Χρήστος Ζαβός
Μερικοί πιο ρομαντικοί τον θεωρούν ως τον απόλυτο αναμορφωτή και κάποιοι ως τον «σωσία» του πράσινου λαού. Μερικοί πιο ρεαλιστές τον αντιλαμβάνονται απλά ως ένα επιτυχημένο επιχειρηματία.
Κάποιοι έχοντας εντελώς διαφορετική άποψη έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν εκβιαστή ή και «κοράκι». Κάποιοι κυνικό ή και διχαστικό.
Ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ο καθένας, συμφωνεί ή διαφωνεί με τον τρόπο που κουμαντάρει το καράβι, δεν έχει παρά να παραδεχθεί ότι ο Παπασταύρου είναι ο άνθρωπος που αλλάζει τον ρου της ιστορίας της Ομόνοιας. Όχι γιατί έφτιαξε ομάδα, ούτε γιατί πήρε πρωτάθλημα και μπήκε στους ομίλους.
Οι χειρισμοί και η δράση του Παπασταύρου μοιάζουν με παρέμβαση στον πυρήνα του κυττάρου της Ομόνοιας. Με τις χθεσινές του δηλώσεις ταρακουνάει την κοσμοθεωρία και του πιο αδαή οπαδού, ο οποίος βρίσκεται ενώπιον ιστορικών προκλήσεων, σημαντικότερων ίσως και από το «σχίσμα» του 2018 και την ίδρυση της Ομόνοιας ΛΤΔ.
Ο ίδιος φρόντισε σε ανύποπτο χρόνο και αδειάζοντας πλήρως τους «σωματειακούς» που δεν έσπευσαν να ενημερώσουν τον κόσμο για τις εξελίξεις, να θέσει το δίλημμα στους Ομονοιάτες… «Ή μαζί μου και μεγαλώνεις ή γυρνάς πίσω στο σωματείο και κλαις την μοίρα σου».
Το δίλημμα που θέτει ο Παπασταύρου στους Ομονοιάτες, δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την ομάδα, ούτε τις υποδομές της, ούτε τις διακρίσεις ή τα πολλά λεφτά.
Το σοκ που προκαλεί σχετίζεται με την ταυτότητα που θα διαμορφώσει η ομάδα εντός των 50 επόμενων χρόνων (τόσα είναι τα χρόνια που ζήτησε για να διατηρεί τα σκήπτρα στην Ομόνοια).
Και οι Ομονοιάτες είναι πια ενώπιον ενός ζητήματος που άπτεται της ομονοιάτικης κοσμοθεωρίας τους. Ή συμπορεύονται μ’ έναν σύγχρονο επιχειρηματία, υποτάσσοντας το σωματείο στο μοντέλο του ή επιστ΄ρέφουν σε αχαρτογράφητα νερά διακυβεύοντας το μέλλον του σωματείου κυνηγώντας ταυτόχρονα το μεγαλείο του πολύ μακρινού παρελθόντος.
