Χρήστος Ζαβός
Είναι λογικό. Νέος προπονητής, μέχρι να καταλάβει τι και πως, ποιος παίκτης και που… θα του πάρει χρόνος. Ας πάμε κατ’ ευθείαν στο ψητό.
Θα συμφωνήσουμε ότι τόσο με την Ομόνοια όσο και με την ΑΕΚ, ο Βουκομάνοβιτς ξεκινά με κάτι σαν 4-4-2.
Και αν στο ΓΣΠ είχε Καρ, ορθώς αντιλαμβάνεται ότι είναι βαριά και ασήκωτη η επιθετική του γραμμή και στο Αρένα τον αλλάζει με τον Σαρδινέρο. Για να δώσει ταχύτητα και να πλατιάσει την επίθεση, όπως επίσης και να ενοχλήσει ή να πιέσει τα αντίπαλα στόπερ.
Αυτό που έχουμε επίσης διαπιστώσει είναι ότι ο Σέρβος θέλει να παίζει με τ’ άκρα . Σωστό και αυτό. Έχεις Πέδρο και Γιαννιώτα με ποιον να παίξεις δηλαδή; Σωστό είναι επίσης ότι προωθεί τον Αγκίρε που κατ’ εμένα όπως και για πολλούς άλλους, είναι ο πιο επικίνδυνος παίκτης επιθετικά μαζί με τον Γιαννιώτα. Και τον φεύγει από μπάκ, τον πάει στα εξτρέμ βάζοντας πίσω του τον Βασιλείου.
Δίνει εντολές να παίξουν δεξιά πάνω στον Τέτε που δεν είναι και ο καλύτερος αμυντικός του κόσμου και δείχνει να του βγαίνει. Μέχρι στιγμής όλα καλά και άγια. Στα πάντα είμαστε κομπλέ.
Έλα όμως που δεν είμαστε. Γιατί ακόμη και η ΑΕΚ, η λειψή αφού της λείπει μισή ομάδα, διαπιστώνει ότι ο άξονας της ομάδας είναι πέρα για πέρα ακίνδυνος. Όπως και με την Ομόνοια δηλαδή. Και παν τα χαφ της, Σάστρε και Κάσες και δίνουν βοήθειες στα πλάγια όπως αμύνονται και σου κόβουν τη φόρα.
Το είδαμε και με την Ομόνοια και με την ΑΕΚ, ότι ο άξονας αδυνατεί. Στη Λευκωσία ήταν ο Χάμπος με τον Μάρκοβιτς. Στην Λάρνακα ο Σακέτι και ο Χάμπος… παίκτης που να κατευθύνει από τον επιτελικό χώρο δεν υπάρχει.
Τα στόπερ όπως συνέβαινε με τον Σοφρώνη δεν κάνουν παιγνίδι, μάλλον και γιατί απουσιάζει ο Ρομπέρζ, η ανάπτυξη μοιάζει λίγο πολύ προβλεπόμενη.
Τι θα κάνουν οι δέξιοι και τι θα κάνουν οι αριστεροί με τον Αγκίρε, δεν υπάρχει πλέον προπονητής που να μη μπορεί να βάλει φρένο σε μια μονοδιάστατη ανάπτυξη.
Στο 70’ περίπου ο Σέρβος το αλλάζει. Πάει τον Σαρδινέρο αριστερά, βγάζει τον Αγκίρε και πάει τον Ενσούε στον επιτελικό χώρο!! Και εκεί λες ουάο!! Ρε αυτός δεν ήταν ο καλύτερος δεξιός μπακ πριν από δύο χρόνια; Για δεκάρι τον πήρε ή δεύτερο επιθετικό; Ενδιαφέρον πρότζεκτ, αναρωτιέμαι αν θα τον δούμε ξανά εκεί. Η αλήθεια είναι ότι στην εθνική του ομάδα εκεί παίζει και σκοράρει καμιά φορά μάλιστα. Άρα Ενσούε για δεξί μπακ, ξέχασε το. Εκτός και αν κλατάρει πάλι ο Πέδρο, κατά την Άνοιξη και τον φωνάξουν να θυμηθεί πως είναι να κινείσαι στα δεξιά.
Δεν χρειάστηκαν λίγα λεπτά και μεταφέρεται αριστερά της άμυνας (!!). Ρε Χριστέ και Παναγιά, κάτσε. Καλός και πολυσύνθετος ο Ενσούε αλλά υπάρχει και η συνοχή στην ομάδα. Ο δεύτερος σου επιθετικός πάει στ’ αριστερά της άμυνας, αναγκαστικά μεν αφού τραυματίζεται ο Βασιλείου, αλλά τρίβεις τα μάτια σου.
Ακολούθως στο καπάκι βλέποντας τη στασιμότητα του άξονα φέρνει τον πάγκο τον Χάμπο και ρίχνει στο παιγνίδι τον Μπίντα. Φρεσκάρει κυρίως και δεν αλλάζει κάτι δραματικά μολονότι ο Γάλλος παίρνει οδηγίες να πιέσει ψηλά.
Και βγαίνουν όλοι ψηλά και κάπως άναρχα και αφήνουν τα μετόπισθεν του κουτουρού. Και δεν μιλάμε για την καλύτερη άμυνα του κόσμου. Άντε ν’ αντέξεις και με την Ανόρθωση χωρίς τον Ρομπέρζ γιατί άμα ήταν κάτι διαφορετικό, τότε ζήτω που καήκαμε. Η ΑΕΚ από ακίνδυνη γίνεται επικίνδυνη και όσοι βλέπατε το ματς με μπλε γυαλιά, σας πήγε η ψυχή στις φτέρνες.
Ναι ναι καλά ο Μόλ που πιάνει του Τρισκόφσκι στο 90 και κάτι, γιατί για δεύτερη συνεχόμενη αγωνιστική θα ερχόσουνα πίσω Λεμεσό, με άδειες τσέπες.
Γενικώς, η απόφαση γι’ αλλαγή προπονητή έχει και τις ανάλογες προεκτάσεις. Μέχρι να μάθει, μέχρι να περάσει αυτό που θέλει, θα χρειαστεί χρόνος.
Το σίγουρο είναι ότι ο Βουκομάνοβιτς να μεν σεβάστηκε τον τρόπο που αγωνιζόταν η ομάδα υπό τον Σοφρώνη, προσπαθεί όμως να βάλει το δικό του στίγμα. Και μέχρι να το βάλει και αν το βάλει ο Απόλλωνας θα χρειαστεί χρόνο. Το σίγουρο είναι ότι αλλάζει ως ομάδα. Πολλά στοιχεία που είδαμε τα τελευταία χρόνια, αλλάζουν και κάποια άλλα προστίθενται. Εάν αυτό είναι καλό ή όχι, ο χρόνος θα το δείξει.
Το βιβλίο «Βουκομάνοβιτς» μόλις το ανοίξαμε και είμαστε ακόμη στην εισαγωγή. Ειναι αλήθεια ότι το βιβλίο Σοφρώνης ήταν αριστουργηματικό, το απολαύσαμε όλοι, τελείωσε όμως. Είναι επίσης αλήθεια ότι τα βιβλία, δεν τα κρίνεις από την αρχή αλλά προχωράς μέχρι να αποφασίσεις αν αξίζει ή απλά το τοποθετείς στη βιβλιοθήκη και ξεκινάς κάποιο άλλο.
Το ίδιο ισχύει και με τον προπονητή. Είναι ένα καινούργιο κεφάλαιο και εμείς το διαβάζουμε. Αν έχει ενδιαφέρον θα το διαπιστώσουμε στη συνέχεια… εάν όχι θα περιμένουμε μάλλον το νέο βιβλίο που θα εκδώσουν.
