Κωνσταντίνος Νικολάου
Και τι δεν άκουσε ο Αλεξάντερ Άρνολντ κατά την επιστροφή του στο «Άνφιλντ». Ο κόσμος της Λίβερπουλ παραμένει ενοχλημένος απ’ τη φυγή του Άγγλου μπακ με προορισμό τη Ρεάλ Μαδρίτης και φρόντισε να τονίσει τα συναισθήματα του στον αγώνα της περασμένης Τρίτης (04/11).
Δικηγόροι του διεθνούς άσου δεν είμαστε και ούτε θα μας ενδιέφερε να γίνουμε. Κάθε άλλο βασικά, αφού το σκηνικό αυτό θυμίζει παλαιότερες εποχές του αθλήματος, τις οποίες και νοσταλγούμε.
Αντιλαμβανόμαστε πως ο εκάστοτε οπαδός ψάχνει να ταυτιστεί με έναν παίκτη της αγαπημένης του ομάδας, και ως συνήθως εκεί που πάει να δεθεί με κάποιον… «σκάει» μια πρόταση την οποία δεν μπορεί να αρνηθεί. Οι λόγοι είναι ως κυρίως οικονομικοί, αλλά ρόλο παίζουν πολλές φορές και οι φιλοδοξίες του κάθε παίκτη ή ακόμη και τα όσα μπορεί να προσφέρει συνολικά ένας άλλος σύλλογος.
Ο Άρνολντ δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που αφήνει την ομάδα που τον ανέδειξε για να πάει κάπου αλλού. Τα παραδείγματα δεκάδες…
Τέτοια υπάρχουν φυσικά και στην Κύπρο, αλλά αφού η συζήτηση άρχισε με αφορμή τη Λίβερπουλ θα υπενθυμίσουμε την περίπτωση του Ίσακ. Ο Σουηδός μπορεί να μην είναι γέννημα θρέμμα της Νιούκασλ, όμως η στάση του απέναντι στον κόσμο της πρώην πλέον ομάδας του ήταν σίγουρα χειρότερη απ’ αυτή του Άρνολντ.
Για να μην πολυλογούμε, πρόθεση μας δεν είναι να θίξουμε τις αντιδράσεις του εκάστοτε οπαδού για ανάλογες περιπτώσεις, αλλά να τονίσουμε εκ νέου ότι αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα στο μοντέρνο ποδόσφαιρο. Ο κόσμος πληρώνει για να ψυχαγωγηθεί μέσω ενός αγώνα και οι παίκτες εργάζονται ουσιαστικά για να προσφέρουν θέαμα, να δικαιώσουν προσδοκίες κτλ.
Τα πράγματα λοιπόν είναι ξεκάθαρα. Οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες και όπως ένας ψήστης θα φύγει από ένα σουβλατζίδικο για να πάει σε ένα άλλο με καλύτερες συνθήκες, το ίδιο θα κάνει και ο ποδοσφαιριστής.
Συνεπώς, τους αθεράπευτα ρομαντικούς του αθλήματος θα τους παροτρύναμε να ασχοληθούν με τα τοπικά πρωταθλήματα. Εκεί τα λεφτά είναι ελάχιστα και όσοι αγωνίζονται σε τέτοιο επίπεδο το κάνουν καθαρά και μόνο γιατί το γουστάρουν. Χωρίς δηλαδή να εξαρτάται απ' αυτό το πως θα βιοποριστούν.
