Πανίκος Κωνσταντίνου
Όταν η Τότεναμ δεν μπορούσε να διατηρήσει στο δυναμικό της ποδοσφαιριστές όπως ο Μπέϊλ, ο Τρίπιερ, ο Αλντερβάιρελντ πως το λένε, Γουόκερ, Έρικσεν και Μόντριτς και τώρα φεύγει και ο Κέϊν κατάλαβα ότι δε θα μπορέσει να δημιουργήσει ομάδα πρωταθλητισμού. Παρ’ ότι για ένα διάστημα, όσο ήταν ο Ποκετίνο στον πάγκο της κατάφερε να διατηρήσει τα αστέρια της εντούτοις όταν αποχώρησε, συνεχίστηκε η ίδια εικόνα όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Από φύγει, φύγει!
Σ’ αντίθεση δηλαδή όπως λειτούργησε η Τσέλσι αρχές του 21ου αιώνα και όπως το κάνει η Μ. Σίτι τα τελευταία χρόνια που μπήκαν σφήνα στους παραδοσιακούς μεγάλους Γιουνάϊτεντ, Λίβερπουλ και Άρσεναλ. Αν και η Άρσεναλ προσπαθεί εδώ και παραπάνω από μια δεκαετία να επιστρέψει στην ελίτ.
Και τα θυμήθηκα όλα αυτά βλέποντας την γκολάρα που έβαλε ο Λούκα Μόντριτς στη Σκοτία αποδεικνύοντας πως τέτοιοι παίκτες δυστυχώς πάνε να εκλείψουν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Παίκτες που το μεγαλύτερο τους χάρισμα δεν είναι ούτε η ταχύτητα, ούτε η δύναμη αλλά έχουν τεχνική κατάρτιση και ξέρουν πως να συμπεριφέρονται στην μπάλα. Με τρυφερότητα και χάδια!
Και άμα ξέρεις να συμπεριφερθείς στην μπάλα σου κάνει όλα ή σχεδόν τα χατίρια. Δε θέλει δύναμη, θέλει τρόπο και θα στο ανταποδώσει.
Και όταν μπορείς και βάζεις τέτοια γκολ με εξωτερικό φάλτσο τότε είσαι μεγάλος παίκτης. Το τελευταίο πράγμα που μπορεί να σε κατηγορήσουν είναι για την τεχνική σου κατάρτιση.
Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση, όσες ώρες και να κάτσεις στην τηλεόραση, ο χρόνος είναι αδυσώπητος. Όσο περνά ξεθωριάζει η μνήμη και στο τέλος τι κρατάμε; Μερικές στιγμές, μερικά στιγμιότυπα. Πολλές φορές θολά αλλά κάποιες στιγμές είναι πολύ καθαρές στο μυαλό μας. Και το γκολ του Μόντριτς είναι μια τέτοια που όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα θα τους μείνει.
Και όταν περάσουν τα χρόνια μπορεί να μην θυμάσαι τι έχει κάνει η Κροατία, να μη θυμάσαι το αποτέλεσμα, ίσως ούτε με ποιον έπαιζε. Θα θυμάσαι όμως το γκολ που έβαλε με εξωτερικό φάλτσο απέναντι στην Σκωτία.
Τουλάχιστον κάπως έχω έτσι έχω διαφυλάξει στη δική μου μνήμη μερικά γκολ σπάνιας ομορφιάς σε τέτοιες διοργανώσεις.
Δύο τέτοια που θυμόμουνα το ένα ήταν του Κλίνσμαν της Γερμανίας όταν περίμενε την μπάλα μεταξύ κέντρου και περιοχής - λίγο πιο κοντά προς το πλάγιο, με αμυντικό πίσω του. Μόλις τη σταμάτησε πριν καν προλάβει ο αμυντικός αντιληφθεί τι γίνεται τη γύρισε προς το τέρμα κάνοντας στροφή 180 μοιρών. Έφτασε στην περιοχή και πριν προλάβουν να τον κλείσουν άλλοι αμυντικοί με ένα εκπληκτικό σουτ με εξωτερικό φάλτσο την έστειλε στα δίκτυα.
Για ώρες προσπαθούσα να θυμηθώ τον αντίπαλο και δεν… Το μόνο που μου μου ερχόταν στο μυαλό ήταν πως έγινε στο Γιούρο του 1996. Τελικά ήταν το δεύτερο γκολ της Γερμανίας εναντίον της Ρωσίας. Ο Κλίσμαν είχε βάλει και το τρίτο ενώ το πρώτο ο Μπίερχοφ.
Το ίδιο έπαθα και με τον Κουαρέσμα. Για μένα ένας από τους μεγαλύτερους αρτίστες του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Το γκολ με εξωτερικό φάλτσο που βάζει και πραγματικά λυπάσαι τον τερματοφύλακα, το είχε πετύχει στο 2008. Κόντρα στο Βέλγιο.
Τα γκολ και οι πάσες με εξωτερικό φάλτσο αποπνέουν ένα μυστήριο. Μια μαγεία που δε γίνεται να αγαπάς το ποδόσφαιρο και να μη σηκωθείς και χειροκροτήσεις μια επιτυχημένη μακρινή πάσα ειδικά αν καταλήξει σε γκολ ή ένα γκολ.
Και δυστυχώς τέτοια γκολ ολοένα και σπανίζουν.
Το ωραιότερο με εξωτερικό φάλτσο δεν ήταν σε κάποια μεγάλη διοργάνωση αλλά, λίγο πολύ σχεδόν όλοι κάπου θα το έπιασε το μάτι τους. Πρόκειται για το περίφημο φάουλ του Ρομπέρτο Κάρλος απέναντι στη Γαλλία για το κύπελλο συνομοσπονδιών το 1997. Ένα φάουλ στο οποίο η μπάλα στήθηκε καμιά 20ριά έξω από την περιοχή και η φόρα που πήρε ο Ρομπέρτο Κάρλος είχε φτάσει να μπει στο μεγάλο κύκλο του κέντρου.
Καταπληκτικό, και όπως δήλωσε ο ίδιος λίγα χρόνια αργότερα ότι δε θα έπρεπε να το εκτελέσει με εκείνο τον τρόπο διότι στο μουντιάλ του 1998 ήταν ήδη προετοιμασμένοι οι τερματοφύλακες.
Στην Κύπρο ο μόνος που θυμάμαι έντονα να χρησιμοποιεί το φάλτσο στο σουτ του ήταν ο Κετσπάγια και γι’ αυτό η μπάλα έπαιρνε εκείνη την περίεργη τροχιά. Τα είχε αυτά τα φαλτσαριστά σουτ όταν έπαιζε μπάλα ο Τιμούρ. Το πιο χαρακτηριστικό του γκολ είναι στις καθυστερήσεις με το ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ με το οποίο η Ανόρθωση πήρε τη νίκη με 3-2 και ουσιαστικά κλείδωσε και τον τίτλο της πρωταθλήτριας το 2005.
Αυτό που λίγοι θυμούνται είναι πως και το πρώτο γκολ ήταν με πανομοιότυπο τρόπο με δυνατό σουτ με εξωτερικό φάλτσο, μετά από φάουλ και κοντινή πάσα προς το μέρος του.
Τη σεζόν που μας πέρασε όμορφο γκολ με εξωτερικό μας χάρισε και ο Μαργκάσα, το μοναδικό του στο πρωτάθλημα εναντίον της Πάφου στο «Αντώνης Παπαδόπουλος».
