Πέτρος Παπαγιώργης
«Σήμερα για μένα η Ομόνοια είναι η καλύτερη ομάδα στην Κύπρο. Όσοι παρακολουθούν τα παιχνίδια μας από την τηλεόραση ή από το γήπεδο, βλέπουν ότι αποδίδουμε πολύ καλό ποδόσφαιρο και όλοι είναι χαρούμενοι που μας παρακολουθούν ».
Αυτά, ανάμεσα σε άλλα, δήλωσε ο Ερικ Μποτεάκ στην κάμερα του γραφείου Τύπου της Ομόνοιας, σε συνέντευξη που παραχώρησε.
Δεν νομίζω να θυμάται κανείς ποια ήταν η τελευταία φορά που από μεριάς Ομόνοιας λέχθηκε ότι «η Ομόνοια είναι η καλύτερη ομάδα στην Κύπρο». Όντως δεν υπήρχε αντικείμενο για τέτοια δήλωση για μια δεκαετία.
Στην τρέχουσα σεζόν όμως η Ομόνοια, όχι απλώς άλλαξε προς το πολύ καλύτερο, αλλά θυμίζει …Ομόνοια, παρουσιάζουσα το καλύτερο ποδόσφαιρο από κάθε άλλη ομάδα. Κοιτάζει κατάματα κάθε αντίπαλο και διεκδικεί τον τίτλο του πρωταθλητή για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια.
Αυτά βλέπει ο Ερικ Μποτεάκ και εκφράστηκε όπως εκφράστηκε. Το αν έχει δίκιο ή όχι, είναι θέμα υποκειμενικό (κατά τη δική μου άποψη είναι σωστός, αλλά υπάρχει και η άλλη άποψη). Η ουσία είναι ότι ο Γάλλος μίλησε ως οφείλει να μιλά ο παίκτης μιας μεγάλης ομάδας. Ένας παίκτης νικητής. Ένας παίκτης που ξέρει ότι όταν ανήκεις στην Ομόνοια οι φιλοδοξίες είναι μεγάλες.
Όταν είσαι δεύτερος στο βαθμολογικό πίνακα, δυο ματς πριν το τέλος της κανονικής περιόδου, όταν παίζεις υψηλού επιπέδου ποδόσφαιρο –με ελάχιστες εξαιρέσεις- όταν διαθέτεις άριστη ποιότητα, συνδυασμένη με υλικό που έχει κάνει πρωταθλητισμό, όταν σε όλα τα γήπεδα του νησιού σε ακολουθεί λαοθάλασσα, (έχεις 9193 εισιτήρια μέσο όρο με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη Ανόρθωση που έχει 5.444 μ.ο.), όταν έχεις 20 πρωταθλήματα στη βιτρίνα σου, όταν κουβαλάς βαριά ιστορία και βαριά φανέλα, δεν έχεις άλλο στόχο από το να κυνηγάς επάνοδο στους τίτλους (είσαι και στην τετράδα του κυπέλλου) και μια μονιμότητα παρουσίας στα ψηλά.
Και να το δείχνεις. Με το μυαλό, το στυλ και τη μεγαλοσύνη του εκτοπίσματος σου.
Γενικότερα δε,δεν είσαι ακόμη στο επίπεδο που θες, αλλά πλησιάζεις προς τα εκεί.
