Πέτρος Παπαγιώργης
«Ο καλός ο νοικοκύρης πριν πεινάσει μαγειρεύει», λέει η ρήση. Μόνο που κατά τα τελευταία χρόνια, η ρήση αυτή ήταν άγνωστη για την Ομόνοια. Μέχρι χθες.
Είναι ασύνηθες για την Ομόνοια, όσο βαριά φανέλα και εάν έχει, να πηγαίνει σε προπονητές από τόσο νωρίς. Οι «πράσινοι» ανακοίνωσαν χθες (29/2/24) την πρόσληψη του Λιθουανού Βάλντας Νταμπράουσκας που θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας από την αγωνιστική περίοδο 2024-25. Το συμβόλαιο συνεργασίας είναι χρονικής διάρκειας μέχρι τον Μάιο του 2026. Ο Βάλντας Νταμπράουσκας δεν έπεσε ουρανοκατέβατος στο «Ηλίας Πούλλος». Η προεργασία είχε ξεκινήσει εδώ και κάποιες μέρες. Τελικά οι επαφές καρποφόρησαν με την Ομόνοια να καταλήγει σε συμφωνία με το 47χρονο Λιθουανό.
Ανεξάρτητα από το αν αποδειχθεί καλός ή όχι ο Νταμπράουσκας, είναι ένας κόουτς που έχει κατακτήσει τρόπαια. Πήρε Κύπελλο στην Κροατία με τη Χάιντουκ, πρωτάθλημα και Σούπερ Καπ με τη Λουντογκόρετς στη Βουλγαρία, Κύπελλο στη Λετονία με την RFS και αρκετούς τίτλους με τη Ζαλγκίρις στη Λιθουανία.
Πηγαίνοντας στον ΟΦΗ, (ανέλαβε στις 25 Οκτωβρίου του 2022), έβαλε το δικό του σημάδι. Και τον αναμόρφωσε. Μία σεζόν που στην αρχή της φάνηκε δύσκολη, έκλεισε με θετικό τρόπο. Οι Κρητικοί τερμάτισαν στην πρώτη θέση των playouts (έβδομοι). Στον πάγκο της κρητικής ομάδας κάθισε για 38 παιχνίδια με 13 νίκες, 14 ισοπαλίες και 11 ήττες.
Έγινε επίσημα παρελθόν από τον πάγκο του ΟΦΗ στις 9/12/2023 μετά τη βαριά ήττα που υπέστησαν οι Κρητικοί από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο(4-0), με τον ΟΦΗ να βρίσκεται στην 8η θέση της Super League με 15 βαθμούς ύστερα από 13 αγωνιστικές.
Το έργο του στην ομάδα της Κρήτης παρά το ότι δεν συνοδεύτηκε με τίτλο, όπως σε προηγούμενες του ομάδες, κρίνεται θετικό. Σαφώς και όλοι γνωρίζουμε το πόσο δύσκολο είναι για μια ομάδα σαν τον ΟΦΗ να κερδίσει τίτλο στην Ελλάδα.
Ένα θετικό στοιχείο για την Ομόνοια είναι ότι ο Λιθουανός, εργασθείς στην Ελλάδα, έχει βιώσει την έντονη και ιδιόρρυθμη πίεση που δημιουργείται από τον κόσμο. Ανεξαρτήτως αν ο ΟΦΗ δεν έχει τους στόχους της Ομόνοιας, η πίεση είναι και εκεί μεγάλη. Η ομοιότητα (πίεσης) σε Ελλάδα και Κύπρο έγκειται στο ότι οι φίλαθλοι και εκεί και εδώ έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όλοι, ή σχεδόν όλοι, (νομίζουν ότι), είναι προπονητές! Είμαι σίγουρος ότι όταν ο Νταμπράουσκας κυκλοφορούσε στο Ηράκλειο όποιον φίλαθλο συναντούσε θα του έλεγε τη γνώμη του για το πως πρέπει να παίζει η ομάδα. Το ίδιο θα του τύχει και εδώ. Γιατί όλοι, μα όλοι, έχουν άποψη. Βέβαια το πρόβλημα καθίσταται ανυπέρβλητο όταν οι προπονητές της κερκίδας και του διαδικτύου δεν αρκούνται απλώς στο να την εκφράζουν, αλλά προσπαθούν να την επιβάλουν.
Η πρόσληψη του Λιθουανού -που ποτέ δεν έχει παίξει επαγγελματικό ποδόσφαιρο- από την Ομόνοια, είναι στοχευμένη. Η Ομόνοια σταθερά μάχεται για μεγάλα πράγματα. Αυτά τα μεγάλα πράγματα, αυτή η ταυτότητα είναι λίγο χαμένη. Είναι λίγο χαμένη από τότε που έφυγε ο Χένινγκ Μπεργκ. Από τότε η Ομόνοια αναζητά τον προπονητή που θα επαναφέρει σε αυτήν την ταυτότητα. Θέλει να πιστεύει ότι θα τον βρει στο πρόσωπο του Λιθουανού.
Οι χιλιάδες οπαδοί της θέλουν πάντα την Ομόνοια να διαδραματίζει το ρόλο για τον οποίο είναι ταγμένη από την ένδοξη ιστορία της. Να είναι μεγάλη, να μάχεται για κατάκτηση της κορυφής του Κυπριακού ποδοσφαίρου, να μάχεται για το κύπελλο, να μάχεται για Ευρωπαϊκές προκρίσεις σε ομίλους.
Η Ομόνοια με τη σειρά της δίνει στο μέλλοντα προπονητή της την ευκαιρία να δημιουργήσει επιτυχίες σε άλλο ένα ποδοσφαιρικό χώρο και να φτιάξει ακόμη καλύτερο όνομα.
ΥΓ Όλοι αυτοί που λένε για τα «καβούρια» στην τσέπη που έχει ο Σταύρος Παπασταύρου, πόσα άραγε λένε να στοιχίζει ο Νταμπράουσκας μαζί με το επιτελείο του;
