Πέτρος Παπαγιώργης
Πόσοι είναι αυτοί που πριν αρχίσει η σεζόν εκτιμούσαν ότι η Νέα Σαλαμίνα θα έπεφτε κατηγορία; Ελάχιστοι. Ίσως μόνο παλιοί Σαλαμιναίοι που έζησαν στο παρελθόν καταστάσεις συνθηκών πτώσης κατηγορίας. Και τους έμεινε το αίσθημα του φόβου και της ανασφάλειας. Οι παλιότεροι Σαλαμιναίοι δυστυχώς λόγω τραυματικών βιωμάτων διακατέχονται από το σύμπλεγμα της αποτυχίας όταν η ομάδα μπει σε διαδικασία κινδύνου. Αυτό έγινε και φέτος.
Η τελευταία φορά που Νέα Σαλαμίνα είχε παίξει στη Β' Κατηγορία ήταν τη σεζόν 2010-11. Από την επόμενη και μετά αγωνίζεται στο φυσικό της χώρο, παρουσιάζουσα μάλιστα συνεχή πρόοδο, καθιερωθείσα στη συνείδηση του κόσμου ως ομάδα πρώτης εξάδας, ή σε κάθε περίπτωση, ομάδα δυνατοτήτων πρώτης εξάδας.
Υπενθυμίζουμε ότι τη σεζόν 2015-16 τερμάτισε έκτη και τη σεζόν 2018-19 πέμπτη. Την τελευταία διετία μάλιστα ακούγονταν φωνές από τον κόσμο για προσπάθεια για κάτι καλύτερο από την εξάδα ενώ…ζητήθηκε και η κατάκτηση του κυπέλλου. Ανεξαρτήτως αν αυτά είναι ρεαλιστικά η μη, ( τα οικονομικά μεγέθη είναι βεβαίως αμείλικτα), δείχνουν ενθουσιασμό που είναι απότοκο της θετικής εικόνας της ομάδας. Να σημειωθεί ακόμη ότι οι διοικήσεις των τελευταίων χρόνων μπορούν να χαρακτηριστούν ακόμη πιο αξιέπαινες, γιατί παράλληλα με την καλή αγωνιστική εικόνα κατάφεραν να ξοφλήσουν πολλά χρέη που βρήκαν από τα ..εγκλήματα των προηγούμενων χρόνων.
Η καλή δουλειά αμείβεται, τα λάθη πληρώνονται. Τα προηγούμενα χρόνια έγιναν και θετικά πράγματα και αρνητικά. Όμως η ζυγαριά βάραινε σαφώς υπέρ των θετικών. Η ομάδα εξαργύρωσε αυτό το γεγονός. Την τρέχουσα χρονιά όμως το σκηνικό άλλαξε. Σχεδόν τίποτα σωστό δεν έγινε. Από την αρχή της χρονιάς έγινε κακός σχεδιασμός που χρειάστηκε maximum παρεμβάσεις τον Ιανουάριο. Ο Πάμπος Χριστοδούλου που άρχισε τη χρονιά αποχώρησε από τον πάγκο και ήλθε ο Σάββας Δαμιανού. Η ομάδα ανέβηκε, ο προπονητής έκανε τις παρεμβάσεις που βοήθησαν, αλλά όταν ήλθαν ανάποδα αποτελέσματα, η διοίκηση …έδιωξε και το Σάββα Δαμιανού.
Ενεργώντας με τον κλασικό τρόπο που ενεργεί μια διοίκηση που βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Κάπου εκεί το ...έργο είχε τελειώσει. Γιατί η ομάδα με αυτήν ακριβώς την κίνηση έδειχνε να είναι- γενικώς- …στον αυτόματο. Ηλθε ο Χρύσης Μιχαήλ που σε ένα μήνα έφυγε, (ο αυτόματος που λέγαμε), και αυτός και ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Μηνά. Τίποτα όμως όπως φάνηκε στη συνέχεια δεν μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα.
Οι παίκτες ήταν ερείπια. Το έδειξαν στα ματς με την Καρμιώτισσα (1-1) και την ΕΝΠ (3-3). Χθες όμως το έκαναν με τον πλέον παραστατικό τρόπο. Σε παιχνίδι το οποίο είχε χαρακτήρα τελικού, έπιασαν απόδοση που έφτασε στα τάρταρα και η ομάδα υποβιβάστηκε στην Β΄ Κατηγορία για έκτη φορά στην ιστορία της.
Γενικότερα κατά το τελευταίο διάστημα πέρασαν δυο μήνες χωρίς να κάνει νίκη η Νέα Σαλαμίνα. Κέρδισε στις 5 Μαρτίου τον Ερμή με σκορ 2-1 και ξανακέρδισε στις 5 Μαΐου (2η-9η αγωνιστική των πλέι οφ ) και πάλι τον Ερμή με σκορ 3-1.
Ο εφιάλτης είναι και πάλι εδώ. Κρίμα, χίλες φορές κρίμα, γιατί δεν το αξίζει ούτε η ομάδα, ούτε η ιστορία της, ούτε ο κόσμος της.
Εδώ που φθάσαμε η περίπτωση του επενδυτή φαίνεται ως λύση. Σοβαρού όμως επενδυτή. Οχι κάποιου τυχάρπαστου αρπακολλατζή που θα την ...κάνει όταν κάνει το ...κομμάτι του.
ΥΓ: Ναι, υπήρχαν προβλήματα για την ομάδα όταν σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές προσβλήθηκαν από τον covid 19. Όμως τα πεπραγμένα και η κατάληξη της χρονιάς δέον να αντικρίζονται ολοκληρωμένα και όχι αποσπασματικά.
