Πέτρος Παπαγιώργης
Το χθεσινό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας βαθμολογικά και ψυχολογικά, Σήμανε την τέταρτη συνε χόμενη νίκη χωρίς γκολ στο παθητικό …έβαλε την ομάδα στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας και επήλθε (το αποτέλεσμα) μέσα σε ένα υπερβολικά βεβαρημένο αγωνιστικό χώρο.
Είναι όμως ένα αποτέλεσμα που αυτή τη στιγμή δεν αλλάζει την τύχη των πράσινων στο πρωτάθλημα, αλλά τους δίνει το δικαίωμα να σκέφτονται ότι αυτό μπορεί να γίνει. Αν η σκέψη αυτή γινόταν από κάποιον πριν από δυο μήνες, το πιθανότερο θα λέγαμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι βλαξ.
Αν η σκέψη αυτή γινόταν από κάποιον πριν από δυο μήνες το πιθανότερο θα λέγαμε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι βλαξ.
Για να μην λέμε και υπερβολές δεν έγιναν κοσμογονικές διαφοροποιήσεις από αυτά που βλέπαμε πριν από δυο μήνες και τώρα η Ομόνοια έγινε υπερηχητική. Έγινε όμως αξιόπιστη, ενώ σε κάποιες στιγμές ξαναβγάζει και τον αέρα της μεγάλης ομάδας.
Ο Γιανίκ Φερέρα πήρε μια ομάδα εντελώς αδούλευτη και έκανε βασικά πράγματα. Έβαλε τακτική στο παιχνίδι-δυστυχώς αυτή ήταν άγνωστη λέξη προηγουμένως- βελτίωσε άμυνα και επίθεση, εξισορροπώντας τις δυο γραμμές, έκανε το σύνολο πιο συμπαγές και «ανέβασε» ποδοσφαιριστές, (Κίτσος Ψάλτης Μπάρκερ), αυξάνοντας την εμβέλεια του ρόστερ. Έκανε αυτά που θα έκανε ο κάθε σοβαρός προπονητής.
Με όλα αυτά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κενά στο ρόστερ. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος τα κενά δεν κρύβονται με το γεγονός ότι τα τέσσερα τελευταία ματς τέλειωσαν χωρίς γκολ στο παθητικό. Καλή επίδοση μεν, αλλά είναι καλύτερα να θωρακιστεί περισσότερο το κέντρο της άμυνας.
Επειδή στην Ομόνοια υπάρχει η κουλτούρα της μεγάλης ομάδας, οι ποδοσφαιριστές παρά την πετυχημένη πορεία δεν επηρεάζονται και κρατιούνται μακριά από υπερβολές. Τα πράγματα είναι σε ρεαλιστική βάση.
Έτσι προστατεύονται και από την όποια ...στραβή ακολουθήσει. Η οποία όμως για την ώρα δεν έρχεται –όλοι παρακαλάνε να μην έλθει ποτέ- και η Ομόνοια βλέπει με προσγειωμένη αισιοδοξία τη συνέχεια που είναι ακόμη πιο δύσκολη.
