυπώνεται, αλλά σε πιο έντονο βαθμό και η γενική αίσθηση που θα εκπέμπεται θα δημιουργήσουν ένα πολύ πιο «φορτωμένο» περιβάλλον.
Όσο δε συνεχίζεται η εκκρεμότητα για το θέμα του status του ιδιοκτησιακού καθεστώτος παρέχεται τροφή στον κάθε καλοθελητή, (και στον κάθε πικραμένο), να ρίχνει τα βέλη του, προκαλώντας μεγαλύτερο κακό στον οργανισμό που λέγεται Ομόνοια.
Για δε σχεδιασμό για τη νέα χρονιά, δεν μπορεί να μιλήσει κανείς αυτήν την ώρα. Δυστυχώς η συνεχιζόμενη εκκρεμότητα δεν αφήνει περιθώρια ...κανονικότητας. Μια ομάδα της εμβέλειας της Ομόνοιας έπρεπε ήδη να κινείται σε ρυθμούς σεζόν 2023-24. Όπως γινόταν μέχρι προσφάτως. Πριν αρχίσουν οι ερασιτεχνισμοί.
Και κάτι γενικότερο. Οι ομάδες που έχουν υψηλούς στόχους θα πρέπει να «χτίζονται» ώστε να έχουν λύσεις για όλα τα απρόοπτα. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ της ομάδας που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτής που απλώς παλεύει για το καλύτερο.
Μακάρι όλα αυτά που έγιναν και γίνονται φέτος, να αποτελέσουν αφορμή για ανασύνταξη στη δημοφιλέστερη ομάδα του τόπου.
